"دوزخ" نمایشی درام به کارگردانی محمد نادری دره کنی و اثر جاودانه ژان پل سارتر که این روزها در سالن پرواز مجمتع هنری فرشچیان در حال اجرا است. داستان نمایش دوزخ – جهنم را تصویر سازی می‌کند. سه نفر به نام‌های گارسِن، اینس و استل بعد از مرگشان وارد اتاقی می‌شوند که گویا دوزخ آنهاست. اینجا اتاقی با یک دریچه است که از طریق آن می‌توان تمام اتفاقات روی زمین را تماشا کرد. درب این اتاق برای همیشه بسته است و چراغ نیز هیچ وقت خاموش نمی‌شود. برعکس تصور عموم از جهنم که باید جایی تاریک باشد، اینجا روشنِ روشن است. خواب نیز در اینجا بی‌معنی است و آنها حتی از توانایی پلک زدن و روی هم گذاشتن چشمانشان برای یک لحظه کوتاه هم ناتوانند. به‌نوعی آنها محکومند به دیدن و چه عذابی بالاتر از دیدن؟ در اینجا متوجه عذاب دیدن می‌شویم. وقتی که روشنایی که نشانگر همه‌چیز است، بیشتر از تاریکی‌ای که همه‌چیز را در خود پنهان می‌کند عذاب آور است.