محله جوادیه که قبلا ترک‌آباد نامیده می‌شد قدمتی ۷۰ ساله دارد. خط غربی راه آهن تهران از محدوده این محله می‌گذرد. جوادیه مملو از خانه‌هایی کهنه و درهم رفته است که به سختی کنار هم نفس می‌کشند. اگرچه در حال حاضر با ساخته شدن آپارتمان‌ها تغییراتی در این محله به‌وجود آمده اما هنوز هم جوادیه از یک بافت نسبتاً قدیمی ‌برخوردار است؛ با خانه‌های کوچک و خیابان‌های باریک و کوچه‌های تودرتو و البته بن‌بست‌های فراوان. جوادیه زمانی با سینماتوسکا از خیل مشتاقان فیلم و سینما پذیرایی می‌کرد و با پل قدیمی محله و بچه‌های سرپل جوادیه شناخته می‌شد اما امروز از هیچکدام خبری نیست. در اوایل ظهور محله جوادیه، قالیشویی‌های بسیاری در آن وجود داشت که تا امروز اغلب آنها یا متروکه شده‌اند یا تغییر کاربری داده‌اند و به انبار و مجتمع مسکونی تبدیل شده‌اند. امروز جوادیه تفاوت زیادی با نیت مالک نخستینش دارد. شاید آن‌وقت که «جواد فردانش» - مالک اولیه زمین‌های جوادیه که اسم محله هم از نام کوچک او گرفته شده - زمین‌های این منطقه را بین کارگران کشتارگاه و راه‌آهن و سازمان قند و شکر تقسیم می‌کرد، بیشتر به اسکان آنها توجه داشت تا به خیابان‌بندی محله.