به نقل از نیوز، از اولین روزهای پرواز فضایی، خدمه برای حفظ سلامتی در ماموریت‌های خود، مجموعه‌ای از داروها را به همراه دارند؛ این داروها معمولا در هر جعبه کمک‌های اولیه خانگی نیز یافت می‌شود و شامل آنتی‌بیوتیک‌ها و مسکن‌های مختلفی برای کمک به آنان در مقابله با شرایط اضطراری است.

در حال حاضر، ISS دارای یک کابینت پزشکی است که به‌طورمعمول تامین می‌شود، اما تمایل بشریت برای رفتن به دورتر از منظومه شمسی مشکلی ایجاد می‌کند. تاریخ انقضاء بسیاری از داروها و شرایط سخت سفر در فضا باعث می‌شود که داروها خیلی سریع‌تر از زمانی که در زمین هستند، تخریب شوند. این بدان معناست که باید روشی برای تامین دارو در ماموریت‌های مریخ  ایجاد کرد که ممکن است به مدت سه سال طول بکشد.

برای غلبه بر این مشکل، گروهی به سرپرستی پروفسور ولکر هسل، مدیر تحقیقات مرکز منابع فضایی اندی توماس و استاد دانشکده مهندسی شیمی و مواد پیشرفته دانشگاه آدلاید به همراه آلفا اسپیس (Alpha Space) و اسپیس تنگو (Space Tango) بسته‌های حاوی ۶۰ قرص ارسال کردند که مانند داروهای کاملا معمولی به نظر می‌رسند، اما درواقع طوری پیکربندی‌شده‌اند که گویی در فضا تولید شدند.

مواد فعال موجود در قرص‌ها ایبوپروفن و ویتامین C هستند، اما مواد تثبیت‌کننده شامل مواردی مانند سیلیس، سیلیکات منیزیم  و فسفات کلسیم است که در ماه یافت می‌شوند. این‌ها در پلت‌فرم آزمایشگاه ایستگاه فضایی بین‌المللی آلفا اسپیس (MISSE) قرار می‌گیرند که در خارج از ایستگاه فضایی نصب‌شده است. در آنجا قرص‌ها در معرض خلاء، درجه حرارت شدید، بی‌وزنی و تابش سخت فضا قرار دارند.

۶ ماه بعد، قرص‌ها برداشته و به زمین بازگردانده می‌شوند تا گروه آدلاید آن‌ها را برای مشاهده علائم بی‌ثباتی و خرابی بررسی می‌کند. هدف این است که با استفاده از داده‌های این آزمایش، روش‌هایی برای تامین نیاز دارویی خدمه فضایی آینده ارائه شود  تا داروهای موردنیاز خود را تهیه کنند.

پروفسور هسل می‌گوید: «این قرص‌ها که در دانشگاه آدلاید ساخته‌شده‌اند پس از گذراندن ۶ ماه در فضا، به زمین‌ برمی‌گردند و  آزمایش خواهد شد که تاثیر محیط فضایی بر روی آن‌ها چه بوده است. محافظت در برابر اشعه در طراحی قرص‌ها گنجانده‌شده است. با تغییر در تداخل بین مواد تشکیل‌دهنده و دارو قادر خواهیم بود نحوه تاثیر این تغییرات بر پایداری داروها را بررسی کنیم.»

انتهای پیام