مسجد امام سجاد(ع) بروجرد در برهه‌ای از زمان مزین به حضور عالمی وارسته و با اخلاق به نام آیت‌الله رحمت‌الله صاحب‌الزمانی(ره) بود، این مسجد در دوران دوران دفاع مقدس ۲۴ شهید را تقدیم انقلاب کرده است که این شهدا در سنین ۱۶ تا ۲۹ ساله قرار داشتند و آنها از قشرهای مختلف اعم‌از بسیجی، طلبه، معلم، دانشجو، سرباز، پاسدار، کارمند بودند .
از جمله شهدای این مسجد میتوان از شهید سیدسعید حسینی، سیدعلی حسینی‌نسب، علی مجلسی، احمد میری، کلی کماسی، ناصر موسیوند، محسن زالی، محمد بختیاری، محسن غرسبان‌روزبهانی، سعدی موسیوند، همایون دولتشاهی، حمیدرضا سیف، منوچهر نوایی، عزت‌الله میری، محسن محمدی، محمدعلی فاضل، محمدرضا زارع، کیومرث معظمی‌گودرزی، مسعود ماکنانی، عباس معظمی‌گودرزی، جواد موسیوند، امیرحسین بیرانوند، احمد گودرزیانی و علی‌احمد گودرزی نام برد.
از این شهدا که همگی دست‌پرورده آیت‌الله صاحب‌الزمانی(ره) بودند و از پای مکتب و منبر وی برخاسته و رشد کردند، دو شهید یعنی معلم شهید علی مجلسی و طلبه شهید احمد میری فرزند و نوه آیت‌الله صاحب‌الزمانی بوده‌اند که در سنین ۳۰ و ۲۰ سالگی قرار داشته‌اند.
جالب اینجاست که این شهدا در مکان معینی سمت راست مسجد در نمازهای جماعت آیت‌الله صاحب‌الزمانی شرکت می‌کردند.تمام شهدای مسجد امام سجاد(ع) مرید آیت‌الله صاحب‌الزمانی بودند و استاد صاحب‌الزمانی نیز علاقه خاصی به آنها داشت و در شهادت هر یک از آنها مانند شهادت فرزندشان ناراحت میشدند و در تشییع پیکر پاکشان شرکت می‌کردند.
مسئول پایگاه مسجد حضرت صادق(ع) بروجرد نقل میکند: ما خدمت آیت‌الله صاحب‌الزمانی رفتیم و گفتیم: حاج‌آقا، این بچه‌ها کاملاً آمادگی دارند.اگر امکان دارد شما بیایید و یک کلاس آموزشی برای این‌ها بگذارید.گفتند: چشم، چه کسی بهتر از این‌ها! معلم عقیدتی و فکری بچه‌های پایگاه حاج‌آقا بود.کسی‌که بچه‌های ما از ایشان الگوی اسلامی گرفتند.
استاد صاحب‌الزمانی پدر شهید بودند و فرزندشان علی به شهادت رسیده بود، نوه دختری وی هم به نام احمد میری نیز به فیض عظیم شهادت نائل شده بود ایشان در مورد شهدای دفاع مقدس میفرمودند: «این شهدایی که هشت سال جنگ به جبهه‌ها رفتند، اگر در کربلا بودند، امام حسین(ع) را تنها نمی‌گذاشتند.
شهدای کربلا می‌دانستند کشته و قطعه‌قطعه می‌شوند، شهدای ایران هم می‌دانستند که مین آنها را تکه‌تکه خواهد کرد؛ با این حال، از روی مین‌ها عبور می‌کردند و شهید میشدند».
در آن محیط نورانی و باصفای مسجد امام سجاد(ع) که آکنده از هدایت و ارشاد بود، جمعی از جوانان و نوجوانان آماده عروج به ملکوت با بال شهادت و جهاد بودند و سیر الی‌الله را در مسیر اطاعت و بندگی خدا، پای منبر صاحب‌الزمانی طی نمدند و در سنین کم به قله‌هایی از معرفت و یقین دست پیدا کردند که جلوه‌هایی از آن در وصیت‌نامه نورانی آنها دیده میشود.
در اینجا وصیت‌نامه یکی از شهدای این مسجد به نام محسن زالی که در زمان شهادت ۲۱ سال داشت را مرور می‌کنیم.
در وصیت‌نامه این شهید آمده است: «الله ارزقنی شفاعً الحسین یوم الورود.چون لازم است که وصیت‌نامه بنویسم، چند خطی را به همین عنوان مینویسم.
لازم به تذکر است که این راه را با چشمانی باز انتخاب نموده‌ام و ذره‌ای تردید در آن ندارم؛ چراکه این راه، راه انبیاء و اولیای خاص خدا بود؛ راه ائمه‌اطهار(ع) بوده؛ راه امام حسین(ع) بوده و راه کسانی‌که به یقین رسیده‌اند که روزی باید بروند و در این رفتن بهترین راه را برگزیدند.
ایام ایامی است که انسان نمیتواند بی‌تفاوت باشد.ایامی است که باید یک راه را انتخاب کرد؛ راه حسین(ع) یا راه یزید.این راه‌ها مشخص است.حال آن انسان‌هایی که صبر کردند و در زیر سخت‌ترین فشارها و مصیبت‌ها تنها با یاد خدا صبر کردند و برای خدا صبر کردند، رستگاران‌اند.»
انتهای پیام