پریسا گراوندی در گفت و گو با ایسنا، با اشاره به 12 سال سابقه اش در راگبی ایران، اظهار کرد: طی این مدت در همه رده های سنی به تیم های ملی ایران دعوت شدم و در حال حاضر هم عضو تیم ملی بزرگسالان هستم.

وی ادامه داد: مسابقات غرب آسیا که مهر 1400 به میزبانی دوحه قطر برگزار شد، آخرین مسابقه ای بود که تیم ملی ایران در آن شرکت کرد و علیرغم اینکه تیم های شرکت کننده بازیکنان مطرح اروپایی را به خدمت گرفته بودند و تیم ما هم جمعا 10 روز تمرین کرده بود، اما در جایگاه سوم قرار گرفتیم.

عضو تیم ملی راگبی بانوان ایران اضافه کرد: از سال 1397 که به یک تورنمنت اروپایی به میزبانی آلمان دعوت شدیم، تا سال 1400 که مسابقات غرب آسیا برگزار شد، تیم ملی راگبی بانوان ایران هیچ مسابقه، تمرین و اردویی نداشت.

وی در ادامه با گلایه از بی توجهی هایی که به راگبی بانوان می شود، گفت: اگر تیم ملی به مسابقه ای بخواهد اعزام شود، تیم را در عرض چند روز جمع  می کنند، یکی دو هفته تمرین می کنیم و بعد هم اعزام می شویم که این نشان می دهد توجه چندانی به راگبی بانوان نمی شود.

این ملی پوش کرمانشاهی راگبی بانوان تصریح کرد: متاسفانه فشار بالای تمرینات در اردوهای پیش از اعزام بگونه ای بود که برخی از بازیکنان دچار  آسیب دیدگی می شدند و مجبور می شدند اردوها را ترک کنند.

وی یادآورشد: من نیز در رقابت های غرب آسیا دچار آسیب دیدگی شدیدی از ناحیه پا شدم و پس از بازگشت رئیس انجمن راگبی کشور قول داد که انجمن در بحث هزینه های درمانی کمک هایی را به من خواهد داشت، اما متاسفانه این وعده عملی نشد و تمام هزینه های سرسام آور درمان را از جیب پرداخت کردم.  

وی با بیان اینکه ملی پوشان ایران از حداقل امکانات برای تمرین نیز برخوردار نبودند، گفت: در مسابقات هم در مقابل بازیکنان اروپایی به قدری خوب بازی می کردیم که مربی های تیم های شرکت کننده از اینکه بازیکنان ایرانی را جذب نکرده بودند، ابراز پشیمانی می کردند.

گراوندی با اشاره به اینکه سالهاست با عشق و علاقه در راگبی بانوان حضور دارد، افزود: از مسابقات غرب آسیا تاکنون دیگر هیچ اردو و مسابقه ای نداشته ایم و علیرغم اینکه این رشته مورد علاقه ام است، اما مجبورم آن را کنار بگذارم.

وی تصریح کرد: به خاطر بی مهری های مسئولین، اگر بار دیگر به تیم ملی دعوت شوم، در اردوها حضور پیدا نمی کنم و ترجیح می دهم دور این رشته را خط بکشم.

انتهای پیام