کارون؛ رودخانه‌ای که روزگاری از آن به عنوان پر آب‌ترین، بزرگ‌ترین و تنها رودخانه قابل کشتیرانی کشور یاد می‌شد، اما امروزه به دلیل تغییر اقلیم، خشکسالی و کاهش بارندگی از یک‌سو اکوسیستم این رودخانه را تحت تأثیر قرار داده و موجب شده است که آب کارون در پایین‌ترین سطح خود قرار گیرد و دخل و تصرف‌ و تخریب‌های انسانی از سوی دیگر، رودخانه کارون، این شریان حیاتی خوزستان را به انواع و اقسام مشکلات دچار می‌کند.

در تازه‌ترین اظهار نظر مسئولان محیط زیستی، کارون توان خودپالایی و جذب آلاینده‌ها را از دست داده است. بر اساس گفته مسئولان، از ۲۳ نقطه ۱۷۰ لوله فاضلاب به این رودخانه تخلیه می‌شود. همچنین تخلیه پساب‌های نیشکر و دیگر فاضلاب‌ها، موجب ورود و افزایش برخی املاح شیمیایی در کارون شده است؛ که افزایش رشد نیزارها را در این رودخانه به دنبال داشته است. نیزارهایی که این روزها جولانگاه معتادان، افراد بی‌خانمان و سگ‌های ولگرد شده‌است.

کاهش سطح آب کارون به اندازه‌ای بوده است که علاوه بر خشکی کامل رودخانه در برخی نقاط، به وجود آمدن جزیره‌های کوچک و بزرگ، تابلوهای تعیین حریم و خطر غرق شدگی که روزگاری در گوشه و کنار کارون و در پارک ساحلی نصب شده بود، امروز با مرز رودخانه فاصله زیادی داشته باشند. این امر عرصه را برای دخل و تصرف در بستر کارون فراهم کرده است. این‌ها تنها بخش کوچکی از دردهای امروز کارون است. درد و زخم‌های که به نظر می‌رسد برای التیام‌بخشی به آن‌ها فرصتی برای وعده مسئولان متولی باقی نگذاشته باشد.