ستاره‌شناسان در سراسر جهان بطور مشتاقانه‌ای در حال پیگیری ورود یک دنباله‌دار در سال آینده به فضای نزدیک زمین هستند که حتی ماه نیز در برابر نور آن بی‌فروغ خواهد بود.

ستاره‌شناسان در سراسر جهان بطور مشتاقانه‌ای در حال پیگیری ورود یک دنباله‌دار در سال آینده به فضای نزدیک زمین هستند که حتی ماه نیز در برابر نور آن بی‌فروغ خواهد بود.

به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، دنباله‌دار «آیسون(سی/۲۰۱۲ اس۱)» برای اولین بار در داخل منظومه شمسی وارد شده و در ماه‌های نوامبر و دسامبر 2013 که به سوی خورشید در حرکت است، منظره زیبایی را در برابر چشمان ساکنان نیمکره شمالی زمین قرار خواهد داد.

احتمالا این دنباله‌دار از تمام دنباله‌دارهای قرن اخیر درخشان‌تر بوده و حتی در نور روز نیز قابل مشاهده است. همچنین این سفر،‌اولین و آخرین حضور این دنباله‌دار در منظومه شمسی خواهد بود؛ چرا که احتمالا به سوی خورشید شیرجه خواهد زد.

آیسون اکنون از ماورای سیاره مشتری به سمت داخل منظومه شمسی در حرکت بوده و با نزدیک شدن به زمین، یک نمایش درخشان با نور بیشتر از ماه را در معرض چشمان زمینیان قرار خواهد داد.

به گفته ستاره‌شناسان، در اوایل ماه نوامبر این دنباله‌دار توسط چشم غیرمسلح در آسمان شب قابل مشاهده خواهد بود.

آیسون سپس به سرعت در اطراف خورشید در فاصله حدود سه میلیون کیلومتر چرخیده و از این رو در نور روز نیز در سمت ستاره قطبی قابل مشاهده خواهد بود.

این دنباله‌دار که توسط ستاره‌شناسان تلسکوپ شبکه نوری علمی بین‌المللی(آیسون) روسیه کشف شده، در نهایت در خورشید سفر خود را به پایان خواهد رساند.

آیسون در یک مدار سهموی بوده، بدین معنی که احتمالا از دامنه‌های خارجی منظومه شمسی و شاید از ابر اورت نشات گرفته باشد.

اگر این دنباله‌دار از مواجهه با خورشید جان سالم بدر ببرد، هزاران و شاید میلیونها سال طول بکشد تا از داخل منظومه شمسی بازگردد.

آیسون با قرار گرفتن در مدار مشتری و با آب شدن یخهای درون آن توسط خورشید که آنرا مستقیما به گاز تبدیل می‌کند، درخشش خواهد گرفت.

با گرم شدن مواد شیمیایی درون این دنباله‌دارها، فواره‌های درخشان از آنها فوران کرده که دنباله آنها را با طول صدها هزار کیلومتر تشکیل می‌دهند.

بهترین زمان برای مشاهده آیسون از اواخر نوامبر و اوایل دسامبر پیش‌بینی شده است.

انتهای پیام