اما دلیل دوحزبی بودن نظام سیاسی در آمریکا چیست و این دو حزب چه تفاوت‌هایی با هم دارند؟

قبل از هر چیزی باید گفت که به غیر از این دو حزب، احزاب دیگری نیز در آمریکا فعالیت می‌کنند و حتی می‌توانند برای انتخابات ریاست جمهوری این کشور نامزد معرفی کنند. کما اینکه در طول دوره‌های مختلفی از انتخابات ریاست جمهوری آمریکا این اتفاق افتاده است و حتی در برخی دوره‌ها نامزدهای سایر احزاب، در عین حال که نتوانسته‌اند به پیروزی برسند، اما توانسته‌اند بر آرای رقبای خود و نتیجه نهایی این انتخابات تاثیر زیادی بگذارند.

اما چرا کاندیداهای سایر احزاب آمریکایی نمی‌توانند در انتخابات ریاست جمهوری پیروز شوند؟ شاید مهم‌ترین دلیل این امر این باشد که دو حزب دموکرات و جمهوری‌خواه، از قدیمی‌ترین و سنتی‌ترین احزاب آمریکایی هستند. به طوریکه از سال ۱۸۴۶ همواره نتیجه انتخابات ریاست جمهوری به نفع یکی از این دو حزب بوده است.

حزب دموکرات و جمهوری‌خواه، بسیار سازمان یافته هستند، در تمامی ایالات آمریکا دفتر دارند و به واسطه حامیان مالی خود، بسیار ثروتمندند. بنابراین در هنگام انتخابات، برای انجام تبلیغات، با مشکل مالی مواجه نیستند. موضوعی که شاید مانعی جدی برای سایر احزاب تلقی شود.

همچنین ساختار متفاوت انتخابات ریاست جمهوری و شمارش آرا در آمریکا نیز شانس پیروزی در این انتخابات را از سایر احزاب سلب کرده است. با توجه به اینکه در آمریکا نتیجه انتخابات ریاست جمهوری را آرای الکترال مشخص می‌کنند، لذا حتی اگر نامزدی از هر حزب سومی بتواند نظر تعداد کثیری از مردم ایالات متحده را به خود جلب کند، اما باز هم احتمال اینکه حتی در یکی از ایالات بتواند به عنوان نفر اول انتخاب شود و آرای الکترال آن را تصاحب کند، بسیار کم است‌. به خصوص که اکثر ایالات در آمریکا، به طور سنتی هوادار یکی از دو حزب دموکرات یا جمهوری‌خواه هستند.

از دیگر موانعی که برای پیروزی در انتخابات ریاست جمهوری آمریکا بر سر راه نامزدهای احزاب غیر اصلی وجود دارد، این است که بر خلاف نامزدهای دو حزب اصلی که نام‌شان به طور اتوماتیک در برگه رای در تمامی ایالات وجود دارد، نامزدهای سایر احزاب برای قرارگیری نام‌شان در این برگه‌ها در هر ایالتی، بسته به قوانین آن ایالت، باید اقداماتی را انجام دهند.

تقریبا تمامی ایالات به این منظور نامزدهای احزاب غیراصلی را موظف به جمع‌آوری امضا از مردم می‌کنند که تعداد این امضاها به قوانین هر ایالت برمی‌گردد. همچنین نامزدهای احزاب غیراصلی، برای دسترسی به برگه‌های رای، باید هزینه‌ای را هم پرداخت کنند.

همچنین اکثریت مردم آمریکا نیز چون شانس زیادی برای پیروزی نامزدهای احزاب غیر اصلی قائل نیستند، رای دادن به آنان را به نوعی هدر دادن رای خود می‌دانند و ترجیح می‌دهند به نامزدهای یکی از دو حزب دموکرات یا جمهوری‌خواه رای دهند. همچنین انعطافی که دو حزب اصلی در برابر جذب برنامه‌ها و حرکت‌های احزاب غیراصلی از خود نشان می‌دهند نیز از دیگر عوامل عدم دست‌یابی به موفقیت در انتخابات ریاست جمهوری آمریکا برای احزاب غیر اصلی است. بدین معنی که اگر دو حزب اصلی ببینند نامزدهای احزاب غیراصلی با پرداختن به موضوعی که از نظر آنان مغفول مانده، در حال جلب توجه مردم هستند، آنان نیز سعی در پرداختن به این موضوعات می‌کنند.

تفاوت‌های حزب دموکرات و حزب جمهوری‌خواه

اصولا تفاوت بین دموکرات‌ها و جمهوری‌خواهان را می‌توان در دو بخش تفاوت در سیاست‌های داخلی و خارجی بررسی کرد. در سیاست داخلی، دموکرات‌ها که از آنان به عنوان چپ‌گرا نیز نام برده می‌شود، بیشتر معتقد به لیبرالیسم مدرن هستند. این افراد به منظور برقراری عدالت اجتماعی در جامعه، بر این باورند که دولت باید در مسائل کلان اقتصادی دخالت کند و به خصوص همواره بر وضع مالیات بیشتر بر ثروتمندان تاکید دارند.

اعضای حزب دموکرات طرفدار بزرگتر شدن دولت و افزایش خدمات دولتی عمومی هستند. در حوزه آزادی‌های فردی نیز دموکرات‌ها طرفدار آزادی کامل در تمام زمینه‌ها هستند. به عنوان مثال آنان مسائلی چون ازدواج همجنسگرایان و سقط جنین را به عنوان حقوق شهروندان خود به رسمیت می‌شناسند و با مجازات اعدام برای جرایم گوناگون نیز مخالف‌اند.

جمهوری‌خواهان که به نام راست‌گرا نیز معروف اند، سیاست‌هایی محافظه کارانه دارند. آنان معتقدند دولت نباید دخالت چندانی در امور اقتصادی داشته باشد و کاهش مالیات را عاملی برای شکوفایی اقتصادی می‌دانند. اعضای حزب جمهوری‌خواه اعتقاد دارند دولت باید تا حد امکان کوچک باشد. جمهوری‌خواهان طرفدار پایبندی به سنت‌ها و مذهب هستند و با اموری مانند سقط جنین و ازدواج همجنسگرایان به شدت مخالف اند.

در عرصه سیاست خارجی نیز جمهوری‌خواهان بر افزایش بودجه نظامی و انجام اقداماتی در راستای قدرتمند شدن هرچه بیشتر ارتش کشورشان تاکید دارند. آنان بر این باورند که آمریکا باید در عرصه خارجی از سیاست‌های تهاجمی پیروی کند و با کشورهایی که برای دستیابی آمریکا به منافعش ایجاد مزاحمت می‌کنند، به شدت برخورد شود. همچنین جمهوری‌خواهان خواهان گسترش روابط دوستانه خود با اسرائیل هستند و در مقابل هیچ‌گونه حقی برای مردم فلسطین قائل نیستند. آنان معمولا در قبال مهاجرین نیز سیاست‌های بسیار سختگیرانه‌ای را اعمال می‌کنند.

در مقابل اعضای حزب دموکرات اما ترجیح می‌دهند مشکلات خود در عرصه بین‌الملل را به روش‌های دیپلماتیک و تا حد ممکن با تعامل با سایر کشورها پیش ببرند و کمتر به استفاده از روش‌های نظامی متوسل می‌شوند. آنان در عین حال که می‌خواهند سیطره آمریکا بر جهان را حفظ کنند، اما خواهان کاهش تنش‌ بین ایالات متحده و سایر کشورها هستند. دموکرات‌ها همچنین در حوزه سیاست‌های مهاجرتی نیز سختگیری‌های کمتری نسبت به جمهوری‌خواهان دارند.

نمادهای دو حزب اصلی ایالات متحده

مورد جالبی که در انتخابات‌های ریاست جمهوری آمریکا جلب توجه می‌کند، نمادهایی است که برای هر یک از دو حزب دموکرات و جمهوری‌خواه به کار برده می‌شود. سال‌هاست که فیل تبدیل به نماد حزب جمهوری‌خواه و الاغ تبدیل به نماد حزب دموکرات شده است. اما این دو حیوان چگونه به نمادی برای این دو حزب تبدیل شده‌اند؟

شروع داستان این نمادها به سال ۱۸۲۸ برمی‌گردد. یعنی زمانی که "اندرو جکسون" از حزب دموکرات نامزد انتخابات ریاست جمهوری در آمریکا شد و مخالفینش به دلیل عقاید پوپولیستی او، به وی لقب "jackass" یا جک الاغ را دادند. نکته جالب اما این است که جکسون از این لقب خوشش آمد و با این عقیده که الاغ نماد عزم راسخ است، از این نماد در پوسترهای تبلیغاتی خود استفاده کرد.

سال‌ها بعد، کاریکاتورهای انتقادی‌ای که کاریکاتوریست کاریکاتورهای سیاسی، "توماس نست" در هفته‌نامه "هارپر" منتشر کرد و در آن‌ها الاغ را به عنوان نمادی برای حزب دموکرات و فیل را به عنوان نمادی برای حزب جمهوری خواه در نظر گرفته بود، باعث شد تا این دو حیوان به نمادهایی برای دو حزب اصلی آمریکا تبدیل شوند.

امروزه دموکرات‌ها از الاغ به عنوان نماد هوش و شجاعت یاد می‌کنند و از فیل به عنوان نماد بی‌عرضگی و آشفتگی. جمهوری‌خواهان نیز فیل را نماد قدرت و شکوه می‌دانند و الاغ را نماد حماقت و یک‌دندگی. دموکرات‌ها به نماد الاغ افتخار می‌کنند اما تا کنون آن را به عنوان نماد رسمی خود قبول نکرده‌اند. اما جمهوری‌خواهان چندین سال پیش رسما فیل را به عنوان نماد خود اعلام کردند. همچنین در میان رنگ‌ها نیز رنگ قرمز نمادی است برای جمهوری‌خواهان و رنگ آبی به حزب دموکرات اطلاق می‌شود.

انتهای پیام