به گزارش ایسنا، کانال کمیل و حنظله برای آنهایی که پیگیر روایت‌های دفاع‌مقدس هستند مکانی خاص با ماجراهایی عاشورایی به شمار می‌آید. چرا که رزمندگان محاصره در آن در اوج مظلومیت، با لبان تشنه و بدن‌های خسته ایستادند تا ثابت کنند با دستان خالی و نفرات کم هم می‌توان جلوی پیشروی دشمن را گرفتند.
*حقایقی درباره کاوش پیکرهای شهدا/ کتاب «ردپایی در رمل» نقد و بررسی شد
چند روز بعد از اتمام عملیات «والفجر مقدماتی» و شهادت اعضای گردان کمیل، رژیم بعث عراق داخل کانال را پر می‌کند و شهدا در آن کانال مدفون می‌شوند. محوطه یادمانی کانال کمیل و حنظله در محدوده شهرستان دشت آزادگان پس از انجام مراحل قانونی از سوی سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری در فهرست ملی میراث فرهنگی انقلاب اسلامی و دفاع‌مقدس به ثبت رسید.
در همین رابطه علیرضا زاکانی شهردار تهران گفته است:«شهرداری تهران به عنوان پشتیبان و کمک کار دستگاه‌های متولی، به دنبال بازآبادانی کانال کمیل است تا بتوانیم حماسه بزرگی که در این یادمان رخ داده است را به زائران یادمان‌های دفاع‌مقدس نشان دهیم.علی‌رغم تمام کارهای انجام شده،این یادمان نیازمند کارهای زیرساختی است. برای شروع اقدامات در این یادمان،نماینده شهرداری مشخص شده است و با بنیاد حفظ آثار و نشر ارزش‌های دفاع‌مقدس در حال همکاری هستیم.»
محمدحسن منافی نویسنده کتاب « ردپایی در رمل» و از رزمنده واحد تفحص پیکرهای شهدا در باره اقدامات شهید علی محمودوند در کاوش پیکر شهدای دوران هشت سال دفاع مقدس روایت می کند: « شهید علی محمودوند پس از جنگ احساس مسئولیت می‌کرد تا پیکر هم‌رزمان شهیدش را برگرداند. یک روش تفحص این طور بود که در آن منطقه باران می‌آمد و پس از پایان باران آفتاب می‌تابید. ما با دوربین‌های دوچشمی منطقه را بررسی می‌کردیم. به استخوان‌های شهدا نور می‌تابید و بازتاب آن موجب می‌شد تا آنها را بیابیم.
یک روش دیگر این طور بود که گاهی ممکن بود سه ماه با بیل مکانیکی کاوش کنیم و پیکری نیابیم. پیدا کردن پیکر هر شهید روایت‌هایی داشت. مثلا برخی شهدا پاهای‌شان با سیم تلفن بسته شده بود و حتی تعدادی از پیکرها سوخته بودند و همچنان پس از سالها بوی سوختگی می‌آمد. کالک و نقشه‌های عملیاتی مشخص است و پس از این سالها شرایط فیزیکی منطقه هم دست نخورده باقی مانده بود. علی آقا خودش در این عملیات حضور داشت و از وجود کانال کمیل و حنظله آگاه بود. این کانال‌ها بعد از دو سال گشتن پیدا شدند. آن هم با کاوش یک بند انگشت شهید که از خاک بیرون آمده بود.
انتهای پیام