به گزارش ایسنا، روز سه شنبه، رهبر معظم انقلاب اسلامی در دیدار با اعضای شورای‌عالی هماهنگی اقتصادی ضمن تاکید براینکه مشکل اقتصاد کشور نداشتن راهکار نبوده و همت، شجاعت و پیگیری جدی نیاز است، ضمن ابراز امیداوری از اینکه اجرایی شدن راهکارها و راه‌حل‌های پیشنهاد شده کارشناسان و متخصصان در چهار سرفصل «کسری بودجه»، «افزایش سرمایه گذاری دولتی و نهادهای عمومی»، «جهش تولید» و «حمایت از قشرهای ضعیف» می‌تواند آثار مثبتی در اقتصاد کشور و زندگی مردم پدید آورد، افزودند: با وجود برخی کارها، شعار سال در حد انتظار تحقق نیافته است. کارشناسانِ بخشهای دولتی و غیردولتی برخی راهکارهای عملیاتی مشخص را برای جهش تولید پیشنهاد کرده‌اند که از جمله آن‌های می‌توان به افزایش تولید خودرو با اتکاء به ظرفیت قطعه‌سازان داخلی" اشاره کرد. 

در این رابطه، بهرام شهریاری - کارشناس صنعت خودرو کشور و فعال در حوزه قطعه‌سازی- در گفت‌وگو با ایسنا، اظهار کرد: از ابتدای سال جاری علیرغم اینکه شعار سال "جهش تولید" بود اما جهشی اتفاق حاصل نشد؛ چراکه بستر مناسب برای آن فراهم نبود تا محقق شود.

وی در تشریح این زیرساخت‌ها و بسترهای لازم برای تحقق جهش تولید، گفت: به عنوان اولین نکته باید تاکید کرد که در مقایسه با تمام دنیا، تعداد خودروسازان کشور ما که تنها دو مورد آن‌ها دولتی هستند و تعداد بسیار دیگری، خصوصی فعالیت می‌کنند، به نسبت تیراژ تولیدی که داریم، زیاد است. اگر فرض کنیم که تمام خودروسازان کشور را هم کنار گذاشته و تنها همین دو خودروساز اصلی و بزرگ را در نظر بگیریم، بازهم به این نتیجه می‌رسیم که تیراژ تولید بسیار پایین است. چند دهه پیش، آمار تولید خودرو در ایران به یک میلیون و ۶۵۰ هزار در سال رسید؛ حال پس از گذشت چندین سال هنوز  به آن تعداد نرسیده‌ایم.

این کارشناس صنعت خودرو ادامه داد: از جمله دلایلی که بعد گذشت چند دهه، اکنون تولید خودرو را افزایش که نداده‌ایم بلکه کمتر هم شده و به بیش از ۷۰۰ تا ۸۰۰ هزار دستگاه در سال نمی‌رسد، این است که در وهله اول، نوآوری در تولید خودروها وجود ندارد و خودروسازان ما عزمی برای طراحی خودرو نداشته‌اند. زمانی حرکتی برای طراحی خودرو آغاز شد که نتیجه آن خودرو سمند بود که در نطفه خفه شد و دیگر ادامه پیدا نکرد؛ لذا بیش از آنکه خودروساز باشیم، مونتاژکار خودرو هستیم.

شهریاری اظهار کرد: همین موضوع گریبان‌گیر و سبب شده همان تکنولوژی‌های قدیمی به کار بسته شود که خود مسبب چند آسیب است. یکی از مهم‌ترین آن‌ها این است که کیفیت خودروها پایین است؛ چراکه کیفیت مرتبط با طراحی است و زمانی که طراحی قدیمی است، طبیعتا خودروساز نمی‌تواند متناسب با کیفیت مورد نظر مشتری امروز، تولید کند. علاوه براین خودروسازان ما به دلایل مختلف که عمده آن ایجاد رقابت‌های کاذب به دلیل تعهدات معوق است، توسعه موازی برای همین تولیدات محدود ایجاد کرده‌اند؛ در نتیجه این باعث شده که قطعه‌سازان ما نیز با تیراژهای پایین‌تر و با ظرفیت‌های نیمه و البته سرمایه‌گذاری‌های بیشتر کار کنند. این موضوع باعث کاهش سطح اتوماسیون و سطح یکنواختی قطعه خواهد شد و در نهایت سبب غیراقتصادی شدن کل مجموعه می‌شود.     

این قطعه‌ساز تاکید کرد: علاوه براین، از جمله عوامل دیگری که سبب شده تا جهش تولید به درستی محقق نشود، بحث تامین مواداولیه است. درست است که بخشی از مواداولیه از منابع داخلی تامین می‌شود اما بخش زیادی هم وارداتی است که در این بخش باتوجه به تحریم‌ها، مشکلات گمرکی و نظایر آن به شدت دچار مشکل هستیم و نشان می‌دهد که بستر برای افزایش تولید و جهش آماده نیست.

وی به نبود قطعات یدکی ماشین‌آلات تولید نیز اشاره و تصریح کرد: تامین قطعات یدکی و لوازم ماشین‌آلات تولید، فراهم نیست و زمانیکه قطعات این ماشین‌آلات خراب می‌شود، امکان تعویض و اصلاح به سختی و بعضا ناممکن است؛ بنابراین به دلیل نبود قطعات یدکی، خط تولید می‌خوابد.

این قطعه‌ساز یادآور شد: از سوی دیگر قطعه‌سازان علاوه براینکه با ظرفیت نصفه کار می‌کنند، با ضرر مواجه هستند. به دلیل مطالبات معوق هم که بعضا از پایان سال گذشته مانده است، متحمل ضرر چندین برابر می‌شوند. قطعه‌سازان متعهد به پرداخت هزینه‌های خود هستند و از بابت دیرکرد در پرداخت هزینه‌های خود باید بهره دهند؛ حال خودروساز نیز پول قطعه‌ساز را به موقع پرداخت نمی‌کند و این در حالی است که به طور مثال نرخ ارز اکنون نسبت به پیش از سال جاری، چندین برابر شده اما طلب قطعه‌ساز همچنان با همان رقم‌ها باقی‌مانده و مابه‌التفاوتی پرداخت نمی‌شود. قطعه‌ساز هر طلبی که داشته‌ است، امروز با کاهش ارزش روبرو شده است؛ بنابراین قطعه‌ساز ما روزبه‌روز ضعیف‌تر شده و به تدریج از گردونه خارج می‌شود که دیگر بازگشت آن‌ به میدان بسیار سخت خواهد بود و ظرف مدت کوتاهی اتفاق نخواهد افتاد.

وی در پایان جمع‌بندی کرد: با توجه به تمام موارد ذکر شده، به این نتجه می‌رسیم که بستر لازم فراهم نیست، برنامه مسنجم و دقیقی وجود ندارد و تولیدکننده از فردای خود خبر ندارد. امروز قطعه‌ای را تولید می‌کند که با مبلغ آن، فردا باید تنها مواداولیه را تهیه کند؛ بنابراین در مجموع همه این عوامل و بسیاری موانع داخلی دیگر، مشخص است که نمی‌توان جهش تولید را محقق کرد. 

انتهای پیام