سیلاب یک رویداد ناگهانی ویرانگر است و ترس از آن یک فوبیای شناخته‌شده محسوب می‌شود. گفته می‌شود این فوبیا ریشه در اساطیر دارد و حتی به زمان نوح بازمی‌گردد. سیلاب زمین را نابود کرده و تنها کسانی که در کشتی مانده‌اند، جان سالم به در خواهند برد. تخریب منازل، از دست دادن دام‌ها و حیوانات، تخریب زمین‌های کشاورزی و مرگ و میر ناشی از آن از عوامل فوبیای سیلاب است. افرادی که در مناطق سیل‌زده زندگی می‌کنند، بیشتر در معرض این ترس قرار دارند و وقوع مکرر سیل، به ترس آنها دامن می‌زند. فکر غرق شدن در سیلاب از عمده‌ترین ترس‌های مبتلایان به این فوبیا است. برخی افراد می‌ترسند با وقوع سیل، کمک‌رسانی به آنها مشکل پیدا کند و فکر می‌کنند پناهگاه و غذای مناسب دریافت نخواهند کرد. افرادی که در معرض فوبیای سیل قرار دارند، حتی با شنیدن نام سیل و شنیدن داستانی از وقوع سیل دچار اضطراب می‌شوند. این اضطراب در برخی افراد پیشینۀ قبلی دارد و در برخی دیگر، پس از تجربۀ عینی به وجود می‌آید؛ اما تجربه سیلاب برای بیماران اعصاب و روان بسیار شدیدتر و متفاوت‌تر از افراد دیگر است. بیمارانی که از قبل ریشه‌های اضطرابی داشته‌اند، اکنون فوبیای سیل نیز بر اضطراب آنها می‌افزاید. کابوس غرق‌شدن، مارگزیدگی، ویرانیِ خانه و معلق ماندن در آب از جمله عواملی است که گاه سال‌ها گریبانگیر این بیماران خواهد بود. این مجموعه در پی به تصویر کشیدن کسانی است که اضطراب از سیل، جریان عادی زندگی را برای آنها متوقف کرده است. "هرکس دیری بر مغاک چشم بدوزد، مغاک نیز بر او چشم خواهد دوخت" (نیچه)