حمید فدایی دوشنبه ۲۸ مهر به خبرنگاران گفت: فصل سوم بررسی و تهیه نقشه باستان‌شناسی دشت مرودشت با مجوز پژوهشکده باستانشناسی پژوهشگاه میراث فرهنگی، در محدوده حریم تخت‌جمشید و محدوده‌ای به وسعت ۸۵ هزار هکتار اجرا شد.

فدایی، نتایج این طرح را کمک کننده به تکمیل اطلاعات نقشه باستانشناسی دشت مرودشت ارزیابی و اضافه کرد: بررسی‌های باستان‌شناسی محدوده‌ی تخت‌جمشید، حدود ۷۰ سال قبل توسط "لوئیس واندنبرگ" آغاز شد و در دهه‌های بعد توسط "ویلیام سامنر، دکتر عباس علیزاده، رمی بوشالا و دکتر علی اسدی" ادامه یافت.

وی افزود: گرچه طی این بررسی‌ها، محوطه‌های متعددی شناسایی، مطالعه و گاهنگاری شد اما تکمیل آن بررسی‌ها و بازنگری محوطه‌های بررسی شده پیشین، از سال ۱۳۹۶ تاکنون طی سه فصل و در قالب طرح "بررسی باستانشناسی حرایم تخت‌جمشید" به سرپرستی آقای وحید بارانی و همکاری دیگر اعضای باستان‌شناس و مستندنگار این پایگاه انجام شده است.

فدایی ابراز امیدواری کرد که با پیاده کردن اطلاعات حاصل از بررسی‌ها، طی ماه‌های آتی نقشه جامع و یکپارچه باستانشناسی دشت مرودشت آماده شود و خاطرنشان کرد: چنین نقشه‌ای می‌تواند توالی گاه‌نگاری منطقه را به ما ارایه دهد؛ این موضوع به ویژه در شناخت تاریخی دشت مرودشت حایز اهمیت فراوانی است و با وجود چنین نقشه‌ای می‌توان مدیریت بهتری در موضوع حفاظت از محوطه‌های تاریخی به ویژه در ارتباط با اجرای طرح‌های زیرساختی و توسعه‌ای اعمال کرد.

شناسایی ۲۶۰ اثر و محوطه تاریخی در فصل سوم 

کارشناس گروه باستان‌شناسی پایگاه میراث جهانی تخت‌جمشید  و سرپرست گروه "بررسی تهیه نقشه باستان‌شناسی دشت مرودشت" با بیان اینکه اطلاعات حاصل از اجرای این فصل تحقیقات به پژوهشگاه میراث فرهنگی ارائه شده است، گفت: فصل سوم با هدف تهیه نقشه باستان‌شناسی شهرستان مرودشت و در برگیرنده محدوده‌ی حریم درجه سه مجموعه جهانی تخت جمشید بود.

وحید بارانی با بیان اینکه این فصل از طرح تهیه نقشه باستانشناسی دشت مرودشت، از ۲۵ تیر امسال شروع شده بود و تا پایان شهریور ادامه یافت، از شناسایی ۲۶۰ اثر و محوطه تاریخی در نقاط مختلف شهرستان مرودشت خبر داد و گفت: در این فصل، بررسی‌ها عمدتا دامنه غربی کوه حسین، کوه میان قلعه، استخر، کوه ایوب، کوه مجد آباد و دشت های ابرج و رامجرد را در بر گرفت. 

این باستانشناس اضافه کرد: به دلیل پراکنش محوطه‌های باستانی در دشت مرودشت، با تهیه نقشه‌های GIS و نیز پیوست این نقشه‌ها با یکدیگر می توان اقدام به تهیه یک نقشه منسجم باستان‌شناسی با هدف شناخت بهتر و بیشتر الگوهای استقراری دست یافت.

بارانی خاطرنشان کرد: بیشترین تپه‌ها و محوطه‌های باستانی در دامنه کوه به شکل استقرارگاه‌های موقت کوچ نشینی و تک دوره‌ایی است که توالی فرهنگی از دوره نوسنگی تا دوران اسلامی را شامل می‌شود.

وی ادامه داد: بیشترین گستردگی آثار این فصل مربوط به مناطق کوهستانی بوده و از مهمترین آنها غارها و پناهگاه‌های صخره‌ایی مربوط به دوره پارینه سنگی و دیگر ادوار تاریخی است که در کوه‌های مجدآباد، کوه حسین و کوه ایوب و گلدشت علیا گسترده شده است.

بارانی همچنین یادآور شد: در همین فصل از بررسی آثاری از استودان‌ها و گورستان‌هایی از دوران صفویه تا دوران معاصر مربوط به کوچ نشینان و عشایر منطقه شناسایی شد و بیشترین آثار نقوش صخره‌ای مربوط به دامنه باختری کوه ایوب، به نام "سینه کوه" قرار دارد و توالی فرهنگی از دوران مس سنگ تا دوران اسلامی را در بر می‌گیرد.

انتهای پیام