به گزارش ایسنا، بنابراعلام مادرآن، اینکه از همان ابتدا به فکر این باشید که خب الان نوزاد است و متوجه نمی­ شود، الان سنش کم است و خیلی چیزها را نمی­فهمد و خیلی تفکرات دیگری که در این زمینه در ذهن والدین بوجود می ­آید، باید بگویم که سخت در اشتباهید و یکی از مراحل مهم در شکل­گیری شخصیت فرزندتان را نادیده گرفته ­اید.

پس این تفکرات را کنار بگذارید؛ نگران نباشید در این مسیر همراهی ما را هم خواهید داشت.

۳ نکته برای تربیت کودکان دلسوز:

تحقیقات در زمینه رشد انسانی، به وضوح نشان می­ دهد که بذرهای همدلی، دلسوزی و مهربانی از همان اولین سال­های زندگی کاشته می­ شوند، اما برای رشد این دانه­ ها، بزرگسالان باید به کمک کودکان بیایند و برای تبدیل کردن کودکان به افرادی مسئولیت­ پذیر و مهربان، کارهایی انجام دهند که کودکان در جهت تکامل و رشد پیش بروند.

در این متن که توسط کارشناسان سایت مادران تهیه شده است، سعی داریم نکاتی را برای رشد و تربیت هر چه بهتر کودکان به شما آموزش دهیم.

تلاش برای ایجاد رابطه دوستانه و مهربانانه با کودکان­تان:

شاید با دیدن این تیتر، برای­تان این سوال پیش بیاید که چرا باید این چنین رفتاری با کودکان­مان داشته باشیم؟ خب باید بگوییم به این دلیل که فرزندان وقتی همچین رفتاری از جانب والدین و بزرگسالان می­ بینند، مراقبت و احترام را یاد می­ گیرند.

وقتی فرزندتان از جانب شما محبت دریافت کند، به شما وابسته و دلبسته می­ شود و این دلبستگی باعث می­شود تا کودکان راحت­ تر آموزش­ ها را از بزرگترها بپذیرند.

این که چطور باید این چنین روابطی را با فرزندتان ایجاد کنید را ما برایتان شرح می­ دهیم؛ همان­ طور که قبل­تر هم گفتیم، ما در این مسیر همراه شماییم.

دوست داشتن فرزندان اشکال مختلفی دارد، مانند: علاقه نشان دادن به نیازهای جسمی و عاطفی آنها، ایجاد یک محیط خانوادگی امن و پایدار به دور از تنش­ها و درگیری­ها، ابراز محبت کلامی و عملی، احترام به شخصیت فردی آنها، علاقه نشان دادن به زندگی آنها، صحبت در مورد مواردی که برای آنها مهم است و تحسین تلاش­ها و دستاوردهایشان.

هر یک از مواردی که در بالا گفته شد می­تواند شما را در ایجاد یک رابطه دوستانه و قوی با فرزندتان یاری کند. اما چند راهکار عملی هم برایتان داریم که می­ تواند کمک زیادی در این مسیر به شما بکند:

الگو و مربی قوی اخلاقی باشید:

کودکان با دیدن رفتار ما و سایر بزرگسالانی که به آنها احترام می­ گذارند، ارزش­ ها و رفتارهای مبتنی بر اخلاق را می­ آموزند. شاید بارها شنیده باشید که کودکان مانند طوطی هستند و هر چه شما می­ گویید را یاد می­ گیرند؛ بله کاملا درست است! کودکان حرف­ها و صحبت­های شما را مانند یک آموزش در نظر می­ گیرند و همه چیز را یاد می ­گیرند.

حالا برای اینکه شما بتوانید یک مربی و الگوی اخلاقی خوب و قوی باشید باید نشان دهید که صداقت و انصاف دارید در انجام کارهایتان و می ­توانید از خودتان مراقبت کنید؛ همچنین باید توانایی پیاده­ سازی مهارت­هایی مانند حل و فصل مسالمت آمیز تعارضات، کنترل خشم و سایر احساسات دشوار را داشته باشید.

مطمئنا که هیچ­کس نمی­ توانید تمام وقت عالی و بی­ نقص رفتار کند؛ ما برای این مسئله هم راه ­حل داریم. شما باید خطاها و کارهای اشتباه­تان را بپذیرید و در صدد معذرت­ خواهی و جبران بربیایید؛ در این صورت است که کودک شما می­ آموزد با اینکه هرکس ممکن است اشتباه کند اما راه­ های برای جبرانش وجود دارد و این­که اشتباهی مرتکب شود آخر دنیا نیست؛ همچنین یاد می گیرد نسبت به اعمال خودش مسئولیت­ پذیر باشد حتی اگر کار خطایی انجام داده باشد.

با انجام این کارها و رفتارها، فرزند شما فروتنی، خودآگاهی و صداقت را می­ آموزد و در این صورت شما می ­توانید یک الگوی قوی باشید.

. خدمت ­رسانی به جامعه: به طور مرتب در خدمات اجتماعی شرکت کنید و یا از هر روش دیگری سعی کنید به جامعه خود کمک کنید؛ بهتر از همه این است که فرزندتان را هم در این موارد درگیر کنید تا یاد بگیرد.

. صداقت و فروتنی: وقتی اشتباهی مرتکب می­ شوید آن را بپذیرید و به فرزندتان توضیح دهید که چرا این کار اشتباه است، عذر خواهی کنید و به او بگویید که از چه راهی سعی دارید که بار دیگر این اشتباه را تکرار نکنید.

مراقبت از دیگران را در اولویت قرار دهید و انتظارات اخلاقی زیادی را تعیین کنید:

این موضوع برای کودکان بسیار مهم است که از والدین یا سرپرستان خود بشنوند که اولویت اصلی همیشه مراقبت از دیگران است. بخش عمده­ای از اولویت مراقبت، نگه­داشتن کودکان در انتظارات اخلاقی بالا، تکریم تعهداتشان، تشویق به انجام کار درست حتی در صورت سخت بودن، پافشاری بر رعایت اصول مهم انصاف و عدالت و احترام گذاشتن به این ارزش­ها حتی اگر سایر هم سن و سالان­شان این رفتارها را نشان ندهند.

. همیشه به آنها بگویید" مهم­ترین چیز این است که اگر مهربان باشند، خوشحال خواهند بود" نه اینکه بگویید همیشه خوشحال بودنت اولویت دارد.

. وقتی از بزرگترهای دیگر راجع به فرزندتان می­ پرسید، اولویت را در نظر بگیرید. مثلا وقتی با معلمان آنها صحبت می­ کنید، در کنار وضعیت تحصیلی فرزندتان، از فعالیت­های اجتماعی او نیز بپرسید.

. فرزندان را تشویق به حل مشکلات کنید. اگر زمانی رسید که کودک شما به خاطر مشکلات، خواست از گروه ورزشی یا درسی خود خارج شود، او را به انجام تعهداتش نسبت به گروه تشویق کنید و به او بیاموزید تا مشکلاتش را حل کند نه از آنها فرار کند.

انتهای رپرتاژ آگهی