به گزارش ایسنا به نقل از روابط عمومی این اجرا، آنسامبل آلمانی «موزیک فابریک» در پروژه جدید خود که دی‌ماه امسال برگزار می‌شود، آثاری از سه آهنگساز ایرانی همچون کارن کیهانی، سارا اباذری و ارشیا صمصامی‌نیا را در کنار قطعه‌ای از یوآخیم هاینز آهنگساز معاصر آلمانی برای آنسامبل و ساز عود با نوازندگی یاسمین شاه حسینی اجرا می‌کند.

یواخیم هاینز آهنگساز معاصر آلمانی و رئیس جامعه موسیقی معاصر هانوفر (HGNM) درخصوص بهره مندی از موسیقی شرقی در ساخت اثرش برای پروژه موسیقایی موزیک فابریک گفت: در حقیقت قطعه‌ی من در این پروژه، در قالب یک پارتیتور متعارف شکل نگرفته‌ است که نوازنده آن را تفسیر و اجرا کند. در واقع «اثر من»، «اثر ماست» و در دونوازی عود توسط یاسمین شاه‌حسینی و لایوالکترونیک، شکل خواهد گرفت. از آنجا که یاسمین ریشه‌هایی مستحکم در موسیقی سنتی ایران دارد، در نتیجه انتظار می‌رود که اصوات شرقی نیز در اجرای ما به گوش برسند.

این آهنگساز در پاسخ به این سوال که موسیقی خاورمیانه و به طور اخص ایران تا چه حد و از چه نوعی او را به خود جذب می‌کند، بیان کرد: موسیقی حقیقتاً مرا مانند یک دوست به خود جذب می‌کند و از آنجا که دوستان زیادی در ایران دارم، باید قلبی از سنگ و گوش‌هایی پوشالی داشته باشم که موسیقی ایران مرا مجذوب خود نسازد.

یاسمین شاه حسینی که در پروژه موزیک فابریک به عنوان سولیست عود آثار آهنگسازان ایرانی و اثر یواخیم هاینز آهنگساز آلمانی را می‌نوازد، درباره این اجرا گفت: اگرچه امروزه ساز عود در اروپا حضور پررنگ‌تری نسبت به دهه‌های گذشته دارد و نوازندگان بسیاری درحال ضبطِ آثار، اجرا و فعالیت‌های گوناگونی با این ساز هستند، معتقدم پروژه‌هایی مثل موزیک‌ فابریک در شناسایی هرچه بهترِ این ساز، به ویژه در موسیقی معاصر موثر خواهد بود. اجرای آثاری از این آهنگسازان، با توجه به شناختی که هر یک از این ساز دارند، امکانات اجرایی گسترده‌ای را برای سازِ عود معرفی می‌کند. همچنین، از آن‌جا که ساز عود، چه در قالب تک‌نوازی و چه گروه‌نوازی بیشتر با موسیقی دستگاهی، مقامی و... همراه بوده، اجرای موسیقی معاصر با این ساز، نه تنها برای نوازنده، که برای آهنگسازان جالب توجه خواهد بود.

وی در ادامه درباره شناخت موزیک فابریک از موسیقی ایرانی به واسطه شکل‌گیری این اجرا افزود: بخشی از این شناخت،‌ به واسطه‌ی فعالیت‌های گسترده‌ی نوازندگان عود در جهان شکل گرفته‌ است. با این‌حال، گمان می‌کنم آشنایی این آنسامبل با موسیقی ایرانی، به زمانی برمی‌گردد که از موسیقی‌دانان ایرانی جهت برگزاری ورک‌شاپ‌هایی در رابطه با موسیقی ایرانی و ردیف دعوت کردند.

شاه‌حسینی درباره اجرای قطعات آهنگسازان معاصر ایرانی در کنار یک قطعه از آهنگساز آلمانی به عنوان سولیست عود بیان کرد: در هر یک از این قطعات، عود شخصیت مختص به آن قطعه را دارد. شاید بتوان با در نظرگرفتنِ مشخصاتی مانند رنگِ صوتی و یا گاه تکنیک‌هایی که برای این ساز در قطعات استفاده شده، به این ارتباط یکسان اشاره کرد.

وی با اشاره به اهمیت موزیک فابریک برای پررنگ کردن نقش ساز عود در رپرتوار موسیقی ایرانی افزود: این اهمیت، نه تنها در رابطه با موسیقی ایران که در شناخت این ساز و امکانات اجرایی آن در موسیقی معاصر قابل بررسی‌ است. طبیعتا آشنایی یک نوازنده با این موسیقی و همین‌طور تکنیک‌های اجرایی ساز، در اجرای نوع دیگری از موسیقی بی‌تاثیر نیست و توانایی‌های اجراییِ بسیاری به او می‌بخشد.

این نوازنده در پایان درباره قابلیت‌های اجرایی ساز عود در موسیقی معاصر گفت: کشف و شناختِ هرچه‌ بیشتر ساز عود در موسیقی معاصر، در چند سال اخیر برای من بسیار پراهمیت بوده است و طی این سال‌ها، همکاری‌ با نوازندگان و آنسامبل‌های مختلف در اجراهای متعدد، این موضوع را برای من پررنگ‌تر کرده است. هرچه بیشتر با موسیقی معاصر آشنا شدم، به امکانات وسیع‌تری برای اجرای این موسیقی با ساز عود دست یافتم. تکنیک‌هایی که پیش از آن برایم آشنا نبود و این مرا از مسیر همیشگی‌ام خارج می‌کرد و چیزی بود که برای به‌دست‌آوردنش باید بیشتر زمان می‌گذاشتم و تمرین می‌کردم و در عین حال متوجه می‌شدم که چه امکانات اجرایی گسترده‌ای برای ساز وجود دارد.

انتهای پیام