به گزارش ایسنا، روزنامه همشهری نوشت: «اخیرا دو تا اظهار نظر داشتیم که هر دو مجعول و بی‌ریشه بودند. یحیی گل‌محمدی، سرمربی پرسپولیس، در واکنش به اظهارات فرهاد مجیدی، همتای استقلالی‌اش گفت: «فکر نمی‌کنم حرفهای باشد که در مورد تیم‌های دیگر حرف بزنم.» مجیدی هم یک مصاحبه ویدئویی کرد و فرمود: «می‌خواهیم فقط روی مسابقاتمان متمرکز شویم. از باشگاه خواسته‌ام روند بیانیه‌نویسی را متوقف کند.» به‌به! چه حرفهای قشنگی! اجازه بدهید اما هیچکدام از آنها را باور نکنیم و هر دو را مشتی تلاش برای نمایش و ژست‌گرفتن به شمار بیاوریم.
چرا یحیی را باور نمی‌کنیم؟
جناب گل‌محمدی می‌گوید حرفهای نیست آدم در مورد تیم‌های دیگر نظر بدهد اما ای دریغ که خود او یکی از رکوردداران نیش و کنایه‌زدن به استقلال است. به عنوان مثال در همین فصل یحیی به پنالتی‌های پرشمار اعلام‌شده به سود آبی‌ها ایراد گرفت که اظهارات او بازتاب وسیعی هم پیدا کرد. او فقط دو هفته بعد از شروع لیگ، در نشست خبری پیش از بازی تیمش با آلومینیوم اراک گفت: «در هفته‌هایی که گذشت هواداران ما نگران بحث داوری هستند. اتفاقاتی که برای ما افتاد را با تیم‌های دیگر مقایسه می‌کنیم که خیلی راحت برایشان پنالتی گرفته می‌شود. این یک مقدار نگران‌کننده است.»
در همان نشست خبری، یحیی به جذب بازیکنان خارجی از سوی استقلال هم طعنه زد و گفت: «امیدوارم شرایط برای همه تیم‌ها برابر باشد. ما مشکلاتی داریم که شاید مقداری به وجود تبعیض در قوانین برمی‌گردد. شرایطی فراهم شده که فقط تیم ما از بین ۱۶ تیم نمی‌تواند بازیکن خارجی جذب کند.»
موارد مشابه از این دست پرشمارند اما می‌توان به بخشی از اظهارات تابستان گذشته یحیی گل‌محمدی هم اشاره کرد. او پیش از داربی تهران باشگاه حریف را به هوچی‌گری متهم کرد و بعد در دفاع از حرف خودش گفت: «هوچی‌گری یعنی مدیرعامل حریف روزی دو مصاحبه انجام دهد و جایگاه ازدست‌رفته خودش را با بی‌احترامی به تیم ما به دست بیاورد. هوچی‌گری یعنی این که قبل از داربی بخواهند روی تیم ما و داور فشار بگذارند. این مصاحبه‌ها در شرایطی انجام می‌شود که آنها امسال ۹۸ میلیارد از اسپانسر گرفتند و حدود ۵۰-۶۰ میلیارد هم متمول‌هایی که در هیأت‌مدیره آن تیم حضور داشتند، پول آوردند. در مجموع آنها حدود ۱۵۰-۱۶۰ میلیارد پول گرفتند و بیشترین هزینه را کردند اما همیشه فشار روی تیم ما بوده است. چرا تا حرف از انتشار قراردادها می‌شود آنها پا پس می‌کشند؟ دلیلش این است که قرارداد آنها دو - سه برابر قراردادهای ماست. جای تأسف دارد به جای این که تمرکزشان روی تیم خودشان باشد در مورد تیم ما حرف می‌زنند اما متأسفانه این اتفاقات از طرف تیم رقیب رخ داده است.»
موضوع حتی فراتر از اینهاست و یحیی یک بار برخی انتقادهای مطرح‌شده نسبت به عملکرد کادر فنی پرسپولیس را ناشی از فعالیت صفحات فیک منتسب به تیم رقیب دانسته بود. حالا برگردیم به جمله اول او: «حرفهای نیست در مورد تیم‌های رقیب حرف بزنیم.» عجب!
چرا فرهاد را باور نمی‌کنیم؟
فرهاد مجیدی حافظه عجیبی دارد. او از این قدرت برخوردار است که امروز چیزی بگویید و فردا همان را رد کند. به عنوان مثال بعد از هبه‌شدن دو امتیاز به استقلال از سوی کمیته انضباطی، مجیدی در ادعایی بسیار عجیب گفت: «فکر نمی‌کنم دو امتیاز باعث قهرمان‌شدن یا نشدن تیمی شود.»
این در حالی است که آمار می‌گوید در ۷۰ درصد فصول لیگ حرفهای ایران، فاصله دو امتیاز یا حتی کمتر از آن تکلیف قهرمانی را مشخص کرده است! بعد هم کسی که از این موضع استغنا و بی‌نیازی محض به دو امتیاز نگاه می‌کند. چطور بعد از هر مساوی نیم‌ساعت علیه داوران بخت‌برگشته حرف می‌زند؟ باز خدا رحم کرد مجیدی به دفعات گفته: «امسال قصد حرف‌زدن در مورد داوری را ندارم» وگرنه معلوم نیست چه اتفاقی رخ می‌داد! به خاطر همان حافظه کذایی است که فرهاد حتی در همین قطعه فیلم آخر هم ناخواسته خودش را نقض می‌کند. او در حالی می‌گوید تمرکز تیم روی بازی‌هاست و قول می‌دهد بساط بیانیه‌نویسی جمع شود که در همین ویدئو تأکید می‌کند: «درون زمین حریف استقلال نشدند و بازی را بیرون از زمین بردند.» طبیعتا این جملات که با واکنش منفی گسترده‌ای هم مواجه شد به معنای نقض غرض است و اصل ادعای سرمربی استقلال را زیر سؤال می‌برد. مجیدی قطعا یکی از حاشیه‌سازترین مربیان این فصل بوده است؛ از ورودش داخل زمین حین بازی تا نشست‌های خبری جنجالی‌اش، از سریال طعنه‌های بی‌پایان به امیر قلعه‌نویی تا حمله به اسکوچیچ و سایر قضایا. برچسب «آرامش‌طلبی» روی او غیر قابل باور است؛ مردی که حتی اگر جلوی صدور بیانیه‌های رسمی از سوی باشگاه را بگیرد، باز پیاده‌نظام او در فضای مجازی و شبکه‌های اجتماعی، شبانه‌روز فعال‌اند. قبول ندارید؟ از محمود فکری یا اصلا سیاوش یزدانی بپرسید!»
انتهای پیام