به گزارش ایسنا، روزنامه همشهری نوشت: «پرسپولیس در روزی با برتری یک بر صفر برابر تراکتور سوپرجام فوتبال ایران را برد که در کل نمایش استانداردی نداشت. نیمه اول که خیلی بد بود، نیمه دوم کمی بهتر شد اما باز عملکرد شاگردان یحیی گل‌محمدی با چیزی که انتظار می‌رفت فاصله داشت. بخشی از این داستان هم طبیعی است و به تعطیلی یک ماهه مسابقات لیگ برمی‌گردد، اما به طور کلی خاصیت پرسپولیس فعلی این است که حتی در روزهای نه‌چندان خوب هم بارش را می‌بندد و پیروز می‌شود. آنها در اثر کامیابی‌های پیاپی، شخصیت موفقیت پیدا کرده‌اند. شکل‌گیری این کاراکتر سخت است و مدت‌ها طول می‌کشد اما وقتی درست شد، بسیار به تیم کمک می‌کند.
نمونه‌های خروج از بن‌بست
خیلی جاها بوده که پرسپولیس از نظر فنی و نیروی انسانی با مشکل مواجه شده، اما همین کاراکتر به دادش رسیده است. به عنوان مثال پرسپولیس پشت پنجره‌های بسته و صرفا با ۱۲ بازیکن موفق شد قهرمانی لیگ برتر را به دست بیاورد و حتی به فینال لیگ قهرمانان آسیا هم برسد. خیلی جاها کار گیر می‌کرد، اما چون این تیم پیروزی را باور کرده بود، تا آخرین ثانیه به کسب آن امیدوار باقی می‌ماند. جالب اینجاست که این عادت حتی با تغییر مربیان هم از بین نرفت. کالدرون به جای برانکو در مسیر پیروزی گام برداشت و یحیی گل‌محمدی به جای سلف آرژانتینی‌اش در حال پیمودن همین مسیر است. به خاطر همین روحیه است که وقتی پیش از نیمه‌نهایی لیگ قهرمانان آسیا ناگهان خبر محرومیت عیسی آل کثیر منتشر می‌شود، تیم شوک به این بزرگی را هضم می‌کند و مهدی عبدی به جای او می‌درخشد. در پرسپولیس باور «توانستن» شکل گرفته و همین مسئله مسیرها را به سمت موفقیت هموار می‌کند.
تأثیر روی رقبا
این قصه اما یک سمت دیگر هم دارد؛ جایی که رقبا ایستاده‌اند. موفقیت‌های سریالی پرسپولیس همان قدر که برای خود این تیم اعتمادبه‌نفس خلق کرده، سایر رقبا را هم در موضع پایین‌دست قرار داده است. در طول این سال‌ها گاهی امکان به زیر کشیدن پرسپولیس برای حریفان نزدیکش فراهم شده، اما آنها در بعد روحی و روانی حریف سرخ‌ها نشده‌اند. به عنوان مثال در لیگ هجدهم استقلال و سپاهان بسیار به پرسپولیس نزدیک شدند، اما هیچ‌کدام نتوانستند از افت طولانی‌مدت این تیم استفاده کنند. سرخپوشان از ۵ بازی آخر آن فصل فقط یکی را بردند، اما باز استقلال و سپاهان اعتماد به نفس لازم برای پایین کشیدن این تیم را نداشتند. این همان فصلی است که فرشید اسماعیلی در داربی پنالتی‌اش را چیپ زد و خراب کرد، همان فصلی که سپاهان در آزادی دست بالا را داشت اما ۹۰ دقیقه از حمله کردن ترسید و آخرش پرسپولیس قهرمان شد. امسال هم اگر سپاهان یک مانع مهم برای رسیدن به پرسپولیس داشته باشد، همین است که شاید تحت تأثیر شخصیت تیمی حریف قرار بگیرد.
حالت معکوس
در نقطه مقابل اما اگر تیمی برای مدت زمان طولانی از دستیابی به موفقیت عاجز بماند، رفته‌رفته به ناکامی عادت خواهد کرد و آنگاه شکستن این پیله هم دشوار می‌شود. شاید استقلال فعلی مثال خوبی در این مورد باشد، اما پرسپولیس هم دوره مشابهی را پشت سر گذاشت. آنها در فاصله لیگ‌های هفتم و شانزدهم، ۸سال قهرمان نشدند. در این مدت مثلا در لیگ سیزدهم تا یک قدمی فتح جام پیش رفتند، اما اعتماد به نفس کافی را نداشتند و در دیدار با راه‌آهن در ورزشگاه آزادی ۲ بار برتری‌شان را از دست دادند. همان قدر که روحیه موفقیت تا سال‌ها در کالبد یک تیم باقی می‌ماند، کاراکتر بازنده هم می‌تواند مدت‌ها کنار تیم باشد و دست و پای بازیکنان را ببندد. در این شرایط کار روحی و روانی دقیق لازم است.»
انتهای پیام