به گزارش ایسنا و به نقل از ساینس‌دیلی، بیماران مبتلا به کووید-۱۹ که در ماه‌های نخستین همه‌گیری تحت مراقبت‌های ویژه قرار گرفتند، فشار بیشتری از "روان‌آشفتگی" یا "دلیریوم"(Delirium) و اغما را متحمل شدند که معمولا در بیمارانی با نارسایی حاد تنفسی مشاهده می‌شود. انتخاب داروهای آرامبخش و محدود کردن ملاقات‌های خانوادگی، نقش مهمی در افزایش اختلال حاد عملکرد مغز این بیماران دارد.

بررسی جدیدی که در همکاری میان پژوهشگران "مرکز پزشکی دانشگاه وندربیلت"(VUMC) آمریکا با پژوهشگران اسپانیایی صورت گرفته است، به بررسی این موضوع می‌پردازد.

این پژوهش که بزرگترین نمونه در نوع خود است، میزان ابتلا به هذیان و کما را در ۲۰۸۸ بیمار مبتلا به کووید-۱۹ بررسی می‌کند که پیش از ۲۸ آوریل ۲۰۲۰ در ۶۹ واحد مراقبت بزرگسالان در ۱۴ کشور بستری شده‌اند.

روان‌آشفتگی در بخش مراقبت‌های ویژه، یکی از اختلالاتی است که امکان دارد پس از بستری شدن در بخش مراقبت‌های ویژه برای فرد رخ بدهد. این اختلال، هزینه‌های بالاتر، خطر مرگ و میر بیشتر و زوال عقل بلندمدت را به همراه دارد.

بررسی‌های اساسی مرکز پزشکی دانشگاه وندربیلت در دو دهه گذشته، به علاقه بیشتر در مورد پژوهش‌های مربوط به روان‌آشفتگی در بخش مراقبت‌های ویژه منجر شده است. مجموعه‌ای از شواهد به دست آمده در این مورد، دستورالعمل‌های مربوط به مراقبت‌های ویژه را که توسط جوامع پزشکی در چندین کشور تایید شده‌اند، نشان می‌دهند. این دستورالعمل‌ها، خوب مدیریت کردن درد با قطع کردن فوری داروهای آرامبخش، آزمایش‌های روزانه تنفس، ارزیابی روان‌آشفتگی طی روز، تحرک و ورزش به موقع و داشتن تعامل خانوادگی را شامل می‌شود.

حدود ۸۲ درصد از بیماران این پژوهش، به طور میانگین ۱۰ روز در اغما بوده‌اند و ۵۵ درصد نیز به طور میانگین سه روز را در روان‌آشفتگی گذرانده‌اند. اختلال عملکرد حاد مغزی، به طور متوسط تا ۱۲ روز به طول انجامید.

پژوهشگران خاطرنشان کردند که شاید فرآیندهای بیماری کووید-۱۹، بیمار را در معرض بار بالاتری از اختلال عملکرد حاد مغزی قرار دهد اما این نکته را نیز متذکر شدند که به نظر می‌رسد تعدادی از عوامل مراقبت از بیمار که برخی از آنها به فشارهای ناشی از بیماری همه‌گیر مربوط هستند نیز نقش مهمی در این میان داشته‌اند.

به نظر می‌رسد که این پژوهش، به اقدامات منسوخ‌شده مراقبت‌های ویژه از جمله آرام‌بخشی عمیق، تزریق "بنزودیازپین"(Benzodiazepine) که مهارکننده سیستم عصبی است، بی‌حرکتی و انزوا اشاره دارد. پژوهشگران دریافتند که در مورد کووید-۱۹، پروتکل‌های جدید بالینی وجود دارند که ثابت شده است می‌توانند در مهار اختلال حاد عملکرد مغز که بسیاری از بیماران را تحت تاثیر قرار می‌دهد، کمک کنند.

"برندا پان"(Brenda Pun)، پژوهشگر ارشد این پروژه گفت: یافته‌های ما نشان می‌دهند که برخی از بخش‌های مراقبت ویژه، به روش‌های آرامبخشی روی آورده‌اند که با بهترین روش‌ها مطابقت ندارد. ما به گمانه‌زنی‌ در این مورد پرداختیم. بسیاری از بیمارستان‌ها، کمبود نیرو در بخش مراقبت‌های ویژه را دلیل این موضوع دانستند. نگرانی‌هایی نیز در مورد کمبود آرامبخش وجود داشت و گزارش‌های ابتدایی در مورد کووید-۱۹ نشان داد که اختلال عملکرد ریه، به روش‌های منحصر به فرد مدیریت از جمله آرام‌بخشی عمیق نیاز دارد.

پژوهشگران با استفاده از سوابق الکترونیکی مربوط به سلامت، ویژگی‌های مربوط به بیمار، روش‌های مراقبت و یافته‌های ارزیابی‌های بالینی را به دقت مورد بررسی قرار دهند. ۸۸ درصد از بیماران این پژوهش، طی زمان بستری شدن در بیمارستان، از ونتیلاتور استفاده کرده بودند و ۶۷ درصد نیز در روز بستری شدن، به بخش مراقبت‌های ویژه رفته بودند.

بررسی‌ها نشان داد بیمارانی که بنزودیازپین به آنها تزریق می‌شود، ۵۹ درصد بیشتر در معرض خطر ابتلا به روان‌آشفتگی قرار دارند. خطر ابتلا به روان‌آشفتگی در بیمارانی که به صورت حضوری یا مجازی، ملاقات‌های خانوادگی داشتند، ۳۰ درصد کمتر بود.
"پراتیک پاندارایپنده"(Pratik Pandharipande)، از پژوهشگران این پروژه گفت: هیچ دلیلی وجود ندارد که فکر کنیم وضعیت این بیماران از زمان به پایان رسیدن پژوهش ما تغییر کرده است.

وی افزود: این دوره‌های بلندمدت اختلال عملکرد مغز، تا حدود زیادی قابل اجتناب است. پژوهش ما این زنگ خطر را به صدا درمی‌آورد که با ورود به موج‌های دوم و سوم کووید-۱۹، گروه‌های مراقبت‌های ویژه باید بیش از هر چیز، سطح آرامش را برای این بیماران ایجاد کنند، آزمایش‌های مکرر هوشیاری، تنفس و تحرک را انجام بدهند و ملاقات‌های خانوادگی حضوری یا مجازی را ترتیب دهند.

این پژوهش، در مجله "The Lancet Respiratory Medicine" به چاپ رسید.

انتهای پیام