به نقل از مدیکال اکسپرس، بر اساس تحقیقات دانشگاه بیلور ایالات‌متحده، افرادی که  هنگام طلاق والدینشان، کودک هستند، نسبت به افرادی که در کنار والدینشان بزرگ شدند، سطح هورمون اکسی‌توسین(هورمون عشق) کمتری دارند. این سطح پایین هورمون می‌تواند در روند رشد نقش داشته باشد.

بررسی‌های گذشته نشان داده است، اکسی‌توسین در مغز ترشح می‌شود و در تجاربی از زندگی مانند زایمان، پرستاری از دیگران، در آغوش گرفتن و مواردی از این قبیل آزاد می‌شود و برای رفتارهای اجتماعی و وابستگی‌های عاطفی اوایل زندگی مهم است. سیستم اکسی توسین همچنین با والدین، دلبستگی و اضطراب در ارتباط است.

ماریا بوچیا، محقق اصلی این تحقیق و استاد مطالعات کودک و خانواده در دانشگاه بیلور، اظهار کرد: از زمانی که میزان طلاق در جامعه افزایش‌یافته است، نگرانی در مورد تاثیرات طلاق بر کودکان نیز بیشتر شده است.

بیشتر تحقیقات بر روی تاثیرات کوتاه‌مدت مانند عملکرد تحصیلی یا نتایج بلندمدت مانند تاثیر بر روابط متمرکزشده‌اند، اما اینکه چگونه طلاق باعث این تاثیرات می‌شود، ناشناخته است.

وی افزود: اکسی‌توسین، هورمون عصبی است که در تنظیم این رفتارها نقش دارد و همچنین به تاثیر وقایع استرس‌زا در اوایل زندگی حساس است و این اولین گام برای درک این موضوع است که چه عملکردی ممکن است در این رابطه نقش داشته باشد.

بوچیا گفت: بررسی‌های گذشته در مورد کودکانی که والدین آنان طلاق گرفته‌اند، نشان داد که این تجربه با اختلالات خلقی و سوءمصرف مواد مخدر همراه بوده و این رفتارها مرتبط با هورمون اکسی‌توسین است.

علاوه به این، چنین تجربه‌هایی در کودکی همچون طلاق یا مرگ والدین با افسردگی و اضطراب در نوجوانی و بزرگسالی، انجام ضعیف نقش والدین در این کودکان، حساسیت و توجه کمتر آنان به کودکانشان و یا والدین افراطی و افزایش تنبیه همراه است.

محققان در این تحقیق  تاثیر تجربه طلاق والدین در دوران کودکی را بر روی سطوح بعدی اکسی توسین بزرگسالان بررسی کردند.

آنان همچنین از شرکت‌کنندگان خواستند، مجموعه‌ای از پرسشنامه‌ها را درباره سبک دلبستگی و سایر اقدامات تکمیل کنند.

محققان دریافتند که اکسی توسین در افرادی که طلاق والدین را تجربه کرده‌اند، در مقایسه با افرادی که این تجربه را نداشتند و والدین آنان در کنار هم زندگی می‌کردند، با پاسخ‌های مرتبط با موارد وابستگی در ارتباط و به‌طور قابل‌توجهی پایین‌تر بود.

این نتایج نشان می‌دهد که سطح اکسی‌توسین، به‌طور ناخواسته، تحت تاثیر طلاق والدین قرار دارد و ممکن است به اثرات دیگری در افرادی که طلاق والدین را تجربه می‌کنند نیز مرتبط باشد.

آزمایش‌های حیوانی نشان می‌دهد که عملکرد موثر در اثرات منفی جدایی زودهنگام والدین، ممکن است عاملی برای سرکوب فعالیت اکسی‌توسین باشد.

در این بررسی، محققان بر روی ۱۲۸ فرد ۱۸ تا ۶۲ ساله آزمایش انجام دادند و ۲۷.۳ درصد اظهار کردند که والدین آنان طلاق گرفته‌اند. میانگین سنی شرکت‌کنندگان در زمان طلاق والدین، ۹ سال بوده است.

به‌محض رسیدن به محل آزمایش، از شرکت‌کنندگان خواسته شد تا مثانه خود را تخلیه کنند و سپس قبل از تکمیل پرسشنامه درباره والدین و همسالان در کودکی و همچنین عملکرد اجتماعی فعالی آنان، یک بطری آب به آنان داده شد و سوالات مرتبط با سبک والدین آنان ازجمله محبت، محافظت، بی‌تفاوتی، کنترل بیش‌ازاندازه، سطح اعتمادبه‌نفس، عدم راحتی در نزدیکی با دیگران تکمیل شد.

پس از تکمیل پرسشنامه توسط شرکت‌کنندگان، نمونه ادرار جمع‌آوری شد و محققان، غلظت اکسی توسین را تجزیه‌وتحلیل کردند. این هورمون در افرادی که طلاق والدین را در کودکی تجربه کرده بودند، به‌طور قابل‌توجهی پایین‌تر بود.

نتایج بررسی‌ها نشان داد که این افراد، والدین خود را ازنظر مراقبت کمتر و بی‌تفاوت ارزیابی می‌کنند. آنان همچنین، پدران خود را بیشتر، بددهن معرفی کردند. افرادی که طلاق والدین را در کودکی تجربه کرده بودند، اعتمادبه‌نفس کمتری داشتند، از نزدیکی با دیگران احساس راحتی نداشتند و نسبت به روابط نیز احساس امنیت نداشتند. سبک مراقبتی آنان نسبت به شرکت‌کننده‌هایی که والدینشان طلاق نگرفته بودند، حساسیت کمتر و احساس نزدیکی کمتری داشت.

نتایج این بررسی در نشریه Comparative Psychology ارائه‌شده است.

انتهای پیام