بداهه‌پردازی یکی از ویژگی‌های هنرهای ایرانی است که بارزترین مصادیق آن را می‌توان در موسیقی، فرش و خوشنویسی ایرانی مشاهده کرد. در این رویکرد هنری، هنرمند هرچند بدون طرح و نقشه از پیش تعیین‌شده به آفرینش می‌پردازد، اما سرانجام کار چنان به نظر می‌رسد که گویا محصول نهایی نتیجه یک طرح از قبل برنامه‌ریزی شده است. گاه بهترین آثار یک هنرمند در چنین رفتاری آفریده شده است. بعضی از قطعات بداهه در موسیقی ایرانی دارای چنین جایگاهی هستند.
همچنین است فرش‌های بداهه و بی‌نقشه بعضی از عشایر ایرانی که سرانجام چون یک اثر بی‌بدیل خودنمایی می‌کنند. خوشنویسی ایرانی نیز در این رهگذر تجربه‌های زیادی را به نمایش گذاشته که صرف‌نظر از مصادیق سنتی و کهن خویش دارای نمونه‌های جدیدتر نیز است که شاید بیشترین نمونه‌هایش در نقاشی‌خط‌های معاصر به چشم می‌آید.
این پیشینه‌ها راهگشای آثاری بوده است که دکتر عباس اکبری از یک دهه پیش بر روی سفالینه‌های زرین‌فام خود با استفاده از تغییر و تحول در فرم حروف خطوط تعلیق نوشته شده بر سفالینه‌های سده‌های میانه انجام داده است. این تجربه‌ها در کتاب‌های «ظرف، درس‌هایی از محمد بن ابو البرکات» و «خمیر سنگ» منتشر شده و در نمایشگاه‌هایی به نمایش درآمده است.
به گزارش ایسنا، جدیدترین این آثار با رویکرد بداهه‌نویسی مورد توجه موزه‌های آشمولین آکسفورد و ویکتوریا و آلبرت لندن قرار گرفته و به بخش دائمی آنها راه یافته‌اند. هر دوی این موزه‌ها دارای آثاری از سفالینه‌های زرین‌فام سده‌های میانه ایران به‌ویژه کاشان هستند که گاه خطوط تعلیق با رویکرد سنتی خود در کنار سایر نقوش بر آنها خودنمایی می‌کند. آثار راه‌یافته به این دو موزه در دو ترکیب‌بندی متفاوت با تکنیک زرین‌فام و بداهه اجرا شده‌اند.
عباس اکبری عضو هیات علمی گروه مطالعات عالی هنر دانشگاه کاشان است و چندی پیش هفتمین نمایشگاه انفرادی او با عنوان «نقاشی ممنوع» در گالری طراحان آزاد تهران برگزار شد. او عنوان پژوهشگر برتر در حوزه هنر در سال ۹۹ را از وزارت علوم و فناوری کسب کرده است.
انتهای پیام
نظرات