آزمایشگاه پیشرانه و قدرت فضایی دانشگاه MIT به رهبری پائولو لوزانو، در حال ساخت پیشرانه‌ای به اندازه میکرو برای نیرودهی‌ نسل جدیدی از ماهواره‌های «کیوبست» خودرو‌ است.

آزمایشگاه پیشرانه و قدرت فضایی دانشگاه MIT به رهبری پائولو لوزانو، در حال ساخت پیشرانه‌ای به اندازه میکرو برای نیرودهی‌ نسل جدیدی از ماهواره‌های «کیوبست» خودرو‌ است.

به گزارش سرویس فناوری خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، چون احتراق سنتی یا موتورهای الکتریکی مطلوب نیستند، تیم علمی در حال ساخت پیشرانه‌های الکترواسپری یونی است که می‌توانند به کوچکی یک تمبر پستی باشند.

ماهواره‌ها همواره ماجراجویی‌های بی‌نهایت هزینه‌بر هم از لحاظ طراحی و ساخت و هم از لحاظ پرتاب بوده‌اند.

با کوچک‌سازی ابزار الکترونیکی، دانشمندان در جست‌وجوی راهی برای کاهش هزینه‌های مرتبط با پرتاب این سامانه‌ها به مدار و همچنین تعبیه آن‌ها در درون ماهواره‌های فضایی خارجی‌تر (کیوب‌ست‌ها) هستند که نسخه‌های ریز مدل‌های قدیمی‌تر به شمار می‌آیند.

طیف اندازه این ماهواره‌ها از یک جعبه کفش تا یک مکعب روبیک گزارش شده است.

نسخه‌های کنونی به عنوان بخشی از محموله حامل اجزای بزرگ‌تر به فضا اعزام می‌شوند و برای مدت کوتاهی حول سیاره می‌چرخند اما نیروی گرانشی آن‌ها را پایین می‌کشد.

به منظور کسب بازدهی بیشتر، دانشمندان در نظر دارند موتوری را بر روی این ماهواره‌های کوچک نصب کنند، به طوری که بتوانند در مدار بمانند یا حتی به دیگر بخش‌های منظومه شمسی اعزام شوند.

محققان دانشگاه MIT معتقدند پیشرانه‌های یونی گزینه‌های مطلوبی هستند و ایده آن‌ها استفاده از نیروی خورشیدی برای تولید شارژ است به طوری که میزان کوچکی از پیشرانه مایع نیروی کافی برای تغییر روند کیوب‌ست یا به جلو راندن آن را تولید کند.

دانشمندان معتقدند ارسال ناوگان کاملی از کیوب‌ست‌ها به فضا با هزینه کنونی اعزام فقط یک عدد از آن‌ها در آینده نزدیک ممکن است.

علاوه بر طراحی موتورهای کوچک برای این سامانه‌ها، مهندسان در تلاش برای طراحی دیگر قطعات لازم به منظور استفاده کامل از چنین ماهواره‌هایی هستند.

انتهای پیام