به گزارش ایسنا، بر اساس تعریف به فرد در سن کار که در طول زمان مرجع حداقل یک ساعت در شغل خود فعالیت داشته یا بنا به دلایلی ترک موقت از شغل داشته باشد، شاغل می گویند. میانگین ساعت کار معمول، متوسط ساعت کار واقعی شاغل طی دوره زمانی مورد نظر است. میانه ساعت کار معمول نیز مقدار متوسط ساعت کاری معمولی است که ۵۰ درصد شاغلان بیشتر یا کمتر از آن در طول هفته کار می کنند.

بر اساس نتایج یک پژوهش، طی سال گذشته میانگین ساعت کار هفتگی افراد شاغل در بخش خدمات، ۴۵ ساعت و ۱۸ دقیقه و بخش صنعت ۴۴ ساعت و ۴۲ دقیقه بوده است. این شاخص در بخشهای ساختمان و کشاورزی به ترتیب با ۴۰ ساعت و ۲۴ دقیقه و ۳۷ ساعت و ۱۲ دقیقه کمترین میزان بوده است.

بررسی میانه ساعت کار هفتگی شاغلین نیز حاکی از آن است که این میزان در بخش خدمات، ۴۶ ساعت و ۴۲ دقیقه و در بخش صنعت ۴۶ ساعت و ۳۰ دقیقه بوده است در حالی که بخش ساختمان با ۴۲ ساعت و ۳۶ دقیقه و کشاورزی با ۳۹ ساعت و ۵۴ دقیقه کمترین میانه ساعت کاری هفتگی را به خود اختصاص داده اند.

گزارش مرکز آمار و اطلاعات راهبردی وزارت کار نشان می دهد که طی سالهای ۱۳۹۲ تا ۱۳۹۸ میانگین و میانه ساعت کار هفتگی در همه بخشهای اقتصادی با کاهش همراه بوده و بیشترین کاهش به بخش کشاورزی و کمترین کاهش به بخش خدمات تعلق داشته است.

بر اساس این گزارش، در فاصله سالهای ۱۳۹۲ تا ۱۳۹۸، میانگین و میانه ساعت کاری معمول در هفته برای شاغلین بخش کشاورزی کمتر از بخش غیر کشاورزی بوده است به نحوی که در سال گذشته این میزان در بخش غیرکشاورزی ۷ ساعت و ۱۲ دقیقه بیشتر از بخش کشاورزی بوده است.

همچنین میانه ساعت کار معمول هفتگی در بخش غیر کشاورزی به میزان ۶ ساعت و ۱۲ دقیقه بیشتر از بخش کشاورزی بوده و بیشتر بودن ساعت کار در بخش غیرکشاورزی با توجه به عدم انجام فعالیتهای کشاورزی در برخی از فصول سال، بدیهی به نظر می رسد.

نکته قابل توجه اینکه میانگین و میانه ساعت کار معمول هفتگی در سال ۱۳۹۸ نسبت به سال ۱۳۹۲ در هر دو بخش کشاورزی و غیرکشاورزی با کاهش روبه رو بوده است؛ این در حالی است که در هر دو بخش با افزایش تعداد شاغلان روبه رو بوده ایم.

انتهای پیام