به گزارش ایسنا، جز مسائل و مشکلات مالی و امکاناتی که همواره گریبان گیر فوتبال شیراز بوده و بخش های خصوصی و دولتی، هیچ یک آن طور که باید و شاید به آن ورود نکرده اند، باید کم کاری باشگاه ها در زمینه فوتبال پایه را نیز یکی از مشکلات اساسی فوتبال شیراز در سال های اخیر بدانیم.

این در حالیست که فوتبال شیراز در رده‌های پایه هم در سالیان گذشته حرف‌های زیادی برای گفتن داشت. بازیکنان زیادی از فوتبال شیراز به تیم های بزرگ و حتی تیم ملی معرفی می‌شدند و شاهد قهرمانی‌های متعدد تیم‌های شیرازی در رده های مختلف سنی در سطح کشور بودیم. اما حالا شاهد پدیده "اجاره دادن تیم های پایه توسط باشگاه های بزرگ" هستیم و همین مسئله باعث شده تا کیفیت آنها روز به روز کاهش یافته و میزان خروجی های فوتبال شیراز، سال به سال کمتر و کمتر شود!

در خصوص فوتبال پایه سخن بسیار است و می‌توانیم در گفت و گو با اهالی آن، از ابعاد مختلفش آگاه شویم. از مربیان شیرازی فوتبال پایه، می توان به محمدباقر نامداری که قریب یک دهه در این زمینه فعالیت و تجارب و اطلاعات زیادی در این زمینه دارد، اشاره کرد.

فوتبال شیراز نیاز به یک آکادمی بزرگ دارد

محمدباقر نامداری در گفت و گو با ایسنا، گفت: معضلات زیادی در فوتبال شیراز وجود دارد. الان مدارس فوتبال زیادی در سطح شیراز فعالیت دارند اما هنوز یک آکادمی نداریم، در حالی که در شهر کوچکی مثل برازجان که سابقه و اعتبار چندانی هم در فوتبال ندارد، یک آکادمی خوب با امکانات مناسب احداث شده و فضای خوبی برای بچه هاست. حتی کلاس درسشان در همان مجموعه تشکیل می شود. من این ها را از نزدیک دیده ام که کیفیت خوبی دارند و شهر بزرگی مثل شیراز، هنوز چنین چیزهایی ندارد. حتی باشگاهی مثل برق شیراز که امکانات بسیار خوبی دارد، استفاده لازم را در این زمینه نبرده است.

بوشهر هم از فوتبال شیراز پیشی گرفته است

این مربی جوان فوتبال گفت: امسال برای اولین بار به خارج از استان فارس رفتم و در تمام زمینه ها، تفاوت زیادی را از لحاظ ساختاری و امکاناتی با فوتبال شیراز شاهد بودم. انگار همه چیز فرق می کرد. از نحوه برگزاری مراسم ابتدای بازی ها گرفته تا میزان آمادگی بدنی داوران، وضعیت چمن ها، جایگاه های ویژه، رختکن ها و سایر امکانات ورزشگاه ها.

او اضافه کرد: تازه این فوتبال بوشهر است که جایگاه خاصی در فوتبال کشور ندارد. شهرستانی مانند خورموج که به اندازه یکی از شهرستان های کوچک استان فارس است، اما نسبت به خیلی از نقاط شهر بزرگی مثل شیراز وضعیتی بهتر و جایگاه ویژه ای داشت؛ آنقدر که انسان از نگاه کردن به آن لذت می برد.

نامداری خاطرنشان کرد: کل مسئولان شهر زمانی که بازی بود می آمدند می نشستند تماشا می کردند و این باعث می شد انگیزه بازیکنان کم سن و سال داخل زمین چند برابر شود. اما در فوتبال شیراز از این خبرها نیست. هیچ کس نمی آید، مگر اینکه نزدیک انتخابات باشیم یا مسائلی از این دست که بخواهند برای منافع خودشان پا به استادیوم ها بگذارند.

یک عده برای سرمایه گذاران کیسه می دوزند

مربی شیرازی تیم‌های پایه فوتبال، گفت: مدارس فوتبال برای کسب درآمد بیشتر، فقط به افزایش تعداد اعضایشان فکر می کنند و هیچگونه کیفیتی ندارند. در هر مدرسه فوتبال، هر ۱۵ بازیکن باید یک مربی داشته باشد در حالی که شاهد هستیم که در هر باشگاه نفرات خیلی بیشتری با تنها یک مربی کار می کنند. به همین علت است که نه کیفیتی در کار است و نه شاهد خروجی مناسبی از این مدارس هستیم.

او اضافه کرد: برای ایجاد آکادمی هم یک فرد نمی تواند اقدامی انجام دهد. هیئت فوتبال و یا مجموعه بزرگی مثل برق شیراز می توانند دست به کار شوند. یک ارگانی که قدرت داشته باشد و بتواند چنین حرکت بزرگی را انجام دهد.

نامداری گفت: در سال های اخیر اشخاصی آمده اند که با سرمایه شان در فوتبال هزینه کنند اما متاسفانه چون مدیریت درستی نبود، یک عده برای این سرمایه گذاران کیسه دوختند، پول های زیادی از آنها گرفتند و هیچ کاری هم انجام ندادند. آنها هم فراری شدند و برای همیشه از فوتبال رفتند. حالا دوباره نیاز به سرمایه دارهای علاقمندی داریم که بیایند و پول لازم را به فوتبال تزریق کنند. این وظیفه هیئت است که بیاید دنبال سرمایه گذاران بگردد و آنها را جذب کند. هیئت وظیفه دارد سرمایه گذاران و مربیان کارآمد سال های اخیر را به یکدیگر معرفی کند تا چنین آکادمی راه اندازی شود. اگر این اتفاق بیفتد، تاثیر زیادی در آینده فوتبال این شهر خواهد داشت.

به زمین خاکی هموار راضی هستیم

او گفت: زمین اصلی بوشهر برای مسابقات اصلی استانی استفاده می شد و در هر کدام از شهرستانها هم چمن طبیعی و یا چمن مصنوعی با کیفیت وجود داشت. چمن هایی صاف و هموار که برای برگزاری مسابقات در هر رده ای مناسب بود. شاید برای همین است که معمولا تیم های شیرازی اردوهای آماده سازی شان را در استان بوشهر برگزار می کنند؛ چون هم نزدیک است و هم امکانات خوبی دارد.

نامداری ادامه داد: اما شیراز را ببینید که ورزشگاهی مثل دستغیب که برای بازی های پایه استفاده می شود، تا چندسال پیش که چمن طبیعی بود همیشه مشکل داشت و چمنش بلند بود. بعد هم که مصنوعی شد وضعیت بدتر شد و عوضش کردند اما هنوز هم بی کیفیت است.

این مربی فوتبال گفت: زمین هایی مثل حمزه و جاهای دیگر هم اگر نگاه کنید به زمین خاکی بیشتر شباهت دارند؛ آن هم خاکی ناهموار! شیرازی ها انقدر زمین بد دیده اند که شاید به همان زمین چمن خاکی هموار هم راضی باشند. در صورتی که در بوشهر، هر جا می رفتیم رختکن در اختیارمان بود و بچه ها استفاده می کردند.

او اضافه کرد: در هر شهر دیگری هم که رفته ام این امکانات وجود داشته اما در شیراز هیچگونه رسیدگی در این زمینه انجام نمی شود و کسی به فکر نیست. هر کسی می آید یک سری شعار می دهد و مدتی بعد جایش را به نفر بعدی می دهد و همینطور این چرخه معیوب تکرار می شود.

استعدادها فراری شده اند

نامداری خاطرنشان کرد: من در شهرستان کوار بازیکنی شش ساله را سراغ دارم که یک استعداد واقعی به شمار می رود و از همین حالا پدرش به دنبال خارج کردن او از استان است. می خواهد او را به یکی از تیم های بزرگ کشور ببرد و اگر نشد، کلا از این کشور خارج شود. یعنی استعدادهای فوتبال شیراز، امیدی به آینده در این شهر ندارند.

او گفت: خود من که چندین سال اینجا کار کرده ام، اگر یک نفر مشورتی بخواهد به او می گویم برو. برو به باشگاه هایی مثل فولاد خوزستان، ذوب آهن اصفهان، سایپا، پیکان و تیم هایی از این دست. هر کسی به این تیم ها رفته نتیجه گرفته، درست برعکس شیراز که در سال های اخیر فاقد خروجی بوده و فعلا هم امیدی به درست شدنش نیست.

نبود نظارت بر مدارس، معضل اصلی فوتبال فارس

نامداری اضافه کرد: فساد هم در فوتبال شیراز وجود دارد. مسائلی مانند انتخاب مشکوک برخی مدارس فوتبال به عنوان مدارس نمونه یا اتفاقاتی که در داوری برخی مسابقات می افتد را می توان مصداق فساد دانست اما این ها چیزهایی نیستند که بتوان اثباتشان کرد یا از آن ها به عنوان معضلات اصلی فوتبال این شهر یاد کرد، چون آنقدرها هم تاثیرگذار نیستند. مساله اصلی اینجاست که هیچ مسئولی نظارتی بر این مدارس ندارد و هرکسی هرطور دلش بخواهد کار می کند، بدون اینکه مجبور باشد به کسی درباره عملکردش پاسخ دهد.

انتهای پیام