به گزارش ایسنا به نوشته روزنامه ایندیپندنت، در نتیجه مشارکت بی‌سابقه، آرای زودهنگام امسال از انتخابات ریاست جمهوری ۲۰۱۶ فراتر رفته است. در برخی از ایالت‌ها، این رقم از کل آرای مأخوذه، چه آرای زودهنگام و چه آرای روز انتخابات، نیز گذشته است.
تا روز ۳۰ اکتبر، بیش از ۸۶ میلیون آمریکایی پیش از روز انتخابات در ۳ نوامبر رای داده‌اند. بر اساس پروژه انتخابات ایالات متحده که مجموع آرای زودهنگام اولیه را ردیابی می‌کند، این تعداد شامل بیش از ۳۰ میلیون نفر است که حضوری رأی داده‌اند. ۵۵.۵ میلیون تعرفه رای نیز از طریق پست ارسال شده است.
هنوز قطعی نیست که این یک مشارکت بی‌سابقه در انتخابات خواهد بود، یا آن که صرفاً کسانی که می‌خواسته‌اند در انتخابات شرکت کنند، به جای رای دادن در روز انتخابات در ۳ نوامبر، از طریق پست و رای حضوری زودهنگام در انتخابات مشارکت کرده‌اند.
گروه‌های حامی مشارکت در انتخابات معتقدند که صف‌های طولانی رای‌گیری و پایین بودن سرعت کار در مراکز رای‌گیری، رای‌دهندگان بالقوه را از رای دادن منصرف می‌کند و این گونه باعث سرکوب آرا می‌شود.
بر اساس یک تحلیل منتشرشده توسط وایس نیوز، نسبت به انتخابات سال‌های ۲۰۱۲ و ۲۰۱۶، امسال یک کاهش حدوداً ۲۱ هزاری در شمار مراکز رخ داده است، و دلیل آن هم محدودیت‌های مربوط به ویروس کرونا، کمی بودجه و سرکوب آرا به واسطه ابزارهای قانون‌گذاری است.
این گزارش نشان می‌دهد که از ۴۵ ایالتی که هم رای‌گیری حضوری و هم رای‌گیری پستی انجام می‌دهند، در ۴۰ ایالت شمار مراکز رای‌گیری نسبت به سال ۲۰۱۶ کاهش یافته است.
از میان این ایالت‌ها، ۳۵ ایالت تعرفه رأی را به همه رأی‌دهندگان واجد شرایط پست نمی‌کنند و در ۱۹ ایالت ارسال پستی تعرفه رای، منوط به درخواست رای‌دهنده است. در پنج ایالت که رای‌دهندگان باید جز در موارد استثنائی، حضوری رای دهند، تعداد مراکز رای‌گیری کاهش یافته است.
این تغییرات نشان‌دهنده کاهش ۲۰ درصدی مراکز رای‌گیری در سراسر کشور در عرض تنها چهار سال است.
چندین تحلیل نشان داده است که کم شدن شمار مراکز رای‌گیری و زمان انتظار طولانی، به طرز نامتوازنی، بر مشارکت رای‌دهندگان سیاه‌پوست و لاتین‌تبار بیشتر تأثیر منفی می‌گذارد تا رای‌دهندگان سفیدپوست.
گزارش سال ۲۰۲۰ مرکز عدالت برنان در دانشکده حقوق دانشگاه نیویورک، می‌نویسد: «پیش از این، انتظار طولانی برای رای دادن فقط اخلال در حق رای دادن بود. اینک در میانه یک بیماری همه‌گیر، صف‌های طولانی می‌تواند مرگبار هم باشد.»
مرکز برنان در گزارش سال ۲۰۲۰ خود اعلام می‌کند که بیش از ۶ درصد از رای‌دهندگان لاتین‌تبار و ۷ درصد از رای‌دهندگان سیاه‌پوست گزارش کرده‌اند که بیش از ۳۰ دقیقه برای رای دادن انتظار کشیده‌اند. این از آستانه قابل قبول برای زمان انتظار تعیین شده توسط کمیسیون ریاست جمهوری برای اداره انتخابات فراتر است. این رقم در میان رای‌دهندگان سفیدپوست به ۴.۱ درصد می‌رسد.
بر اساس این گزارش، رای‌دهندگان لاتین‌تبار به طور متوسط ۴۶ درصد بیشتر از رای‌دهندگان سفیدپوست، و رای‌دهندگان سیاه‌پوست به طور متوسط ۴۵ درصد بیشتر از رای‌دهندگان سفید در صف رای انتظار می‌کشند.
مطالعه مرکز برنان نشان می‌دهد که شهرستان‌هایی که طی دهه گذشته شمار جمعیت سفیدپوست‌شان کاهش یافته است، از منابع مالی کمتری برای انتخابات برخوردار بوده‌اند. به طور متوسط، در ایالت‌هایی که شاهد رشد جمعیت سفیدپوستان بوده‌اند، به ازای هر کارمند مرکز رای‌گیری، ۶۳ رأی‌دهنده، و به ازای هر مرکز رای‌گیری تقریبا ۳۹۰ رأی‌دهنده وجود داشته است. اما شهرستان‌هایی که جمعیت سفیدپوست در آن رو به کاهش بوده است، به ازای هر کارمند مرکز رای‌گیری ۸۰ رأی‌دهنده، و به ازای هر مرکز رای‌گیری تقریبا ۵۵۰ رأی‌دهنده وجود داشته است.
بر اساس «قانون حق رأی» مصوب سال ۱۹۶۵، ایالت‌هایی که سابقه تبعیض بین رای‌دهندگان داشته‌اند، می‌بایست قبل از تغییر قوانین انتخابات تأییدیه فدرال اخذ می‌کردند، اما این شرط در سال ۲۰۱۳ توسط دیوان عالی لغو شد. بین سال‌های ۲۰۱۲ و ۲۰۱۸ در ۱۵ ایالت بیش از ۱۶۰۰ مرکز رای‌گیری تعطیل شده است.
کنفرانس رهبری در امور حقوق مدنی و انسانی، در گزارشی تصمیم دیوان عالی را «زمینه‌ساز بسته شدن پرشتاب مراکز رای‌گیری» دانسته است که با «تغییرات ظاهراً بی‌ضرر، مشارکت رای‌دهندگان رنگین‌پوست را کاهش می‌دهد.»
انتهای پیام
نظرات