پل انقلاب را دور می زنم، خیابانی که به میدان تعاون منتهی می شود کوچه ای فرعی دارد، داخل کوچه که بپیچی گردوغبار بلند شده به آسمان خبر از دل های خاکستری اهالی این محله می دهد اما این همه ماجرا نیست، کاش این گردوغبار بلند شده از زمین خاکی فقط در آسمان این محله جا خوش می کرد اما این غبار، لبخند را از چهره همه اهالی و ساکنان این محله ربوده و آنقدر عادی از کنار کانال عبور می کنند که گویا چند سالی است با این کانال و تمام دردسرهایش کنار آمده اند.

اینجا شهرستان ملایر، شهر جهانی مبل منبت است، پل انقلاب را که رد کنی، ابتدای خیابان محمد ملایری، نخستین کوچه سمت راست، شما دیگر آثاری از شهر نمی بینید، روستایی است به وسعت یک کانال فاضلاب، جاده ای خاکی که فقط نخستین کوچه اش آسفالت شده است. وارد کوچه که می شوی چند متر جلوتر کانالی به ارتفاع بیش از سه متر و عرض بیش از چهار متر تا انتها ادامه دارد. این کانال در واقع انتهای کانال های فاضلاب شهری است که به سمت تصفیه‌خانه حاجی‌آباد روان است. کانالی که به علت روباز بودن و نداشتن هیچ پوششی، علاوه بر اینکه مرگ دو کودک بی گناه را رقم زده، زندگی اهالی باصفای این محله را با بوی تعفن، آبگرفتگی، آزار حشرات و سقوط ماشین های بسیاری همراه کرده است.

آرزوهایی که در کنار کانال فاضلاب و زباله ها نوشته می شود

کانالی که بوی تعفن زباله هایش شاید فرصت یک ساعت ایستادن و تحمل کردن را به شما ندهد اما در همان یک ساعتی که اینجا هستم چند کودک دوچرخه سوار را دیدم که کنار همین کانال و همین زباله ها آرزوهایشان را می نویسند و بیش از ۲۰ ماشین که از جاده های خاکی دو سمت کانال در حال رفت و آمد هستند. دو طرف کانال حدود ۱۰ کارگاه مبل مبنت و انبار است و تا انتهای کانال که به زمین های سبزی کاری و کشاورزی منتهی می شود، بیش از ۱۰ کوچه به چشم می خورد و در هر کدام از این کوچه ها، خانه هایی جا خوش کرده که آجر به آجرش، کمر پدری را خم کرده و گرد سپیدی بر محاسنش نشانده است، این کوچه های خاکی پناهگاه کودکانه بسیاری از کودکان ساکن این محله است، کودکانی که مجبورند دوران کودکی خود را در اطراف این کانال و در میان این خاک ها سپری کنند.

بوی بد فاضلاب؛ چاشنی زندگی ساکنان کانال پشت ناسیونال

کانالی که بوی تعفن زباله هایش شاید به میدان انقلاب نرسد اما به آشپزخانه گرم مادری که در یکی از همان کوچه ها و در فاصله چند متری از این کانال مشغول پختن غذاست، می رسد و مادر مجبور است در تمام ماه های سال درز پنجره ها را کهنه پیچ کند که مبادا این بوی تعفن، بوی خوش غذایش را آلوده کند اما بی فایده است.

مرد تقریباً ۳۸ ساله ای بیرون مغازه اش ایستاده، او از روزهای تابستان می گوید، روزهایی که برای ما شاید یادآور شربت های خنک توت فرنگی در بعدازظهرهای بلند مردادماه باشد، اما تابستان برای اهالی محله کانال پشت ناسیونال نه شربت خنک بهار نارنج می آورد و نه روزهای گرم و بلند، بلکه با خود آب فاضلاب و موش و هزاران حشره به همراه دارد! بالا آمدن آب از کانال فاضلاب، سبب آبگرفتگی مغازه ها، کارگاه ها و خانه های اطراف کانال می شود و زنان و مردانی که مجبورند آب فاضلاب را با سطل از خانه هایشان بیرون کنند.

خانمی با فرزند سه چهار ساله اش، سرش را از خانه بیرون می آورد، او به خبرنگار ایسنا می گوید: مجبورم از ترس آمدن موش همه درزها را بپوشاندم، تابستان که اینجا غوغا می شود، خدا نکند آب کانال بالا بیاید تمام این مغازه های دور و بر و خانه ما را آب می گیرد، آن هم چه آبی، آب فاضلاب! قبل از ما همین طور بوده بعد از ما هم همین طور است، ۳۴ سال است که هیچ کس به فکر پوشاندن سطح روی این کانال نیست و چه وعده هایی که با مسئولان می آید و می رود.

پیرمردی را می بینم که پرزهای روی ماسکش نشان می دهد بیش از ۱۰ بار ماسک را شسته و دوباره به صورت زده است. لبخند را می شود از چشمان ساده و با صفایش خواند، از او درباره کانال می پرسم، می گوید: دخترم، اینجا که ایستادی تازه بخش خوب ماجراست، ابتدای کانال است و این کوچه را آسفالت کردند، برو جلوتر، هر چه جلوتر بروی عمق فاجعه را بهتر درک می کنی، برو خودت ببین.

حرف های این پیرمرد مرا به یاد فیلم پلت فرم می اندازد، هر چه به طبقه های پایین تر بروی، عمق فاجعه را بهتر درک می کنی. راه می افتم ...

این کانال تاکنون جان دو کودک را گرفته است

هر چند دقیقه یکبار با عبور یک ماشین سرتاپایم پر از گردوخاک می شود، بوی تعفن زباله ها تا فاصله چند متری کانال مشهود است، جلوتر کلاغ های بسیاری دور زباله های داخل کانال جمع شدند و مشغول ضیافت هستند. در یکی از کوچه ها پیرمردی به یک دیوار آجری تکیه داده، عصایی به دستش گرفته و فارغ از تمام بالا و پایین های روزگار، گرم صحبت با پسری است که کنارش ایستاده، جلو می روم و درباره کانال از او می پرسم.

او دل پردردی دارد، از حرف هایش می فهمم که این کانال بیش از ۳۷ سال است با اهالی این محله زندگی می کند و این پدر را چند سال پیش به عزای فرزندش نشانده است. پسری که کنار او ایستاده، ادامه می دهد: تا به حال دو کودک در این کانال سقوط کرده و فوت شده اند. دو سال پیش باخبر شدیم برای بهسازی ۲۰۰ متر آن اعتبار گرفتند اما حالا با گذشت دو سال هنوز هم روز از نو و روزی از نو ... فقط چند ماه پیش چند بلوک آوردند که روی کانال را بپوشانند، دو سه تا از بلوک ها را گذاشتند و مابقی را همانجا رها کرده و رفتند.

به گفته مدیر روابط عمومی شرکت آب منطقه ای استان همدان نیز طبق قانون، ساماندهی رودخانه ها در محیط شهری با شهرداری و در روستاها با اداره مسکن و شهرسازی بوده و ساماندهی رودخانه ها در جاده ها و مناطق بین شهر و روستا با شرکت آب منطقه ای است.

علی پرندافشار به خبرنگار ایسنا می گوید: بنابراین اصلاح و مرمت این کانال با توجه به اینکه داخل شهر قرار گرفته با شهرداری است، از طرفی رودخانه ای نیز در آنجا قرار نگرفته و کانال صرفاً برای جمع آوری آب های سطحی و فاضلاب ایجاد شده، پس ساماندهی آن با اداره آب و فاضلاب شهری و شهرداری بوده و به شرکت آب منطقه ای مرتبط نیست.

سرپرست اداره آب و فاضلاب شهرستان ملایر نیز می گوید: مرمت بازسازی و یا ایجاد سرپوش برای کانال پشت ناسیونال با توجه به اینکه این محله فاقد شبکه فاضلاب است، با شهرداری است.

به گفته فرهاد امیری‌، مطابق قانون، جمع آوری آب های فاضلاب خانگی و پیگیری مشکلات به وجود آمده مرتبط با آن در مناطقی از شهر که دارای شبکه فاضلاب است، به عهده اداره آب و فاضلاب و در مکان هایی که فاقد شبکه فاضلاب است، به عهده شهرداری است. پس مرمت این کانال که به منظور جمع آوری آب های سطحی و فاضلاب خانگی اهالی آن منطقه ایجاد شده و فاقد شبکه فاضلاب است، به اداره آب و فاضلاب مرتبط نیست.

تکمیل پروژه سرپوش کانال پشت ناسیونال نیازمند ۱۵ میلیارد تومان اعتبار است

در ادامه به سراغ شهردار ملایر رفتیم، او با بیان اینکه برای پوشاندن این کانال ابتدا باید دیوارکشی آن تکمیل شود، می گوید: پس از تکمیل دیوارکشی این کانال که بخشی از آن انجام شده، شهرداری در صورت تأمین اعتبار مورد نیاز برای تکمیل پروژه سرپوش این کانال اقدام می کند.

حسین بابایی در گفت‌وگو با ایسنا، با بیان اینکه شهرداری برای تکمیل این پروژه به همکاری اداره راه و شهرسازی و شرکت بازآفرینی شهری نیازمند است، ادامه می دهد: در آخرین سفر معاون وزیر راه و شهرسازی و مدیرعامل شرکت بازآفرینی شهری ایران به ملایر، مقرر شد ۱۰۰ میلیون تومان برای تکمیل این پروژه درنظر گرفته شود که هنوز این مبلغ تخصیص نیافته، از طرفی برآورد شهرداری برای تکمیل پروژه سرپوش کانال پشت ناسیونال، آسفالت کوچه ها و جدول کشی آنها ۱۵ میلیارد تومان است و شهرداری تاکنون یک میلیارد تومان به منظور جدول کشی و آسفالت یکی از کوچه ها و نیز خرید بلوک ها هزینه کرده است.

به محض گرم تر شدن هوا برای تکمیل سرپوش ۲۰۰ متر ابتدای آن اقدام می کنیم

به گفته بابایی، سردی هوا و تعطیلی معادن سنگ در این فصل نیز سبب خوابیدن پروژه شده و به محض گرم تر شدن هوا شهرداری با توجه به اعتبارات موجود برای تکمیل سرپوش ۲۰۰ متر ابتدای کانال اقدام می کند، از طرفی همکاری دیگر دستگاه های ذیربط از جمله اداره آب و فاضلاب روند تکمیل این پروژه را تسریع خواهد کرد.

شهردار ملایر ادامه می دهد: تکمیل این پروژه از اولویت های مهم استاندار، فرماندار ویژه ملایر و شهرداری است که در صورت تأمین اعتبار آن در خوش بینانه ترین حالت شش ماهه انجام خواهد شد اما با توجه به تکمیل دیوارکشی چند متر ابتدای کانال و تأمین بلوک های مورد نیاز، شهرداری برای سرپوش ۲۰۰ متر ابتدای آن به محض گرم تر شدن هوا و تأمین سنگ و دیگر مصالح مورد نیاز اقدام می کند.

وعده ابتدای سال فرماندار و شهردار

این در حالیست که فرماندار ملایر فرودین ماه امسال در بازدیدی که به همراه معاون هماهنگی امور عمرانی فرمانداری، شهردار ملایر و معاون شهردار از کوچه‌ پشت ناسیونال شهر ملایر داشت، دستور داد «مبلغ ۱۵ میلیارد ریال برای تکمیل پروژه‌ سرپوش کانال جمع‌آوری آب های سطحی این کوچه تخصیص یابد» که بنا به گفته شهردار این اعتبار تخصیص نیافت.

شهردار ملایر هم در این بازدید گفت «قصد داریم در اولین فرصت با انتخاب پیمانکار از طریق مناقصه، پروژه‌های کانال کوچه‌ پشت ناسیونال، کانال روبروی پمپ بنزین محجوبیان و کانال ۱۶ متری به تصفیه خانه آب و فاضلاب ملایر را به سرانجام برسانیم» اما به نظر می رسد پس از گذشت ۹ ماه از سال اولین فرصت پیش نیامده تا شهرداری وارد عمل شود!

به گزارش ایسنا، به گفته اهالی باصفای محله پشت ناسیونال این کانال پس از گذشت بیش از ۳۰ سال و گرفتن جان دو کودک به علت سقوط در آن، پوشیده نشده است و بوی تعفن ناشی از انباشت زباله در کانال و جمع شدن حشرات از یک سو و آبگرفتگی مغازه ها و خانه های اطراف آن از سوی دیگر، طاقت اهالی را طاق کرده و به این باور رسیدند که این کانال باید جزئی از زندگیشان باشد و دیگر هیچ یک باور ندارند که این کانال روزی پوشیده شود. از طرفی گردوغبار بلند شده از جاده خاکی اطراف کانال و کوچه پس کوچه های این محله، آسمان را تا چند کیلومتری، برای اهالی پشت ناسیونال خاکستری کرده است، کانالی که شاید مردم این شهر آن را با عنوان کانال ناسیونال می شناسند، در واقع برای اهالی با صفای این محله کانال مرگ است.

انتهای پیام