به گزارش ایسنا، احسان محمدی در عصر ایران نوشت: «فوتبال بازی ساده‌ای است. برای بردن کافی است توپ را خط دروازه حریف رد کنید اما همه چیز به این سادگی نیست. هزاران عامل دست به دست می‌دهند تا یک تیم برنده شود؛ به شرط این که شما مهدی شیری، کمال کامیابی‌نیا و احمد نوراللهی را نداشته باشید.
پرسپولیس و استقلال در سومین بازی متوالی در وقت قانونی چهار گل زدند. دوازده گل در سه بازی آمار چشم‌نوازی است. این بازی زیبا شروع شد، ارسلان مطهری روی پاس عجیب کمال کامیابی‌نیا به زیبایی دروازه حامد لک را باز کرد و همین تمام شکل بازی را عوض کرد. پرسپولیس به صورت غریزی جلو کشید ولی تا پشت محوطه جریمه توپ را می‌آورد و آنجا هیچ ایده‌ای نداشت. جایی که فصل قبل بشار رسن و مهدی ترابی گره‌گشا بودند.
مالکیت توپ پرسپولیس در نیمه اول نزدیک به ۷۰ درصد بود اما نیمه دوم با ورود شیخ دیاباته به نظر می‌رسید محمود فکری قصد دارد مدافعان پرسپولیس را عقب‌تر نگه دارد تا در بازیسازی شریک نشوند.
دفاع باز استقلال باعث شد مهدی عبدی یک بار دیگر در بازی حساس گلی غیر منتظره بزند. بغل پایی که در فوتبال ایران کمتر نمونه آن را می‌بینیم. بعد از این گل پرسپولیس فشارش را حفظ کرد و وحید امیری با ضربه‌ای نرم گل دوم را بزند.
احمد نوراللهی، هافبک پرسپولیس که در این بازی به‌ویژه نیمه دوم عملاً مهاجمی شده بود که مدام در عرض خط دفاعی استقلال می‌دوید در این بازی چندین موقعیت گل را پرپر کرد؛ به‌ویژه دو موقعیت که او به شکل عجیبی هدر داد؛ فرصت‌هایی که می‌توانست عملاً فاصله دو تیم را زیاد کند.
بعد از دوندگی بسیار زیاد، پرسپولیس عقب نشست و باز هم در آخرین دقیقه بازی با خلاقیت خیره‌کننده مهدی قائدی تیر خلاص را بر قلب پرسپولیس نشاند. یک تنبیه دردناک بعد از حیف و میل فرصت‌ها تا باز همه بگویند: در فوتبال وقتی گل نزنی، گل می‌خوری!
اما پرسپولیس یحیی علیرغم نمایشی فراتر از انتظار باز هم نشان داد تیمی نیست که قادر به حفظ نتیجه باشد. آنها پایان فصل گذشته وقتی دقیقه ۹۰ مهدی ترابی گل برتری‌شان را زد، دقیقه ۹۳ از گل‌گهر خوردند تا برد ۳-۲ را با تساوی عوض کنند. در جام حذفی با این که علی علیپور دقیقه ۸۸ گل برتری را به استقلال زد ولی باز هم دقیقه ۹۲ با گل محمد دانشگر پیروزی را با تساوی عوض کرد و در نهایت شکست خورد.
در فینال لیگ قهرمانان حتی ۵۰ ثانیه قادر به حفظ برتری یک بر صفر نشدند و احمد نوراللهی یک پنالتی راحت داد تا نتیجه را واگذار کنند. در لیگ مقابل ذوب آهن دقیقه ۹۱ گل خورد و حالا باز هم نتوانست برتری‌اش را در یک بازی حساس حفظ کند.
حالا همه چیز تمام شده است. چهره محمود فکری و یحیی گل‌محمدی بعد از سوت پایان آشکارا نشان از حال هر دو می‌داد. گل‌زدن در دقیقه آخر و نجات از شکست در شهرآورد آن قدر لذت‌بخش است که لبخند از چهره فکری در مصاحبه پس از بازی محو نمی‌شد، درست مثل یحیی گل‌محمدی که کماکان در حسرت بازیساز و تمام‌کننده می‌سوزد و باز هم نتوانست استقلال را علیرغم یک بازی برتر شکست دهد و پای عوامل بیرونی را وسط کشید.
هواداران هر دو طرف به داوری معترض شدند. استقلالی‌ها معتقدند داور یک خطای مسلم را برای آنها نگرفته و پرسپولیسی‌ها از اخراج عارف غلامی می‌گویند. بحث‌هایی که هیچ فایده‌ای ندارد درست مثل تلاش برای قانع‌کردن کسانی که قبل از بازی با اطمینان می‌گفتند وزیر و اعوان و انصارش تصمیم گرفته‌اند تیم آنها را بازنده کنند!
استقلالی‌ها قاعدتاً از این تساوی دیر موقع خوشحالند اما کماکان به سبک بازی آشفته اعتراض دارند؛ تیمی پر مهره که گاهی چنان سردرگم بازی می‌کند که همه را می‌ترساند و پرسپولیسی‌ها علیرغم این که کامشان تلخ شد به آینده چشم دوخته‌اند؛ به روزهایی که بازیکنانشان این همه اشتباهات ویران‌کننده نداشته باشند.»
انتهای پیام
نظرات