با نزدیک شدن فضاپیمای داون ناسا به سرس، تصاویر جدید از این بزرگترین سیارک منظومه شمسی با کیفیت 27 پیکسل ارائه شده است که سه برابر بهتر از تصاویر ثبت شده در اوایل ماه دسامبر 2014 است.
با نزدیک شدن فضاپیمای داون ناسا به سرس، تصاویر جدید از این بزرگترین سیارک منظومه شمسی با کیفیت 27 پیکسل ارائه شده است که سه برابر بهتر از تصاویر ثبت شده در اوایل ماه دسامبر 2014 است.
به گزارش سرویس علمی ایسنا، فضاپیمای داون در هفته آینده به ارائه تصاویر دقیق‌تر از این جهان یخی پرداخته و در نهایت در روز ششم مارس (15 اسفند) وارد مدار سرس خواهد شد.
تازه‌ترین تصاویر سیارک سرس در روز 13 ژانویه (23 دی) در فاصله 383 هزار کیلومتری ثبت شده است.
اگرچه تصاویر اخیر داون به دقت و وضوح تصاویر هابل در ژانویه 2004 نیست، اما ناسا مدعی است که این وضوح بسیار بیشتر خواهد شد.
به گفته محققان، تصاویر جدید به نمایش اولین ساختارهای سطحی مانند دهانه‌ها پرداخته‌اند.
سرس 950 کیلومتر وسعت داشته و در سال 1801 کشف شد. در ماه ژانویه محققان کشف کردند که آب از سطح این سیارک با سرعت شش کیلومتر در ساعت به بیرون می‌جوشد.
رصدهای انجام شده توسط تلسکوپ هرشل سازمان فضایی اروپا نشان می‌دهد که این آب احتمالا از آبفشان و یا آتشفشان یخ بیرون می‌زند.
سرس در یک کمربند سیارکی میان مریخ و مشتری به دور خورشید می‌چرخد و بسیار شبیه قمر اروپای مشتری و انسلادوس زحل است. این دو قمر به عنوان منابع احتمالی حیات محسوب می‌شوند.
حضور یا عدم حضور آب در اجسامی مانند سرس می‌تواند با منشا حیات بر روی زمین و مهاجرت مقیاس بزرگ سیاراتی مانند مشتری ارتباط داشته باشد.
یک سناریو بر این اساس است که مهاجرت سیارات غول‌پیکر باعث توزیع جمعیت سیارکهای یخی و صخره‌ای و دنباله‌دارهایی شد که به زمین و ماه برخورد و مولکول‌های آلی و آب را به زمین منتقل کرده بودند.
سرس دوبرابر قمر استلادوس بوده که گفته می‌شود از آب مایع در زیر سطح خود برخوردار است.
فاصله این قمر با خورشید سه برابر دورتر از زمین بوده اما به اندازه کافی برای ذوب شدن یخ و بازسازی آن گرم می‌شود.
فضاپیمای داون از زمان پرتاب در سال 2007 تاکنون از پیش‌سیاره وستا در فاصله 168 میلیون کیلومتری سرس دیدن کرده است.
فاصله میان وستا و سرس بسیار بیشتر از فاصله بین خورشید و زمین است.
این فضاپیما در طول 14 ماده گردش خود در مدار وستا، اطلاعات خیره‌کننده‌ای از جمله تصاویر سطح دهانه‌دار این سنگ آسمانی و سرنخ‌های مهمی در مورد تاریخچه زمین شناسی آن ارائه کرد.
وستا و سرس دو مورد از بزرگترین اجسام موجود در کمربند اصلی سیارکی منظومه شمسی هستند.
انتهای پیام
نظرات