فاطمه عبادی در گفت‌وگو با ایسنا، اظهار کرد: نکته اصلی که در سیره تربیتی حضرت زهرا (س) می‌بینیم موضوع ولایت‌پذیری ایشان است؛ وقتی کسی ولایت‌پذیر باشد از مسیر زندگی منحرف نخواهد شد حال این مسیر می‌تواند مسیر سیاسی، مسیر فکری جامعه و حتی خانواده باشد؛ در محیط خانه پدر ولی خانواده است وقتی یک بانوی مسلمان نتواند ولایت‌پذیر باشد و اطاعت از همسر را نداشته باشد جایگاه پدر مخدوش و در پی آن فرزندان در روند تربیتی و الگوگیری دچار مشکل خواهند شد.
وی ادامه داد: ریشه سبک زندگی حضرت زهرا (س) ولایت‌پذیری ایشان است و اگر ولایت‌پذیری را بیاموزیم در مسیر دینی و اجتماعی دچار خلل و انحراف نخواهیم شد.
این روانشناس و کارشناس مذهبی توضیح داد: بعد دیگری که در زندگی حضرت زهرا (س) می‌بینیم شیوه تربیت و عمل به تکلیف است. حضرت زهرا (س) وظیفه خود را شناختند و به آن عمل کردند که این وظیفه گاهی حضور در خانه و ایفای نقش مادری و فراهم کردن بستر آرامش برای اعضای خانواده و گاهی حضور اجتماعی است، در تاریخ می‌بینیم حضرت در جنگ‌ها در نقش پرستار وارد میدان می‌شدند و حتی در جنگ خندق حضرت رسول (ص) از خانم‌هایی همچون حضرت زهرا (س) برای امنیت شهر استفاده کردند تا در نبود مردان به شهر حمله نشود و منافقین داخلی نیز شهر را به آشوب نکشند.
وی تصریح کرد: حضرت زهرا (س) حضور اجتماعی داشتند و در منزل کلاس‌های درس همچون تفسیر و احکام برگزار می‌کردند و در کنار حضور اجتماعی وظیفه اصلی تربیت فرزندان را به خوبی انجام می‌دادند، حضرت با فرزندان خود همراهی و بازی می‌کردند.
عبادی تشریح کرد: نکته ظریفی در سیره تربیتی حضرت وجود دارد و آن توجه به جایگاه پدر است، امروزه نقش پدر به عنوان قوام و ستون خانه در حال کمرنگ شدن است ولی حضرت زهرا (س) این نقش را در خانه پررنگ کردند و حتی در لالایی‌های ایشان آمده است «أَشبه أَباک یا حَسَنُ؛ پسرم حسن شبیه پدرت باش»، حضرت در لالایی‌ها نیز به نکات تربیتی توجه دارند. از پدر به خوبی و بزرگی یاد کردن باعث می‌شود جایگاه پدر تثبیت شود و همین امر کمک می‌کند فرزندان مسیر تربیتی خود را درست طی کنند.
وی بیان کرد: حضرت زهرا (س) در کنار ولایت‌پذیری، محبت فراوان به همسرشان داشتند و در مکالمات با حضرت علی (ع) ادبیات بسیار زیبایی را به کار می‌بردند. حضرت زهرا (س) وقتی در بستر بیماری بودند که عده‌ای برای ملاقات آمدند، حضرت علی (ع) از حضرت زهرا (س) اجازه گرفتند و حضرت زهرا (س) نگفتند من دختر پیامبر و خیرانساءالعاملین و مادر ساداتم هستم و هیچ‌گاه این القاب را برای خود مطرح نکردند، به حضرت علی (ع) فرمودند «علی جان، خانه، خانه توست و من زهرا کنیز تو هستم»؛ حضرت زهرا (س) با وجود اینکه دختر رسول (ص) بودند در پیشگاه همسر خود را فرمان‌بردار می‌دانستند.
این مشاور اظهار کرد: می‌بینیم که حضرت زهرا (س) از جایگاه تواضع با حضرت علی (ع) صحبت می‌کنند و حتی اختیار ملاقات خود را به علی (ع) می‌سپارند؛ از سویی دیگر بعد از رحلت حضرت رسول (ص) صحبت‌هایی در خصوص بیعت پیش می‌آید که حضرت زهرا (س) می‌گویند من شما را نفرین می‌کنم که حضرت علی (ع) وقتی از مسجد بازمی‌گشتند می‌گویند به زهرا بگویید نفرین نکند که زمین اهل خود را فرومی‌برد؛ وقتی پیغام امیرالمومنین (ع) به حضرت زهرا (س) می‌رسد حضرت زهرا (س) به مسجد نمی‌روند و متوقف شده و اطاعت می‌کنند، حضرت زهرا (س) وقتی حضرت علی (ع) را می‌بینند جمله زیبایی می‌گویند «رُوحی لروحِکَ الْفِداءُ و نَفْسی لِنَفْسِکَ الْوِقا یا اَبَالحَسَنْ اِن کُنْتَ فی خیرٍ کُنْتُ مَعَکَ و اِنْ کُنْتَ فی شَرٍّ کُنْتُ مَعَک. علی جان، جانم فدای جان تو و جان و روح من سپر بلای جان تو. یا اباالحسن! همواره با تو خواهم بود؛ اگر تو در خیر و نیکی به سر می‌بری، با تو خواهم زیست و اگر در سختی و بلاها گرفتار شدی، باز هم با تو خواهم بود».
وی اضافه کرد: این جمله‌ها نهایت احساسات یک خانم در کلام عربی است و ما هیچ وقت نمی‌توانیم « نَفْسی لِنَفْسِکَ الْوِقا» را فدایت شوم معنا کنیم چون بار معنایی آن در ادبیات عرب متفاوت است؛ حضرت می‌گویند که همه‌جوره پای همسرش ایستاده است و این نهایت محبت در کنار اطاعت‌پذیری است.
عبادی خاطرنشان کرد: حضرت زهرا (س) دررابطه زوجینی نیز به جایگاه ولایت حضرت علی (ع) به عنوان مرد خانه توجه دارند و آن را حفظ می‌کنند؛ حضرت زهرا (س) می‌توانستند وارد مسجد شوند و مردم را نفرین کنند اما به فرموده حضرت علی (ع) از همسر اطاعت می‌کنند و در کوچه متوقف می‌شوند.
این کارشناس مذهبی تصریح کرد: آنانی که می‌خواهند سبک زندگی حضرت زهرا (س) را بدانند می‌توانند کتاب حیدر را مطالعه کنند که رمانی از زبان حضرت علی (ع) است که از دوران نامزدی و عقد تا شهادت حضرت زهرا (س) است، در این کتاب خیلی زیبا به رابطه زوجینی این ۲ بزرگوار اشاره کرده است.
انتهای پیام