موسیقی شرقی را هیچ کس بهتر از او نمی‌دانست، آوازه شهرتش از اصفهان به اقصی بلاد ایران رسیده بود وعموم خوانندگان و نوازندگان ایران به استادیش می‌ستودند.

 به گزارش خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا) منطقه اصفهان ،استاد سید رحیم، فرزند سید عباس، استاد آواز ایران، موسیقیدان و ردیف دان، در سال 1232 ش در محله درکوشک اصفهان به دنیا آمد. وی از خوانندگان مشهور، به ویژه در اصفهان بود و در دستگاه ظل‌السلطان و خانواده‌های سرشناس اصفهان هنرنمایی می‌کرد.

استاد همایی در مورد وی می نویسد: موسیقی شرقی را هیچ کس بهتر از وی نمی‌دانست. از خود نیز ابتکارات تازه داشت و گوشه‌های مخصوص ابداع کرده بود. آوازه شهرتش از اصفهان به اقصی بلاد ایران رسیده، عموم خوانندگان و نوازندگان ایران به استادیش می‌ستودند و به شاگردی وی مباهات ‌می‌نمودند. هنر مخصوص خوانندگی بود. در سازها و آوازها، گوشه‌ها و کوک‌های بدیع می‌دانست که به خودش اختصاص داشت.

سپنتا در کتاب چشم‌انداز موسیقی ایران در مورد هنر سیدرحیم چنین می‌نویسد: صدای سیدرحیم وسیع و توانا و تحریرهایش مشخص و شمرده بود. افراط در کابرد کلمات زاید که معمول خوانندگان سبک تعزیه بوده است در آواز او ملاحظه نمی‌شود. تحریرهایش سنجیده بود و آواز را راحت و با طمأنینه می‌خواند.

در مناسب‌خوانی حسن سلیقه خاصی داشت و تلفظ صحیح اشعار را نزد سخندانان تصحیح می‌کرد و مناسب حال مجالس شعر می‌خواند و تا شعر را پیش اساتید سخن تصحیح نمی‌کرد، هیچ کجا نمی‌خواند. اعتقاد داشت که خواننده باید مناسب هر وضع و مقام بهترین اشعار را از برداشته، خود اهل شعر و شاعری باشد یا با شعرای نکته سنج پیوسته آمیزش داشته باشد تا هیچگاه شعر سست و نادرست از وی شنیده نشود.

تاج اصفهانی درباره وی می‌گوید: سید در آموزش بسیار دقیق بود، به ویژه تحریرها را مناسب و در حد اعتدال در جای مطلوب تجویز می‌کرد و از تحریر بیجا در وسط کلمات یا وسط مصراع پرهیز می‌داد.

منزل سید رحیم سرلت محمد حسن بیک محله درکوشک بوده است. از وی پسری به نام آقا وهاب را می‌شناسیم که پیش پدر تعلیم موسیقی گرفته بود، اما حنجره خوانندگی نداشت و تار می‌زد و سید رحیم اکثر ابا تار او فنون موسیقی را به شاگردانش یاد می‌داد.
 
جوهر آواز و گرمی و گیرندگی صدای او تا آخر عمر همچنان برقرار بود و با نغمات ملکوتی روح خاکیان را به افلاک پرواز می‌داد.

سید رحیم اصفهانی مردی  وارسته، درویش مسلک و صوفی منش بود و از راه تعلیم موسیقی و تار، زندگی می‌گذراند. وی آخرین خواننده‌ای بود که به تمام رموز موسیقی قدیم احاطه و از خود ابتکاراتی داشت. از کسانی که با وی محشور بودند، هنرمندانی چون شاطر حاجی، اکبرخان نوروزی و حسین شهناز را می‌توان نام برد و از شاگردان هنرمند او می توان به افراد زیر اشاره کرد: تاج اصفهانی، ادیب خوانساری، آقا وهاب فرزندش، سید حسین طاهرزاده (مستقیم و غیرمستقیم)، سید علی محمد قاضی عسگر، حسین ادیب (تخت فولادی)، ملاحسین یزدی، معروف به "حسین موسیقی"، میرزا نصرالله ملک المتکلمین و آقا سید احمد شهشانی (آزاد).

مرحوم سید رحیم که اواخر عمرش را به فقر و نیازمندی گذراند، سرانجام در روز جمعه 22 شوال 1354 ق/ 26 دی ماه 1314 ش فوت کرد و در قبرستان پشت مصلی(تخت فولاد) به خاک سپرده شد. (برگرفته از دانشنامه تخت فولاد)