عکس: مهدی بهادران _ پیمان شاه‌سنایی

مسجد جامع هفتشویه در قرن پنجم قمری در ناحیۀ‌ قهاب در روستای هفتشویه استان اصفهان احداث شد،‌ هر چند کتیبۀ تاریخ‌داری از این بنا باقی نمانده که بتوان قدمت دقیقی برای آن مشخص کرد، اما براساس اسناد موجود، این بنا حدود ۸۰۰ سال قدمت، مسجدی دو ایوانی بوده که برخی از بخش‌ها متعلق به دوره ایلخانی و برخی متعلق به دورۀ سلجوقی است.

اسناد می‌گویند بنای مسجد جامع هفتشویه روی مسجدی قدیمی‌تر که احتمالاً متعلق به قرون چهارم و پنجم قمری بوده، احداث شده و در حال حاضر فقط بقایای بنایی آجری که احتمالاً منار مسجد بوده، دیده می‌شود.

بخش شرقی مسجد در طول سال‌های گذشته برای احداث جاده از بین رفته و فقط چند دیوار از قسمت غربی به جای مانده است که پشت آن سازه‌هایی مانند یک پایه منار با پلان هشت ضلعی دیده می‌شود، همچنین در قسمت حیاط مسجد نیز بقایای حوضی چهار گوش مسجد دیده می‌شود. گنبد اصلی این مسجد و ایوان جلوی گنبدخانه نیز از بین رفته و فقط دیوارهای گنبدخانه همراه با محراب نفیس مسجد با ارتفاع حدود پنج متر باقی است که فعلاً از گزند آسیب‌های مختلف طبیعی و انسانی در امان‌ مانده است.

نقشه عمومی بنای مسجد جامع هفتشویه از نظر پلان و موقعیت مشابه مسجد« گار» است و از نظر گچ‌بری داخلی بنا و محراب به مسجد «اشترجان»، عمارت «پیربکران» و محراب «اولجایتو» در مسجدجامع اصفهان شباهت‌های زیادی دارد.