اردال ییگیت، دانشمند سیاره‌شناسی، اظهار کرد: تعاملات جوی فوقانی با باد خورشیدی نمی‌تواند به‌ طور کامل از دست دادن آب سطحی در مریخ را توضیح دهد؛ به همین دلیل وی پیشنهاد می‌کند سه عامل اصلی دیگر یعنی امواج گرانشی، جریان‌های همرفتی و طوفان‌های گرد و غبار نیز باید در این مورد در نظر گرفته شود.

دانشمندان سیاره‌شناسی به‌ طور کلی توافق دارند پیش از این آب زیادی در سطح مریخ وجود داشته است. همچنین موافقند که آب‌های سطحی به آرامی در طول میلیاردها سال به شکل هیدروژن در فضا از بین رفته‌ است.

نتایج تحقیقات قبلی نشان می‌دهد مولکول‌های آب بر اثر نور خورشید در جو مریخ از هم جدا شده‌اند و در نتیجه هیدروژن آب به فضا رفته است.

ییگیت در مقاله خود بیان کرد: هنوز شواهد کافی وجود ندارد که نشان دهد از دست دادن آب به این اندازه ساده بوده است.

وی اظهر کرد: عوامل دیگری نیز در این کار نقش داشته‌اند و نتایج آزمایش‌های اخیر نشان داده است که آب در جو مریخ می‌تواند به‌ طور مستقیم به جو فوقانی منتقل شود.

شواهد جدید نشان می‌دهد که باید چیزهایی در جو پایین‌تر رخ دهد تا آب به جو فوقانی هدایت شود.

ییگیت نشان می‌دهد ممکن است ترکیبی از مسائلی مانند جریان‌های همرفتی در ارتفاع پایین، طوفان‌های گرد و غبار یا امواج گرانشی در این روند تاثیر داشته باشد.

این دانشمند بحث خود را با ذکر این نکته آغاز می‌کند که شواهد اخیر از کاوشگرهای مریخ نشان می‌دهد که آب همچنان در حال رهایی به فضاست و این مورد بیشتر طی تابستان در مریخ اتفاق می‌افتد؛ زمانی که این سیاره نیز طوفان‌های گرد و غبار جهانی را تجربه می‌کند.

ییگیت افزود: چنین طوفان‌های گرد و غباری می‌تواند نقشی در گردش هیدروژن پس از جدا شدن از مولکول‌های اکسیژن توسط تابش خورشیدی داشته باشد.

سیاره‌شناس بیگیت می‌گوید: به نظر می‌رسد امواج گرانشی که به سمت بالا منتشر می‌شود، می‌تواند نقشی در راندن آب به سمت بالا داشته باشد.

ییگیت اظهار کرد: از دست دادن آب‌های سطحی در مریخ را نمی‌توان به‌طور کامل بدون در نظر گرفتن عوامل در جو بالا و پایین و جفت عمودی(لایه های جو به صورت عمودی توسط فرآیندهای تشعشعی، دینامیکی و شیمیایی جفت می‌شود) که شاید بین این ۲ رخ داده است، توضیح داد.

یافته های این تحقیق در مجله Science منتشر شده است.

انتهای پیام