به گزارش ایسنا،استادان بزرگ و آکادمی‌های معتبر بازیگری در سراسر جهان، هر یک راه‌های متفاوتی پیش روی بازیگران قرار می‌دهند و کتاب‌ها و مقالات پژوهشی بی‌شماری در این زمینه نگاشته‌اند.

به تازگی نیز مقاله یکی از مدرسان جوان تئاتر ایران درباره راهکارهایی برای بازیگران جوان در آکادمی بازیگری استدلا آدلر که از او به عنوان بزرگترین استاد بازیگری قرن یاد می‌شود، به صورت فایل آرشیو در اختیار هنرجویان قرار گرفته است.

عنوان این مقاله «سئوالات سحرآمیز برای بازیگران پژوهشگر» و نویسنده آن عرفان خطیب‌زاده است.

 خطیب‌زاده، متولد سال 1373 و دانش‌آموخته تئاتر عروسکی از دانشکده هنرهای زیباست. او بیشتر در حوزه پژوهش‌های بینارشته‌ای فعالیت دارد و تاکنون  پروژه‌های بینارشته‌ای  گوناگونی در کشورهایی مانند ایتالیا، اتریش، لهستان، انگلستان، فرانسه، چین، هند، ایرلند، و ... ارایه کرده است و یکی از مقاله‌های او در کتابخانه شکسپیر لندن نگهداری می‌شود.

این جوان تئاتری پیش از این به عنوان نماینده استیج ایران (اتحادیه جهانی حمایت از  تئاتر کودک و نوجوان) در نشست استیج در هند سخنرانی داشته و دو سخنرانی دیگر هم در گردهمایی سازمان جهانی تئاتر دانشگاهی در اتریش و نیز در توسکانی ایتالیا داشته است. خطیب‌زاده همچنین به عنوان دراماتورژ در اجرای نمایش «شرتل» در لهستان نیز حضور داشته است.

او که 5 سالی است مشغول تدریس بازیگری به گروه سنی نوجوان در مدرسه سینما تئاتر هنر هفتم است، در گفتگویی با ایسنا، توضیحاتی درباره مقاله پژوهشی خود ارایه کرد.

خطیب‌زاده درباره پذیرش مقاله «سئوالات سحرآمیز برای بازیگران پژوهشگر» در آکادمی بازیگری استدلا آدلر در هالیوود گفت: این مقاله به صورت فایل آرشیو در دسترس در دانشجویان قرار گرفته است.

او همچنین درباره آکادمی بازیگری استدلا آدلر توضیح داد: این آکادمی از معتبرترین آکادمی‌های بازیگری دنیاست  و استدلا آدلر معروف‌ترین مدرس بازیگری و پایه‌گذار متد اکتینگ است. این مدرسه دو شعبه در هالیوود و نیویورک دارد و کار آن آموزش بازیگرانی است که کمپانی‌ها معرفی می‌کنند .  به این معنا که کمپانی های فیلمسازی هنرجویانی را به این آکادمی معرفی می کنند که در این آکادمی تکنیک‌های گوناگون با استادان درجه یک هالیوودی به هنرجویان آموزش داده می‌شود و آنان بعد از فارغ التحصیلی، برای بازی به فیلم‌های هالیوودی معرفی می‌شوند.

خطیب‌زاده ادامه داد: پیش از این دو مرکز مهم در آمریکا این مقاله را تایید کرده‌اند؛ مرکز سنفورد مایرنز نیویورک و مدرسه Tisch  نیویورک که زیر نظر دانشگاه نیویورک فعالیت می‌کند.

او همچنین درباره محتوای این مقاله گفت: این مقاله برای بازیگران جوانی که تازه کار هستند، مورد استفاده خواهد بود. پیشینه نگارش آن به تدریس من در دوره‌های بازیگری برمی‌گردد. به این معنا که با توجه به متدی که در این مقاله طراحی شده، با هنرجویان و دانشجویانم نقش‌های گوناگون را  سر کلاس کار کردیم و برای چند تئاتر هم دوستان من به این شیوه کار کردند که خوشبختانه نتیجه بخش بود.

این دانش آموخته تئاتر در عین حال خاطرنشان کرد: البته این مقاله مطلب خیلی جدیدی را عنوان نمی‌کند بلکه بیشتر بحث ساخت نقش و تحلیل شخصیت را نظام‌مند کرده است. مثل اینکه شما به عنوان بازیگر پیش از بازی در یک نمایش پرسش‌هایی از خود می‌پرسید که گستره مشخصی دارد و شامل چند پرسش کلی است. در این مقاله 70 سئوال را طراحی کرده‌ام که جنبه‌های مختلف شخصیت را از دیدگاه روانشناسانه، جامعه شناسانه، احساسی و ...  در بر می‌گیرد. این سئوالات با تکنیک چرا، چطور، چگونه به یکسری پاسخ می‌رسند و بازیگر جوان بعد از جمع‌آوری این پاسخ‌ها، آنها را در عمل اجرا می‌کند.

او بر تاکید بر جنبه عملی این مقاله افزود: این 70 پرسش پیشینه پژوهشی دارد که با روش چرا، چطور، چگونه بسط داده و به عمل تبدیل می‌شود که این جنبه عملی، بسیار مهم است.

به گفته او، این مقاله در کتابخانه آکادمی بازیگری استدلا آدلر نگهداری می‌شود.

لازم به یادآوری است که استدلا آدلر، یکی از بزرگترین استادان بازیگری و تئاتر جهان است که مارلون براندو، از جمله شاگردان مشهور اوست.

کتاب‌های او پیش از این در ایران هم ترجمه شده و در دسترس علاقه‌مندان بازیگری قرار گرفته است. از جمله این کتاب‌ها، «تکنیک بازیگری» است که اوایل دهه 70 با ترجمه احمد دامود از سوی نشر مرکز منتشر شد.

  انتهای پیام