عطا صحرایی در گفت‌وگو با ایسنا با اشاره به فضای هنری شهر مشهد در استقبال از بهار ۱۴۰۰ و مجسمه‌های قرار گرفته در سطح شهر، اظهار کرد: فعالیت خانه هنرمندان در سال‌های اخیر قابل ستایش است؛ به گونه‌ای که علاوه بر این‌که در زمینه مجسمه‌ها و المان‌های موقت خوب عمل شده است، در خصوص مجسمه‌های دائم نیز تمرکز پیدا کرده و سیاست‌گذاری جدیدی در پیش گرفته‌ شده است. به طور کلی در چند سال اخیر از فعالیت خانه بهار و جشنواره‌ها و فراخوان‌هایی که اعلام می‌کند، بسیار لذت برده و سیاستی که دنبال می‌کنند را می‌پسندم.

وی با اشاره به موضوع مجسمه خود، ادامه داد: این المان در ارتباط با محیط زیست و صرفاً آلودگی هوا طراحی و ساخته شده است. آلودگی هوا یکی از دغدغه‌های مهم در محیط زیست محسوب می‌شود. عنوان این اثر «ماسک فیلتردار» در نظر گرفته شده است؛ چراکه ماسک فیلتردار در اوج و نهایت آلودگی و در شرایط فوق شیمیایی مورد استفاده قرار می‌گیرد. بنابراین به کار بردن این عنوان در واقع وخامت اوضاع و شرایط را نشان می‌دهد.

صحرایی با بیان این‌که «این المان شامل دو بخش فلزی با سبک مدرن و بخش فیگوراتیو با سبک رئال است»، تصریح کرد: من همواره در طراحی آثار دارای ذهنیتی رئال و مدرن هستم. بخش فلزی المان در واقع نماد و استعاره‌ای است از آنچه بشر در طول زمان و به ویژه در عصر تکنولوژی ساخته است. این موضوع به صورت تعدادی لوله در المان نشان داد می‌شود که این لوله‌ها، زیرساخت‌های تمدن امروزی و عصر تکنولوژی هستند. این لوله‌ها که به یکدیگر تنیده شده‌اند، همانند هزارتویی به نظر می‌رسد که به یکدیگر گره خورده‌ و به تعبیری تبدیل به معضلی شده‌اند که نمی‌توان تنیدگی و پیچیدگی آن را حل کرد. همچنین بخش فیگوری که در قسمت بالایی المان نشسته است، در واقع نمادی از انسان‌ها است که عامل تمام این اتفاقات به شمار می‌روند.

وی خاطرنشان کرد: معتقدم که ما انسان‌های روی کره زمین هیچ کار دیگری به جز تخریب محیط زیست انجام نمی‌دهیم. به این ترتیب انسانی با ماسک فیلتردار در بالای مجسمه نشسته و از بالا نظاره‌گر چیزی است که خودش ساخته است.

این هنرمند مجسمه‌ساز افزود: نکته مهم دیگری که در این فیگور وجود دارد این است که رنگ به کار رفته در لباس و خود فیگور در واقع بیانگر آلودگی‌ها است، به طوری که حتی در قسمت فلزی اثر نیز زنگار مشاهده می‌شود. در واقع المان رنگ نشده و زنگ زده است. به نوعی سعی کرده‌ام‌ که فرسایش این عصر را نشان دهم. حتی فیکساتیو (تثبیت‌کننده‌ای) نیز برای مجسمه استفاده نشده است تا در بلندمدت زنگار آن افزایش پیدا کند و این زنگار حتی مجسمه را از بین ببرد. به عبارتی این اتفاق به سست بودن فعالیت‌های بدون برنامه‌ریزی در زمینه محیط زیست اشاره می‌کند.

وی بیان کرد: بنابراین آلودگی‌ها، زنگار و چرک‌های قسمت پایینی المان در لباس فیگور و تا قسمت سینه فیگور ادامه می‌یابد. در قسمتی از سینه فیگور خط شکسته‌ای طراحی شده که در واقع سایه‌ ساختمان‌هایی است که بشر ساخته و سایه آن‌ها در لباس فیگور دیده می‌شود. به عبارتی بشر از طرفی در بلندای ساختار قرار دارد و از طرفی دیگر سایه ساختمان‌های دیگر بروی فیگور نقش بسته و به نوعی انسان را تحت تأثیر قرار می‌دهد.

صحرایی گفت: از این خط که در قسمت سینه فیگور قرار دارد تا بالای سر آن، رنگ کاملاً صاف، تمیز و بدون آلودگی به کار رفته است. با توجه به این که من همیشه در طول زندگی انسان امیدواری بوده‌ام و انسان‌ها همواره به امید زنده هستند، بنابراین این امید در رنگ  تمیز و بدون آلودگی این قسمت از المان نمود پیدا کرده است. از این رو این رنگ‌های روشن امیدی است که برای انسان باقی مانده و باید برای آن تلاش کند و به دنبال چاره‌ای برای رهایی از این شرایط باشد.

وی خاطرنشان کرد: گشایش و رهایی از چنین وضعیت و ساختاری تحت تأثیر عوامل بسیاری مانند دانشمندان فعال در این حوزه، جامعه، همکاری سیاستمداران و... قرار دارد تا بتوانیم این ۱۰ یا ۱۵ درصد از امید باقی مانده را ثابت نگه‌داشته و تخریب را متوقف کنیم و یا رنگ روشن که استعاره‌ای از امید است را افزایش دهیم.

این هنرمند مجسمه‌ساز اضافه کرد: در پشت مجسمه نیز مانیتور سازمان محیط زیست که شاخص و درصد آلودگی هوا را نشان می‌دهد، دیده می‌شود. این مجسمه با ارتفاع ۴ متر و نیم در بلوار وکیل‌آباد و روبه‌روی اداره کل محیط زیست استان نصب شده است.

انتهای پیام