در آستانه عید ۱۴۰۰ در شرایطی که با شروع واکیسناسیون امید به بازگشت به شرایط عادی را داشتیم، در سالگرد این مهمان نامیمون، سروکله  قوم و خویش انگلیس اش هم پیدا شد و همانند سال گذشته به شرایط روزهای شروع کرونا رسیدیم و دوباره نقطه سرخط.

یک سال از آغاز کرونا می گذرد، بیماری که هیچگاه تصور نمی کردیم که سالی انقدر عجیب، غم انگیز و متفاوت را برایمان به ارمغان بیاورد.
از اول ماجرا شروع می کنیم: روزهای ابتدایی گفتند از شنبه شرایط عادی می شود و ما هم تصور کردیم با یک قرنطینه ۱۴ روزه به شرایط عادی برمی‌گردیم وتعطیلات عید را دورهم از تجربیات این ۱۴ روز و خاطرات نان و کیک پختن برای هم تعریف می کنیم؛ اما روزهای قرنطینه از ۲۰، ۳۰،۴۰ و...روز گذشت و گذشت .عید را در قرنطینه به سر بردیم ودر خیالی باطل تصور کردیم که با گرمای تابستان ازبین خواهد رفت اما همچنان ادامه داشت و پیک ها را پشت سر می‌گذاشت.
در بین همه ی اقشاری که روز وشب درگیر پیامدهای غالبا منفی این مهمان ناخوانده بودند کادر بهداشت ودرمان بیشترین تجربه ودرگیری را با آن داشتند، به همین خاطر به گفت‌وگو با یکی از این سربازان جنگ کرونا نشستیم.
سید محسن رضوی راد، سرپرستار بیمارستان کامکار( اولین مرکز درمانی مقابله با کرونا در کشور) عنوان کرد: از اوایل بهمن مواردی پراکنده با علائم مشابه به بیمارستان مراجعه می‌کردند و در اواسط بهمن مراجعات زیاد شد تااینکه با اصرارهمکاران و ریاست بیمارستان تست های کرونا انجام شد و اولین موارد کرونایی در قم مشخص شد و اواخر بهمن ۹۸  در شرایطی که بیمارستان در شرایط عادی مشغول فعالیت بود اولین موارد بیماری کرونا اعلام شد.
وی با بیان اینکه بعد از نتیجه ی تست ها، ریاست بیمارستان بلافاصله جلسه ای با مسئولین بخش ها  گذاشتند و موضوع را اطلاع رسانی کردند، ادامه داد: از زمانیکه کرونا در چین آغاز شد بلافاصله واحدهای آموزشی را درباره بیماری دریافت کردیم و با توجه به اینکه بیمارستان ما بخش عفونی داشت از قبل شیوع کرونا احتمال مواجهه با آن رامی‌دادیم و با تهیه وتکمیل لباس های محافظتی، ماسک و... آماده مواجه با این بیماری شدیم؛ اما تصور نمی کردیم اولین گام بعد از چین ایران باشد.
وی افزود: قبل از شیوع کرونا دستورالعمل هارا به همکاران  تاکید می کردیم و دستورالعمل ها را در دی ماه بسیار جدی گرفتیم و همکاران لباس های مخصوص می پوشیدند؛ اما به دلیل سختی و کم شدن لباس های محافظتی مجدد به روال عادی برگشتیم تااینکه در بهمن شیوع کرونا اعلام شد.
رضوی راد بیان کرد: از اول دی ماه وزارت بهداشت جزوه های آموزشی آشنایی با کرونا و دستورالعمل هارا به صورت خلاصه منتقل میکرد و تا حدود زیادی با اطلاعات موجود آشنا بودیم و بعد از اولین موارد ابتلا مسائل آموزشی را به صورت جدی تر دنبال کردیم.
این پرستار بابیان اینکه فکر می‌کردیم همانند آنفلونزا با گرم شدن هوا شیوع آن کم می شود، خاطرنشان کرد: با توجه به بحث های علمی که با همکاران و پزشکان داشتیم و به تجربیات چین تصور می کردیم که می‌توانیم در دوره ای سه ماهه کنترل کنیم و اصلا تصور نمی کردیم تا تابستان ادامه پیداکند.
وی با اشاره به اینکه بیماری کرونا بسیار مرموز است، یادآور شد: این ویروس جوامع مختلف را درگیرکرده و مدام درحال تغیر است و مردم باید مراقب و گوش به زنگ باشند؛ زیرا با جدی نگرفتن بیماری و عدم اتخاذ تصمیم های درست فاجعه ای جبران ناپذیر رخ خواهد داد.
وی با تاکید بر اینکه واکسیناسیون باید جدی گرفته شود، خاطر نشان کرد: متاسفانه فضای تبلیغاتی علیه واکسیناسیون زیاد شده است و باید در نظر داشته باشیم که هر نوع واکسنی حداقل تا مدتی محدود مصونیت حداقلی می دهد و باید تلاش شود که از هجمه علیه واکسن پیشگیری شود.
این یک سال درگیری با این بیماری سال عجیبی بود؛ از روزهای ابتدایی شیوع کرونا که با اعلام دستور العمل های بهداشتی، مواد ضدعفونی کننده وماسک به قیمت های عجیب رسید و نادر شد و باز هم مثل خیلی از بحران ها سروکله سلطان ها پیدا شد تا کارهای جهادی تولید این اقلام نادر و اهدای آن به مردم.
از روزهایی که اعلام کردند ماسک بزنید تا چند هفته بعد که اعلام کردند ماسک فایده ای ندارد و دوباره گفتند تنها راه مبارزه با آن ماسک است!
از افراط ها و جهل های عجیب در پیشگیری که قربانی گرفت تا تجویزهای ودرمان های عجیب و غریب تر که از گوشه وکنار کشور شنیده میشد و باز اقلامی مانند لیمو، زنجبیل و... را به کیمیا تبدیل کرد؛ اما تجربیات و خاطرات تلخ و شیرینی را برای مان به یادگار گذاشت که هیچ وقت آخرین ماه سال  ۹۸ را فراموش نخواهیم کرد. سالی که شاید تاریخ بهترین قاضی وقایع آن باشد.

انتهای پیام