برای هر کدام از این دست پروژه‌ها که به وفور در لرستان یافت می‌شود در دولت‌های مختلف چندین وعده رسانه‌ای شده اما همچنان نیمه تمام هستند و برای افتتاح نیاز به کارهای زیادی دارند.
در این بین تا پایان خرداد ۱۴۰۰ قرار بود برخی سدها آبگیری و پروژه‌هایی افتتاح شود، بازگشت کارخانجاتی به مدار تولید، تعیین تکلیف و وعده‌هایی از این دست هم مورد انتظار بود، اما بسیاری از آنها محقق نشد و همچنان همانی هستند که پیش از وعده‌ها بودند.
وعده آبگیری سد کمندان و تاج امیر که از سال‌ها پیش پروژه آنها آغاز شده در چند وقت اخیر رسانه‌ای شد اما مطابق انتظار به خرداد نرسیدند.
بهره‌برداری از آزادراه خرم‌آباد- بروجرد یکی دیگر از پروژه‌ها بود که براساس وعده مسئولان تا پایان خرداد ۱۴۰۰ باید مورد بهره‌برداری قرار می‌گرفت اما این‌گونه نشد و بلافاصله وعده جدید از راه رسید.
ایستگاه‌های پمپاژ آب جایدر، چم مهر، نیله، اسماعیل‌آباد و برخی دیگر از پروژه‌های حوزه آب نیز قرار بود در ماه گذشته افتتاح شود اما این در حالی است که کار زیادی برای افتتاح دارند.
ورزشگاه ۱۵ هزار نفری خرم‌آباد نیز در لیست افتتاح پروژه‌های خردادی بود اما این وعده نیز محقق نشد و اگر بخواهیم به این دست پروژه‌ها اشاره کنیم نیاز به مثنوی هفتاد من دارد.
درست است که در راه برخی از این پروژه‌ها مشکلاتی وجود دارد اما مسئولان وعده‌دهنده می‌توانند با اشراف کامل از شرایط وعده‌ای رسانه‌ای کنند که کمی به واقعیت نزدیک باشد.
ما عادت کرده‌ایم که برخی وعده‌ها را زیاد جدی نگیریم و شاید برخی مسئولان نیز به این "وعده‌های نشدنی" عادت کرده‌اند و بدون آگاهی کامل از شرایط مدام وعده جدید می‌دهند و با بی‌سرانجامی وعده، بعضاً دلایل آن را مطرح می‌کنند!
همچنان برای برخی پروژه‌های لرستان که عمر چند مورد آنها بیش از دو دهه است و مسئولان زیادی به خود دیده‌اند، وعده جدید از راه می‌رسد و با رفتن مسئولان کنونی بازهم لرستان می‌ماند و وعده‌های روی زمین مانده و با ورود مسئولان جدید این چرخه ادامه خواهد داشت.
وعده‌های خرداد ۱۴۰۰ نیز مثل قبلی‌ها راه به جایی نبرد و وضعیت پروژه‌های نیمه تمام لرستان، همچنان همانی است که نباید باشد.
راستی خردادها چقدر وعده‌ها شیرین می‌شود اما بلافاصله خزان آنها از راه می‌رسد...
انتهای پیام