«اُرس» یا «سروِ کوهی» گونه‌ای بسیار با ارزش و دیرزیست است که عمر آن تا ۲۰۰۰ سال هم می‌رسد. این درخت همیشه سبز، در مناطق کوهستانی و در ارتفاعی بیش از ۲۵۰۰ متر می‌روید. «اُرس» گیاهی مقاوم در برابر شرایط آب‌وهوایی سخت هم‌چون خشکی، گرما و سرمای طاقت‌فرسای زمستان است. ریشه درخت اُرس به گونه‌ای است که در دل سنگ‌های مستحکم نفوذ کرده تا به آب برسد از این جهت به آن در زبان محلی اُورِس (جست‌وجوگر آب) می‌گویند، این پدیده باعث استقامت بالای این درخت می‌شود. درخت «اُرس» در گذشته‌های دور به دلیل داشتن چوبی مستحکم در پل سازی، راهسازی، ساختن خانه‌های روستایی و چادرهای عشایر استفاده می‌شد. قطع بی‌رویه این گونه گیاهی به منظور تهیه سوخت و یا خانه سازی باعث کاهش جنگل‌های اُرس شده است به‌گونه ای که در سال ۱۳۷۱ قانون ممنوعیت قطع این درخت به تصویب رسید. رویش‌گاه درخت «اُرس» شمال ایران، غرب تا شرق در امتداد دامنه‌های جنوبی رشته کوه‌های البرز و از شمال غربی تا جنوب در امتداد ارتفاعات البرز و زاگرس است، منطقه حفاظت شده اُرس سیستان با مساحت ۱۱۲,۷۱۴ هکتار در رشته کوه هزار مسجد در غرب شهرستان کلات در استان خراسان رضوی یکی از زیستگاه‌های اصلی این درخت در ایران است.