مصطفی جعفری خوزانی، نویسندۀ این کتاب به ایسنا، می‌گوید: «قصه‌های جوی‌آباد» شامل چهار قصه از چهار خانوادۀ جوی‌آبادی است که مجبورند برای به دست آوردن ارزشی، ارزش دیگری را از دست بدهند.
او با اشاره به اینکه «قصه‌های جوی‌آباد» هم می‌تواند یک نمایشنامه باشد و هم یک مجموعه نمایشنامه، ادامه می‌دهد: این کتاب روایتگر آدم‌هایی است که گویی زیر پونز نقشه استان اصفهان هرگز دیده نشده‌اند؛ موضوع محوری آن هم منطقۀ جوی‌آباد جدید است (محله‌ای مهاجرنشین در خمینی‌شهر)؛ منطقه‌ای کوچک با تراکم جمعیت بالا که درگیر یک زیست فرهنگی برزخی است و مسائل اجتماعی زیادی دارد، به حدی که مردمانش برای شریف زندگی کردن هر روز می‌جنگند.
این نمایشنامه‌نویس با بیان اینکه رسالت هنرمند دیدن آدم‌های نادیده گرفته‌شده است، خاطرنشان می‌کند: بخشی از کودکی من در جوی‌آباد گذشته و بخش اعظم نوستالژی‌ام نیز جوی‌آبادی است. حاشیه‌نشینی در محیط شهری مساوی است با در حاشیه بودن از متن توسعه اجتماعی، فرهنگی، اقتصادی و... وجود این همه درد در مجاورت هنرمند مگر می‌شود که به خلق اثر منتهی نشود؟
جعفری خوزانی علت انتخاب قالب نمایشنامه را برای شرح قصه‌های جوی‌آباد اینگونه بیان می‌کند: نئورئالیسم، رئالیسم و ناتورالیسم هر سه زاییدۀ فقر هستند، اما ناتورالیسم ضمن پرداخت به فقر از جبر توارث می‌گوید؛ بااین‌وجود من به جبر محیط در این اثر تأکید داشتم.
او در ادامه توضیح می‌دهد: آدم‌های هر چهار قصۀ من مجبورند. جبری که از جغرافیا می‌آید، بر روی همه شئون زندگی‌شان چنبره می‌زند. در قصه اول مردی مجبور است، بین حیات پدرش و آینده پسرش یکی را انتخاب کند. در قصه دوم خانواده‌ای بین آبرویشان و انکار دخترشان مجبور به انتخاب‌اند و در قصه سوم زنی باید به‌جای به نتیجه رسیدن ماحصل زندگی‌اش، به فکر نجات فرزندانش از تباهی باشد. در آخرین قصه نیز خانواده‌ای بین داشتن یک وضعیت مالی خوب و نوزادشان ناگزیر یکی را انتخاب کنند.
نویسندۀ کتاب «المیرا» در مورد تغییر ذائقه مخاطب امروز، می‌گوید: مخاطب امروز، کم حوصله و ایجاز طلب است. میل دارد مطالب را به صورت خلاصه و ساندویچی دریافت کند و به همین دلیل هم داستان‌های من در قالب مینیمالیسم و اپیزودیک نوشته شده تا خواننده چه یک پرده از این نمایشنامه را مطالعه کند و چه کل کتاب را، متوجه فضایی کلی منطقۀ جوی آباد شود.
جعفری خوزانی که کارگردانی و بازیگری تئاتر را نیز در کارنامۀ خود دارد، خاطرنشان می‌کند که مایل است هر اپیزود از مجموعه نمایشنامۀ «قصه‌های جوی آباد» را با یک کارگردان کار کند.
او دربارۀ طرح جلد این کتاب نیز اظهار می‌کند: چون منطقه جوی آباد در این نمایشنامه‌ها به مثابه یک شخصیت محوری در نظر گرفته شده، احمد جعفریان، طراح جلد آن عکسی فضایی از منطقه جوی آباد را برای روی کتاب برگزیده و با درج اعداد ریاضی نیز موقعیت جغرافیایی کوچه‌های همین منطقه را نشان داده است.
انتهای پیام
نظرات