عکاسی در افغانستان لذت و در عین حال سختی های خاص خودش را دارد. کابل شهری است نیمه نظامی. هر چند صد متر سربازان در حال گشت زدن هستند. در زمان عکاسی باید مراقب بود تا از بخش های نظامی و امنیتی عکاسی نکنید. البته بخش های زیادی از شهر شامل این گزاره می شود! ساختمانهای اداری، پاساژها، رستوران ها، مساجد وهر آنچه فکرش را بکنید می تواند جزء مناطق ممنوعه باشد. 

دانشگاه های دولتی کابل، گنجایش پذیرش تعداد محدودی دانشجو را دارد. در طول یک دهه گذشته بیش از 70دانشگاه خصوصی در کابل آغاز به کار کرده و حدود 60 هزار دانشجو را در خود جای داده اند. مقبره "سید جمال‌الدّین اسدآبادی" ( 1275-1217) خورشیدی در دانشگاه کابل قرار دارد. بسیاری از افغان ها ملیت سید جمال الدین را "افغانی" می دانند و از وی با نام‌های جمال‌الدین الافغانی و سید محمد بن صفدر الحسینی نیز نام برده می‌شود. گرچه او در استانبول درگذشت و در قبرستان "شیوخ" دفن شد، اما بعدها بنا بر درخواست دولت افغانستان مبنی بر انتقال کالبدش، این درخواست از سوی دولت عثمانی مورد قبول واقع شد و درسال ۱۲۸۴ پیکر سید جمال‌الدین از استانبول به کابل منتقل و در دانشگاه کابل دفن شد.

 کابل شهری در حال توسعه و به سرعت در حال بازسازی و ترمیم ویرانی های بیش از سه دهه جنگ است. گرچه کماکان جنگ ادامه دارد و هر لحظه احتمال ویران شدن هر آنچه ساخته شده، می رود، اما زندگی در کابل به سان دیگر نقاط این کره خاکی، ادامه دارد و کماکان مردم می سازند و امیدوارند به آینده.

این گزارش تصویری در آبان ماه سال جاری، طی اقامت یک هفته ای عکاس، در کابل تهیه شده است. تلاش شده از تمامی وجوه زندگی در کابل مانند آموزش، اقتصاد، فرهنگ و.... عکاسی شود.