استاد دانشگاه هنر تهران، گفت: مجسمه خسرو و شبدیز در طاق بستان، در سرتاسر تاریخ مجسمه‌سازی مثل و مانند ندارد.

به گزارش خبرنگار خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا) منطقه کرمانشاه، دکتر غلامعلی حاتم در همایش مطالعات هنر تطبیقی طاق بستان، با ارائه مقاله ای تحت عنوان خسرو و شبدیز در طاق بستان، افزود: طاق بستان یادگار خسرو دوم معروف به پرویز پادشاه ساسانی است. می‌گویند که او هر سال با موکب شاهانه در فصل بهار سوار بر شبدیز، اسب افسانه‌ای خود از تیسفون پایتخت ساسانیان به کرمانشاه می‌آمده است.

وی ادامه داد: تصویر سنگی او با نیزه‌ای بر دوش و سوار بر شبدیز در سینة کوه در پناه طاقی سنگی نقش بسته است.

دکتر حاتم، خاطرنشان کرد: بزرگ‌ترین حجاری طاق بستان همین تصویر است که بر اسب عظیم الجثه‌ای روی صخره طبیعی کوه به طرز برجسته‌ای کاملاً برآمده حجاری شده است. مجسمه سوار با جوشنی در بر و سپری که در دست دارد، یادآور پهلوانان غرق در فولاد و آهن قرون وسطایی نیز می‌باشد.

وی تصریح کرد: این پیکره تمام و کامل اما بی‌چهره در سرتاسر تاریخ مجسمه‌سازی مثل و مانند ندارد. اسبی که شاه سوار آن است، اسب مشهور خسروپرویز موسوم به شبدیز می‌باشد. بلندی اسب چهار متر است و بر روی سکویی قرار دارد.

این استاد دانشگاه هنر تهران، گفت: سر و سینة اسب از زره مخصوص منگوله‌داری پوشیده شده است. در دو طرف کفل اسب علامتی است حلقه مانند که نواری به شکل کراوات از آن گذرانده‌اند. این علامت از علایم سلطنتی است.

وی افزود: بنا بر افسانه، شبدیز به معنی شبرنگ از اسبی سنگی و مادیانی سنگی زاده شده است. گویند که از همه اسبهای جهان بلندتر بوده و نعل را با ده میخ به پایش می‌کوفتند.

دکتر حاتم تصریح کرد: خسرو اين اسب را بسیار دوست می داشت و سوگند یاد کرده بود که هر کس خبر مرگ شبدیز را بیاورد، او را خواهد کشت و چون اسب بمرد، خسروپرویز دستور داد که صورت اسب را بر کوه بتراشند تا هر وقت که بخواهد او را یاد آورد، به نقش اسب بنگرد تا باعث تسلی خاطر او شود.

وی تاکید کرد: اعراب این پیکره را یکی از عجایب هفتگانة جهان می‌دانستند.

این استاد دانشگاه هنر تهران، گفت: کسی که آثار طاق بستان را با بصیرت نگاه کند، دچار غم و اندوهی می شود که انسان همیشه از دیدن پیری زشت‌رو که روزگاری زیبایی خیره کننده‌ای داشته است، احساس می کند.

وی در پایان افزود: از دیدن این تصاویر به ویژه سواره نظام و اسب شبدیز به اهمیت این حجاریها پی می‌بریم و یقیناً بیننده، این آثار را از شگفتیهای عالم می‌بیند و احتمالاً شاد است از اینکه به طاق بستان آمده است.