به گزارش ایسنا سایت استراتژیست در این باره می نویسد: اولویت اصلی کسی که پیروز انتخابات ریاست جمهوری ۲۰۲۰ آمریکا شود روابط با ایران را تغییر خواهد داد. 
هم برای دونالد ترامپ و هم برای جو بایدن دو نامزد انتخاباتی آمریکا سه مسئله در دستورکار خواهد بود: ممانعت از دست یافتن ایران به تسلیحاتی هسته ای، محدود کردن تولیدات و پیشرفت ایران در زمینه موشک های بالستیک از جمله موشک های دارای توان بالقوه حمل کلاهک هسته ای، متوقف کردن ثبات زدایی ایران در منطقه از جمله حمایت از تروریسم. 
اگرچه ترامپ و بایدن در زمینه آنچه نتیجه ای رضایت بخش درباره ایران تلقی می کنند و نحوه دست یافتن به آن تفاوتی چشم گیر دارند. هدف ترامپ این است که دوباره بر سر برجام که توافقی منحصرا هسته ای است دوباره مذاکره کند یا به توافقی جدید برسد که دربرگیرنده تمام این سه مورد باشد. در مرکزیت چنین توافقی، ۱۲ شرط ارائه شده از سوی مایک پمپئو وزیر امور خارجه آمریکا خواهد بود که در سال ۲۰۱۸ ارائه کرد. در واقع استراتژی ترامپ شامل تداوم تقابل است. 

بایدن مسیر ترامپ را نفی کرده است و به دنبال حل و فصل مسائل از طریق دیپلماسی معتبر خواهد بود. ترجیح او این است که به برجام بازبینی شده که توافقی منحصرا هسته ای است بازگردد و درباره بقیه آن موارد به طور جداگانه مذاکره کند. او مسیری سخت گیرانه اما قابل مذاکره را در پیش خواهد گرفت که نتیجه ملی برد-برد در پی داشته باشد. 

تاکتیک ترامپ تحمیل تغییر حکومت در ایران از طریق کارزار «فشار حداکثری » است که منزوی ساختن و تحریم های جامع را به کار می گیرد تا مشکلات اقتصادی لازم برای آوردن ایران به پای مذاکره را به شدت افزایش دهد. اگر این شکست بخورد، تمایل آشکار او این خواهد بود که نفاق عمومی در ایران ایجاد کند تا حکومت از قدرت برکنار شود و سپس با هر کسی که جایگزین شود، درباره سیاستی مطیعانه مذاکره کند. 
به نظر می رسد که ترامپ عواقب تداوم تقابل با ایران را که ممکن است ناآرامی داخلی در ایران یا درگیری نظامی محتمل باشد، پذیرفته است. اگر چنانچه بخواهد تاکتیک هایش را از ریشه عوض کند هم ممکن است هر کدام از این ها رخ دهد. 
هنوز چیز بخصوصی از تاکتیک های مذاکره بایدن معلوم نشده است. در میان سه مورد مطرح شده،  احتمال دارد که مسئله موشکی ساده ترین موضوع مذاکره باشد. اما آن قدرها هم ساده نخواهد بود. انتظار نمی رود که بایدن به یک باره تمام تحریم های اعمال شده در دوره ترامپ و پس از برجام را لغو کند. احتمالا تعدادی کافی از تحریم ها را لغو می کند تا محرکه لازم برای یک برجام دوباره مذاکره شده را داشته باشد و در عین حال برخی از آن ها را نگه می دارد تا بتواند بر عملکرد منطقه ای ایران اثر بگذارد. 
انتهای پیام