يك شاعر گفت: بحران سنگيني در شعر داريم و من از شاعران بزرگ به شدت گله دارم چون آن‌ها به اين بحران پي برده‌اند اما آن را مطرح نمي‌كنند.

احمد اميري در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا) در خوزستان بيان كرد: اگر شاعران امروزي مسؤوليت خود را به خوبي انجام دهند، ادبيات ما سريع‌تر رو به رشد حركت مي‌كند.

او ادامه داد: متاسفانه بعضي از شاعران ما سعي مي‌كنند با سفسطه كردن در شعر به سبك‌ها و فرم‌هاي جديد متوسل شوند تا عيب‌ها، ناتوانايي‌ها و مسؤوليت‌ناپذيري خود را در ادبيات كتمان كنند و اين مساله به نوعي به مشكل ادبيات ما تبديل شده چون شاعران ما كم‌كاري و تنبلي فكري خود را با پرداختن بهسبك‌ها، فرم‌ها و نظريه‌هاي اثبات‌ناشده لاپوشاني می‌كنند.

وي خاطرنشان كرد: شاعر را مردم، مخاطبان و گذشتگان شاعر مي‌كنند. بنابراين مسؤوليت اصلي شاعران ما جذب نظر مخاطبان است؛ مخاطباني كه با شعر و با ضرب‌المثل‌هاي شاعران بزرگ مي‌شوند. اين نشان از مسؤوليت‌نا‌پذيري شاعر است كه نتواند نظر مخاطبان خود را جلب كند و اصلا هم جالب نيست. متاسفانه خيلي از شاعران ما اين موضوع را درك نمي‌كنند و جامعه‌شناسي شعر را كنار مي‌گذارند و به نظرات شخصي خود اكتفا مي‌كنند. اين موضوع براي شعر ما خطرناك است.

وي، با طرح اين پرسش كه بعد از شاعران بزرگي كه مقبول مردم بوده‌اند در چند ساله اخير كدام شاعر توانسته كتاب‌هاي خود را در سطح ملي به چاپ چندم برساند، بيان كرد: چنين اتفاقي نيفتاده است چون شاعران ما نتوانسته‌اند مخاطبان را پيدا كنند در حالي كه ما بايد در شعر مخاطب را پيدا كنيم. بحران‌هايي كه در شعر به وجود آمد در حال ضربه زدن به شعر فارسي هستند.

اميري يادآور شد: ما هر كاري كه امروز در ادبيات انجام مي‌دهيم از عقبه شعر كلاسيك و شاعران اوايل شعر نو است. ما در هر جاي دنيا كه بخواهيم از شعرمان دفاع كنيم شعر كلاسيك را عنوان مي‌كنيم. اين به دليل مسؤوليت‌ناپذيري شاعران امروز ما است كه مي‌توانند باشند اما تلاشي كه به خاطر ايجاد سبك مي‌كنند آن‌ها را از مسؤوليتي كه بايد بپذيرند دور مي‌كند.

او خاطرنشان كرد: من ضربه‌اي را كه به پيكره ادبيات وارد شده از چشم شاعران بزرگ مي‌بينم كه درد را مي‌فهمند اما سكوت كرده‌اند. ما بايد جوانان را در اين موارد هوشيار كنيم. متاسفانه ما به دليل نداشتن توانايي در ارشاد شاعران نتوانسته‌ايم به خوبی كار كنيم. پيشكسوتان و بزرگان بايد به صحنه بيايند و علل ضربه خوردن ادبيات را كشف كنند. درمان بيماري ادبيات به عزمی چند ساله‌ نياز دارد.

اين شاعر گفت: ادبيات ما ادبيات ضعيفي نيست ما بزرگاني داريم كه در تمام دنيا شناخته شده‌اند. كتابي كه از يك شاعر منتشر مي‌شود به عنوان كتاب شعر ايران مصرف مي‌شود. چرا ما چند سال به غربي‌ها اجازه داده‌ايم تا در محافل ادبي جولان بدهند و خودنمايي كنند در صورتي كه سكوت باعث رشد و گسترش اين بيماري در ادبيات است و اين خيانت به شعر فارسي و ادبيات است. سال‌ها است كه صاحب دلی در ادبيات ما ظهور نكرده تا همه به او اقتدا كند.