کاشت چنار در خیابان ولیعصر، از دهۀ ۴۰ شمسی اوج گرفت، به حدی که در دو طرف طول خیابان درختان سر به فلک کشیده به مرور سبز شدند و همین ویژگی خاص به مرور این خیابان را مشهورتر کرد، حتی عبدالله مستوفی هم در جلد سوم کتاب «شرحِ زندگانیِ من»، درباره این خیابان نوشته است: «خیابان پهلوی که به فاصلۀ هر دو متر یک درختِ چنار و به علاوه در بینِ هر دو چنار یک بوته گلِ سرخ هم کاشتند. در زمستانِ ۱۳۱۹، بلدیه پای درختهای خیابانِ پهلوی را از سمتِ بیرونِ نهر به عمقِ یک متر و نیم گودبرداری و با کامیون از تهران کود حمل و کَنده‌ها را پر کردند»
از حدود یک دهه قبل و شاید زمانی که بحث ثبت ملی و در ادامه ثبت جهانی خیابان مطرح شد، به مرور چنارهای درختانِ طولانی‌ترین خیابان خاورمیانه یا خشک شدن یا از بین رفتند و قطع شدند، به حدی که امروز در بخش زیادی از این خیابان دیگر درختِ قدیمی وجود ندارد و جای برخی از درختان که حالا فقط تنه‌ای پهن و خشک از آن‌ها باقی مانده، درختچه‌ای نازک در حال رشد است.
نمونۀ بارز این اتفاق ۱۲ چنارِ محلۀ محمودیه در شمال تهران است که گفته می‌شود به دلیل پوشاندن نمای ساختمان‌ها و تابلوی مغازه‌ها، صاحب مغازه کناری، آن‌ها را خشک کرده است و به تازگی با ورود مراجع ذیربط، مالک ساختمان، مقصر اصلی معرفی شد و برایش جریمه‌ای میلیاردی تعیین کرده‌اند.
نظرات