سال‌ها پیش از این، در بسیاری از خانه‌ها به ویژه در روستاها زنان بافنده قالی بودند و زنان و مردان نقشه را با صدای بلند و آهنگین می‌خواندند و قالیبافان گره بر گره می‌زدند. روی دار قالی گل‌ها جوانه می‌زدند، غنچه‌ها گشوده می‌شدند، پرنده‌ها می‌خواندند. اما این روزها که فرش‌های ماشینی به صورت انبوه تولید می‌شوند و در روزگار رونق قالی‌های چینی و در روزهای تحریم و نوسان دلار، فرش ایرانی حال و روز خوبی ندارد. در سالیان دور، تولید فرش و قالی دستباف و سنتی یکی از تولیدات درآمدزا و قابل توجه در همدان به حساب می‌آمده است، اما اکنون بافت فرش در این استان از رونق افتاده و به گفته فعالان بازار فرش، دیگر بافنده‌ای در همدان وجود ندارد. اگر پازبرلک را به عنوان قدیمی ترین فرش ایرانی بدانیم، قدمت قالیبافی در ایران به ۵۰۰ سال پیش از میلاد یعنی بیش از ۲هزار سال پیش باز می گردد که بررسی وضعیت استان همدان در قالیبافی نیز نشان می دهد که همدان پایتخت تاریخ و تمدن ایران از دیرباز یکی از قطب های بافت فرش های باکیفیت بوده و به مرور زمان مورد توجه تجار و علاقمندان در خارج از کشور قرار گرفته و از همان روزها فرش دستباف همدان شهرت خاصی پیدا کرده است. آنطور که فعالان بازار فرش می‌گویند صادرات است که به فرش ایرانی رونق می‌دهد و علت اصلی بی‌رونقی بازار فرش همدان نبود صادرات فرش و نبود بافنده‌های خبره است.