به گزارش ایسنا، برای نخستین بار در سال ۱۹۹۲ از سوی کالج پزشکی ورزشی آمریکا (ACSM) نشانگان سه گانه زنان ورزشکار مورد استفاده قرار گرفت و در تعریف اولیه سه گانه وجود سه جز اختلال خوردن (بی اشتهایی عصبی، پرخوری عصبی و...)، آمنوره (اختلال در نظم و یا قطع قاعدگی) و پوکی استخوان در این نشانگان گنجانده شد، هرچند که با پژوهش‌های بیشتر، گستره آن افزایش یافت.
امروزه بر انجام ورزش منظم، به منظور بالا بردن سلامت قلبی و عروقی، افزایش تراکم استخوان و بهبود کیفیت زندگی و افزایش طول عمر تاکید بسیاری می‌شود، البته باید توجه داشت که عدم رعایت اصول اجرای تمرین و بیش تمرینی می‌تواند به کمبود انرژی و نبود تعادل بین دریافت انرژی و مصرف آن منجر شود که خود سرآغاز بروز مشکلات زیادی از جمله بروز نشانگان سه گانه زنان ورزشکار است.
بر اساس این مطلب که از سوی زینب واشقانی فراهانی فیزیوتراپیست و فیزیولوژیست ورزشی تهیه شده و از سوی فدراسیون پزشکی ورزشی در اختیار ایسنا قرار گرفته، آمده است: دختران ورزشکاری که ورزش‌هایی با شدت بالا انجام می‌دهند در معرض خطر ابتلا نشانگان سه گانه (سندرم تریاد) هستند. کاهش وزن‌های شدید و غیراصولی به ویژه در ورزشکاران حرفه ای، بی اشتهایی عصبی (بولیمیا) و لاغری شدید، نامنظم شدن یا قطع عادت ماهانه و پوکی استخوان از مهمترین نشانه‌های این سندرم است و از جمله علائم شایع دیگر این نشانگان می‌توان به خستگی و کاهش تمرکز، شکستگی‌های استرسی، افزایش بروز آسیب دیدگی‌های ورزشی، شکنندگی مو و ناخن، درد قفسه سینه و ضربان قلب نامنظم اشاره کرد.
همانند بسیاری از آسیب‌ها و بیماری‌ها، پیشگیری از بروز، بهترین روش مقابله با آن است و نقش آموزش ورزشکاران در این مورد از اهمیت ویژه‌ای برخوردار بوده و نیازمند حضور یک گروه متخصص است تا علاوه بر اجرای یک برنامه غذایی متعادل و کافی از لحاظ کالری، ویتامین‌ها و مواد معدنی، مداخله اصولی و علمی در کاهش وزن، برنامه تمرینی ویژه فرد را مدنظر قرار داده و از بروز بیش تمرینی جلوگیری شود. از سوی دیگر حضور یک روانشناس ورزشی به اصلاح تصویر ذهنی از بدن کمک کرده و با استفاده از روش‌های انگیزشی، عملکرد ورزشکار بهبود بخشیده می شود.
ارزیابی های فیزیوتراپیست آگاه به موضوع نیز، از بروز آسیب‌های ورزشی جلوگیری کرده و اقدامات لازم را در اولین فرصت اعمال می کند. در این میان نقش خانواده و اجتماع به ویژه مربیان را نمی‌توان نادیده گرفت که با هدف کسب موفقیت ممکن است فشارهای نامتعارفی را بر ورزشکار تحمیل کنند که سلامت وی را به مخاطره می اندازد و باید تاکید کرد که کسب موفقیت یک ورزشکار نیازمند مشارکت و همکاری یک تیم اجرایی پزشکی، ورزشی، اجرایی و ... کارآزموده است و نمی‌توان انتظار داشت بدون رعایت شرایط مناسب، موفقیت ماندگار را تضمین کرد.
انتهای پیام