نوذر شفیعی در گفت‌وگو با ایسنا در خصوص تصمیم ایران بر غنی‌سازی اورانیوم تا ۲۰ درصد، اظهار کرد: جمهوری اسلامی ایران یک برنامه هسته‌ای صلح‌آمیز دارد که این برنامه هسته‌ای متناسب با نیازهای داخلی و با رعایت مفاد NPT (پیمان منع گسترش سلاح‌های هسته‌ای) و اساسنامه آژانس تنظیم شده است و کاربرد صلح‌آمیز دارد. ایران در مسیر اجرای این برنامه حرکت می‌کرد و بر اساس ماده چهار NPT حرکت ایران در این مسیر جزو حقوق مسلم است.
وی افزود: حقوق مسلم مانند حق حیات برای یک انسان است و جزو قواعد آمره بین‌المللی است، بنابراین ایران در یک مسیر حقوقی درست و سازنده فعالیت‌های هسته‌ای خود را پیش می‌برد. برای نشان دادن حسن نیت و سوءتفاهمی که برای غرب به وجود آمده بود ایران برنامه هسته‌ای خود را به معامله گذاشت و حاصل این معامله، پیمانی به نام برجام شد.
این استاد علوم سیاسی و روابط بین‌الملل دانشگاه اصفهان، گفت: برجام یک توافقنامه دو طرفه است که یک طرف آن ایران و طرف دیگر آن ۱+۵ است و اقداماتی که در برجام لحاظ شده اقدامات متناظر است. در برجام تعهدات و حقوقی برای ایران لحاظ شده است و از طرف دیگر تعهدات و حقوقی را برای سازمان ملل متحد، اتحادیه اروپا و آمریکا در نظر گرفته است.
شفیعی ادامه داد: مشکل در اینجاست که یک طرف که ایران باشد تعهدات خود را اجرا کرده و طرف مقابل از این مزایا برخوردار شده است، ولی حاضر به اجرای تعهدات خود نیست. در مفاد برجام آمده که بر اساس اقدامات متناظر اگر کشوری تعهدات خودش را انجام ندهد طرف دیگر می‌تواند از انجام تعهداتش به شکل متقابل سر باز بزند.
وی خاطرنشان کرد: علاوه بر این در مجلس قانون‌های مختلفی گذرانده شده است که دولت را موظف می‌کند در صورتی که طرف مقابل در برجام به تعهدات خودش جامه عمل نپوشاند ایران هم تعهدات برجامی خود را کاهش دهد و در مسیر فعالیت‌ها و برنامه‌های از پیش تعیین شده صلح‌آمیز هسته‌ای خود حرکت کند. بنابراین تصمیم ایران برای غنی‌سازی ۲۰ درصدی اورانیوم بر اساس مفاد NPT، حقوق بین‌الملل عمومی و اساسنامه آژانس بین‌الملل است که همه این موارد به عنوان یک حق مسلم برای ایران در نظر گرفته شده است که در چارچوب این حق رو به جلو حرکت می‌کند.
انتهای پیام
نظرات