به گزارش ایسنا و به نقل از دیلی‌میل، بازوی رباتیکی که به فضاپیما متصل بود این صفحه‌ی بزرگ را ۲۶۵ مایل(426 کیلومتر) دورتر از زمین رها کرد تا دو تا چهار سال آینده را در مدار زمین بچرخد پیش از آن‌ که به طور بی‌خطری در جو زمین بسوزد.

لیا چشیر(Leah Cheshier ) متخصص ارتباطات ناسا به "Spaceflight Now" گفت: ناسا هنوز اطلاعاتی در مورد قطعاتی که ممکن است از ورود به جو جان سالم به در ببرند ندارد.

رها کردن این صفحه برنامه‌ی اصلی ناسا نبود بلکه قرار بود به وسیله‌ی فضاپیمای انتقال‌دهنده‌ی ژاپنی "H-II" به زمین بازگردانده شود، اما سال گذشته به دلیل ناموفق بودن پرتاب سایوز ۲۰۱۸ و ایجاد تاخیر در برنامه‌های پیاده‌روی فضایی این موضوع لغو شد.

این صفحه با سرعت ۴.۸ مایل بر ثانیه در مدار می‌چرخد و انتظار نمی‌رود از دمای شدید جو زمین جان سالم به در ببرد و مسئولان بخش بالستیک ناسا می‌گویند که هیچ تهدید و خطری وجود ندارد.

ناسا در سال ۲۰۱۶ تعویض ۴۸ باتری‌ نیکل-هیدروژنی با ۲۴ باتری یون لیتیوم را آغاز کرد و آخرین تعویض را سال گذشته انجام داد.

آژانس فضایی آمریکا در بیانیه‌ای گفت: ظرفیت بالای انرژی باتری‌های لیتیومی باعث کاهش تعداد باتری‌های مورد نیاز می‌شود و نیاز به فضای کمتری برای حمل آن‌ها است.

باتری‌های یون لیتیوم پس از موفقیت در زمین برای فضا انتخاب شدند. طراحی آن‌ها به گونه‌ای است که می‌توانند گرمای شدید و پدیده‌های دمایی را تحمل کنند.

باتری‌های یون‌ لیتیوم ایستگاه فضایی از یک محافظ در برابر اشعه نیز استفاده می‌کنند. این محافظ ابتدا برای موتور موشک‌ها ساخته شده بود. در سال ۲۰۱۶ ناسا شروع به ارسال واحدهای باتری ارتقا یافته به وسیله‌ی فضاپیمای HTV به ایستگاه فضایی کرد و ۱۳ فضانورد مختلف در طول نزدیک به پنج سال ۱۴ پیاده‌روی فضایی انجام دادند تا باتری‌های نیکل-هیدروژنی را با باتری یون‌لیتیوم تعویض کنند.

این زباله‌ی ۲.۹ تنی فضایی به ۳۴ هزار زباله‌ی فضایی دیگری که بزرگ‌تر از ۳.۹ اینچ(۱۰ سانتی‌متر) هستند و میلیون‌ها قطعه‌ی کوچک‌تر در مدار زمین پیوسته‌ است.

انتهای پیام