پیمان یاراحمدی در گفت‌وگو با ایسنا اظهار کرد: بعد از سال‌ها خون‌جگر خوردن در کشتی، تحمل تمرینات پُر فشار، ماه‌ها دوری از خانواده و رنج کم کردن کیلوهای اضافی دیگر خسته شده‌ام و احساس پوچی میکنم.
وی ادامه داد: برایم دل کندن از کشتی سخت است اما با چه انگیزه‌ای کشتی بگیرم وقتی حتی در شهر خودم نیز غریبم و تنها زمان کشتی با امثال جردن باروز "دلاور شهر بروجرد هستم"(اشاره به گزارش هادی عامل) و پس از آن کسی حتی حالی از من نمی‌پرسد.
یاراحمدی تاکید کرد: سه سال دوندگی برای استخدام در اداره ورزش بروجرد هنوز برایم حاصلی نداشته است، جزء ساعت‌ها معطلی پشت درب اتاق مسئولان مختلف.
نماینده وزن ۷۴ کیلوگرم تیم ملی کشتی آزاد بزرگسالان ایران در پیکارهای جهانی پاریس 2017؛ افزود: ۹ سال قبل و پس از مسابقات کشتی نوجوانان قهرمانی آسیا برخی از مسئولان وقت اداره ورزش و جوانان لرستان و بروجرد به بنده وعده اهدای زمین در قبال پاداش در پیکارهای قهرمانی آسیا را دادند؛ وعدهای که هیچ‌گاه حتی پس از کسب عنوان در مسابقات کشتی قهرمانی جوانان جهان عملی نشد.
وی در ادامه گفت: با سالی یک بار حضور در لیگ و عقد قرارداد نمی‌توان امور زندگی را گذراند. سبک زندگی حرفه‌ای در ورزش بسیار پر خرج است و سختی‌های خاص خود را دارد.
یاراحمدی با بیان اینکه از وعدهای پوچ خسته شده‌ام، تأکید کرد: تنها روزنه امید بنده برای ادامه مسیر قهرمانی و حضور در کشتی، استخدام در اداره ورزش بروجرد بود که متاسفانه آن نیز صورت نگرفت و با این شرایط تنها یک انتخاب دارم و آن خداحافظی از کشتی و پیدا کردن شغل دیگری است.
این کشتی‌گیر لرستانی خاطرنشان کرد: در تاریخ کشتی آزاد لرستان پس از غلام‌رضا محمدی، پُر افتخارترین آزادکار لرستانی هستم اما این مسله چه دردی از مشکلات زندگی‌ام را با مدرک کارشناسی ارشد مدیریت ورزشی دوا می‌کند و شاید برای هیچ مسئولی نیز مهم نباشد من در کشتی باشم یا خداحافظی کنم، چراکه گوش بسیاری از مسئولان از درد دل‌های امثال پیمان یاراحمدی پُر است.
انتهای پیام
نظرات