به نقل از هلث، محققان در مرکز بهداشت Intermountain یوتا ایالات متحده دریافتند کسانی که برای چندین دهه روزه متناوب فقط با آب گرفتند، کمتر احتمال عوارض شدید ناشی از عفونت کووید را تجربه کردند.
بنجامین هورن، محقق اصلی این تحقیق و مدیر اپیدمیولوژی قلب و عروق و ژنتیک این مرکز، گفت: قبلا مشخص شده روزه‌داری متناوب التهاب را کاهش می‌دهد و سلامت قلب و عروق را بهبود می‌بخشد. در این مطالعه نیز مزایای بیشتری از روزه‌داری برای مبارزه با عفونت کووید ۱۹ یافتیم.
محققان داده‌ها را از یک ثبت داوطلبانه در مرکز مراقبت‌های بهداشتی جمع‌آوری کردند؛ آنان ۲۰۵ بیمار را شناسایی کردند که بین مارس ۲۰۲۰ و فوریه ۲۰۲۱ یعنی زمان قبل از در دسترس بودن واکسن آزمایش ویروس آنان مثبت شده بود و ۷۳ نفر از آنان حداقل یک بار در ماه روزه می‌گرفتند(تقریبا ۶۲ درصد از ساکنان یوتا مسیحی هستند و روزه گرفتن در اولین یکشنبه ماه برای آنان معمول است).
محققان بستری شدن و یا مرگ را در ۱۱ درصد از روزه‌داران در مقایسه با ۲۹ درصد از افراد معمول بدون رژیم روزه‌داری گزارش کردند.
آنان اظهار کردند: دقیقا مشخص نیست چرا روزه‌داری متناوب با نتایج بهتر در برابر کووید مرتبط شده و تحقیقات بیشتری در این زمینه مورد نیاز است اما این نظریه را مطرح کردند که روزه می‌تواند التهاب را کاهش دهد و التهاب بیش از حد با تشخیص کووید شدید مرتبط است.
به گفته محققان همچنین پس از ۱۲ ساعت ناشتا بدن نحوه پردازش قند خون را تغییر می‌دهد و این عملکرد از گلوکز به کتون‌ها از جمله اسید لینولئیک تبدیل می‌شود.
وی گفت: بخشی روی سطح سارس کوو ۲ وجود دارد که اسید لینولئیک در آن قرار می‌گیرد و می‌تواند ویروس را کمتر به سلول‌های دیگر متصل کند.
این محقق افزود: روزه‌داری متناوب همچنین به یک فرآیند طبیعی بدن به نام اتوفاژی کمک می‌کند که سیستم بازیافتی است و سلول‌های آسیب دیده و آلوده را از بین ببرد و بازیافت کند.
محققان تاکید کردند شرکت‌کنندگان برای دهه‌ها روزه‌داری متناوب داشتند البته برخی افراد برای روزه‌داری باید ابتدا با پزشک خود مشورت کنند؛ به خصوص اگر سالخورده، باردار یا دارای شرایطی مانند دیابت، بیماری قلبی یا بیماری کلیوی هستند.
هورن افزود: روزه نباید به عنوان جایگزینی برای واکسیناسیون کووید ۱۹ تلقی شود بلکه شاید یک رویکرد مکمل برای واکسن‌ها و درمان‌های ضد ویروسی برای کاهش شدت کووید ۱۹ باشد.
نتایج این تحقیق در BMJ Nutrition, Prevention and Health منتشر شده است.
انتهای پیام