جعفر مرادی حقیقی در گفت و گو با ایسنا با اشاره به تقسیم‌بندی‌های چهارگانه شدت بیابانزایی در جهان افزود: در همین راستا مطالعه‌ای در سطح استان نیمه خشک و کویری استان انجام و شدت بیابان‌زایی‌های استان را در چهار کلاس بیابانزائی جهانی مورد بررسی قرار داده است.
وی ادامه داد: بر اساس مطالعات صورت گرفته در سطح این استان در خصوص عوامل موثر و شدت بیابانزایی که در چهار کلاس بیابانزائی صورت گرفته بیش از 46 درصد از کل گستره استان سمنان در گروه مناطق با "شدت بیابانزائی خیلی شدید" قرار گرفته است.
مدیرکل منابع طبیعی و آبخیزداری استان سمنان از گروه "مناطق با شدت بیابانزایی خیلی زیاد" به عنوان دیگر گروه تقسیم‌بندی شدن در حوزه بیابانزایی در کلاس جهانی نام برد و تصریح کرد:13 درصد از گستره استان که عمدتا در حاشیه کویر و برخی مناطق کالپوش ، فرومد، غرب ایوانکی و ... قرار گرفته در این گروه تعریف شده است.
وی ادامه داد: همچنین بخش قابل توجه دیگری از کل استان نیز در گروه با شدت بیابانزایی متوسط قرار گرفته و براساس مطالعات انجام شده در استان قریب37 درصد کل استان سمنان در گروه با شدت بیابانزایی متوسط قرار دارد.
مرادی حقیقی از مناطق با شدت بیابانزائی کم به عنوان آخرین بخش از چهارگانه بیابانزایی نام برد و اضافه کرد: در مجموع چهار درصد از مساحت استان سمنان که عامل اصلی بیابانزائی در آن تخریب گیاه به واسطه چرای بی رویه وشیب زیاد اراضی است و مناطق آن عمدتا در بخش‌های شمالی استان قرار دارد در گروه مناطق با شدت بیابانزائی کم واقع شده است.
مدیرکل منابع طبیعی و آبخیزداری استان سمنان با بیان اینکه 27 خرداد که مصادف 17ژوئن است روز جهانی روز جهانی مقابله با بیابانزایی و خشکسالی نامگذاری شده خاطرنشان کرد: سازمان ملل به منظور مقابله موثرتر با پدیده بیابانزایی در دنیا "کنوانسیون بین‌المللی مقابله با بیابانزایی" را ایجاد کرده و 195 کشور جهان و از جمله جمهوری اسلامی ایران نیز به آن پیوسته است.
وی با اشاره به تلاش‌های بین‌المللی کشورمان برای مقابله با بیابانزایی گفت: جمهوری اسلامی ایران سومین کشور امضاء کننده این معاهده بین‌المللی است که سال 75 در پاریس فرانسه منعقد شده است. ضمن اینکه جدا از اینکه دولت ایران رسما به این معاهده پیوسته، این کنوانسیون به تصویب مجلس شورای اسلامی نیز رسیده است.
وی با بیان اینکه براساس تعریف سازمان جنگل‌ها، مراتع و آبخیزداری کشور، بیابان به مناطق دارای اقالیم خشک و فرا خشک که میزان متوسط بارندگی سالیانه آن کمتر از 150 میلی متر و درصد پوشش گیاهی چند ساله آنها کمتر از 5 درصد باشد اطلاق می‌شود اظهار کرد: بر همین اساس 5.2 میلیو.ن هکتار از مساحت استان سمنان که حدود نیمی از اراضی استان را تشکیل می‌دهد، فاقد پوشش گیاهی است.
مدیرکل منابع طبیعی و آبخیزداری استان افزود: این اراضی بیشتر در بخش‌های جنوبی و شرق استان شامل کویر مرکزی، کویر حاج علیقلی، شق بیارجمند و واقع شده و دربرگیرنده شوره زارها، کفه‌های رسی و نمکی ، سنگلاخ ، اراضی بدلند و ناهمواری‌های ماسه‌ای و … هستند.
حقیقی مرادی ادامه داد: علاوه بر وجود این گستره وسیع فاقد پوشش گیاهی در استان ، متاسفانه سطح بسیار زیادی از اراضی استان نیز که عمدتا در نواحی مرکزی استان واقع شده نیز دارای پوشش بسیار کم و ضعیف گیاهی هستند.
وی از سمنان به عنوان سومین استان بیابانی کشور نام برد و گفت: استان ما عمدتا دارای سیمای بیابانی است و از همین رو سال‌ها است که با اثرات ناشی از پدیده بیابانزایی دست و پنجه نرم می‌کند و متاسفانه هر ساله فرسایش بادی و عوارض ناشی از آن، خسارت بسیار زیادی را به تاسیسات اقتصادی و منابع زیستی آن وارد می‌کند.
وی با بیان اینکه این مناطق کانون‌های بحرانی فرسایش بادی هستند بیان کرد: در مجموع یک میلیارد و 371 میلیون 675 هکتار از اراضی استان سمنان در 19 منطقه تحت تاثیر فرسایش بادی قرار دارند که بیش از 535 هزار هکتار آن به عنوان کانون‌های بحرانی فرسایش بادی شناخته می‌شوند.
مدیرکل منابع طبیعی و آبخیزداری استان یادآوری کرد: براساس مطالعات انجام شده، این کانون‌های بحرانی فرسایش بادی که سالانه بطور متوسط 330 میلیارد ریال خسارت به استان سمنان وارد می‌کنند.
انتهای پیام