به گزارش ایسنا به نقل از الجزیره، فیسک روز جمعه به دلیل برخی مشکلات جسمی در بیمارستان بستری شد و در نهایت در سن ۷۴ سالگی درگذشت.

روزنامه ایندیپندنت با ادای احترام به این روزنامه نگار پیشکسوت شجاعت او را در افشای مطالب مهم ستوده است. فیسک در دهه های گذشته به خاطر گزارش هایش از خاورمیانه شناخته می شد. او از منتقدان سیاست های آمریکا و اسراییل در خاورمیانه بود.

روزنامه نیویورک تایمز در سال ۲۰۰۵ رابرت فیسک را مشهورترین خبرنگار بین المللی در بریتانیا نامید.

فیسک از ۱۹۸۹ به خاطر اختلاف با روپرت مرداک، مالک روزنامه تایمز به روزنامه ایندیپندنت پیوست و طی این سال ها رخدادهای بین المللی از جمله جنگ داخلی لبنان، حمله شوروی سابق به افغانستان، انقلاب ایران، حمله صدام به کویت، درگیری ها در بالکان و بهار عربی را پوشش خبری داد.

فیسک در سال ۱۹۴۶ در میداستون کنت در انگلیس به دنیا آمد ولی بعدها شهروند ایرلند شد و در دوبلین زندگی می کرد.

فیسک در ابتدای فعالیت حرفه ای خود در سال ۱۹۷۲ به بلفاست رفت تا از ناآرامی های ایرلند شمالی برای روزنامه تایمز گزارش دهد.

او در سال ۱۹۷۶ به بیروت رفت تا خبرنگار خاورمیانه این روزنامه باشد.

او برنده جایزه اورول برای روزنامه نگاری و دریافت بین المللی خبرنگار سال و خبرنگار خارجی سال در موارد متعدد بود. او یکی از معدود خبرنگاران غربی بود که با اسامه بن لادن، رهبر القاعده مصاحبه کرد او در دهه ۱۹۹۰ سه بار با اسامه بن لادن مصاحبه کرد.

وی در جنگ سوریه به دلیل حمایت از بشار اسد، رئیس جمهور سوریه هدف انتقادات و هجمه گسترده غرب قرار گرفته بود.

پس از حملات یازدهم سپتامبر ۲۰۰۱، فیسک برای دو دهه مناقشات خاورمیانه و جنگ در افغانستان، عراق و سوریه گزارش تهیه می کرد.

فیسک به دلیل جسارتش در زیر سؤال بردن روایت‌های رسمی دولتی و انتشار یافته‌هایش با نثر خاص خود، شهره بود.

کریستین براوتون، سردبیر ایندیپندنت تا همین هفته گذشته، که حالا مدیر کل این مجموعه شده است، گفت: «رابرت فیسک نترس، سازش‌ناپذیر، مصمم و متعهد به کشف حقیقت و برملا کردن دروغ با هر هزینه‌ای، بزرگ‌ترین روزنامه‌نگار نسل خود بود. شمعی که او در ایندیپندنت برافروخت روشن خواهد ماند.»

بسیاری از نوشته‌های فیسک جنجال‌برانگیز بود، چیزی که ظاهرا خودش می‌پسندید. در سال ۲۰۰۳، زمانی که آمریکا و بریتانیا آماده حمله به عراق می‌شدند، فیسک به سازمان ملل در نیویورک رفت تا شاهد اعلام جنگ بی‌پایه کالین پاول، وزیر خارجه وقت آمریکا باشد.

او نوشت: «زمانی که ژنرال پاول وارد جلسه شورای امنیت شد، با نمایندگان دیده‌بوسی کرد و آنها را در آغوش گرفت، آغاز یک نمایش تقریبا خوفناک رقم خورد. جک استراو برای آغوش گرفتن همتای آمریکایی خود تقریبا از جا پرید.»

فیسک که در کنت به دنیا آمد و در دانشگاه لانکستر درس خواند، زندگی حرفه‌ای خود را از «ساندی اکسپرس» در خیابان فلیت آغاز کرد. او سپس تصمیم گرفت به تایمز برود و در ایرلند شمالی، پرتغال و خاورمیانه انجام وظیفه کرد.

او چند دهه در شهر لبنانی بیروت مستقر بود و در آپارتمانی زندگی می‌کرد که در کوچه پس کوچه‌های مشهور این شهر واقع بود. او همزمان با درگیری‌های ملت در جنگ داخلی، و زمانی که تعدادی خبرنگار، قربانی آدم‌ربایی شدند، در این شهر ماند و زندگی و کار کرد.

فیسک که دارنده جوایز بسیاری است از جمله جایزه عفو بین‌الملل و جایزه مطبوعات بریتانیا، نویسنده چندین کتاب است که معروف‌ترین آنها « دریغا مردم: لبنان در جنگ» و «جنگ بزرگ برای تمدن: فتح خاورمیانه» هستند. او دکترای خود را از کالج ترینیتی گرفت و صاحب یک خانه در دالکی، در کو دوبلین، است.

او دو بار با اسامه بن لادن مصاحبه کرد. فیسک پس از حملات یازده سپتامبر و حمله متعاقب آمریکا و بریتانیا به عراق، به مرز پاکستان و افغانستان رفت، که در آنجا مورد حمله گروهی از آوارگان افغان قرار گرفت که از کشته شدن هموطنان‌شان از سوی نیروهای غربی خشمگین بودند.

فیسک با انتشار عکس‌هایی از صورت مجروح و خرد شده‌اش، این واقعه را به خبر اول روزنامه تبدیل کرد، که بسیار شهرت یافت.

او نوشت: «متوجه شدم، آنها تمام مردان و پسران افغان هستند که به من حمله کرده بودند، که هرگز نباید چنین کاری می‌کردند. ولی خشم و نفرت آنها تماما محصول دیگرانی از ما بود، از ما که آنها را در مبارزه‌شان با روسیه مسلح کردیم و بی‌توجه به درد و رنج‌شان به جنگ داخلی آنها، خندیدیم و دوباره به آنها سلاح دادیم و پول دادیم که چند مایل آن طرف‌تر برای رسیدن به تمدن بجنگند و بعد روی سرشان بمب ریختیم و خانواده‌هایشان را از هم پاشیدیم و اسم آن را تلفات جانبی گذاشتیم.»

انتهای پیام