روز گذشته نماینده مردم بابل در مجلس شورای اسلامی گفته بود که، بر اساس اعلام ستاد ملی مقابله با کرونا هم اکنون بیش از ۹۰ درصد مناطق مازندران در شرایط قرمز قرار دارد، تجهیزات و زیرساخت‌های مازندران به هیچ وجه آمادگی و توانایی ارائه خدمات ملی به خیل عظیم مسافران تابستانی را در شرایط کنونی ندارند. این در حالیست که به ایام تاسوعا و عاشورای حسینی نزدیک می شویم و قطعا در این ایام تعطیلات، فشار بار مسافران بیش از پیش بر گرده مازندران خواهد بود.

هرچند مدتی بیش استاندار مازندران اظهار کرده، پیشنهاد ممنوع شدن سفر به مازندران در تعطیلات منتهی به تاسوعا و عاشورا به ستاد ملی مقابله به کرونا ارسال شده اما تجربه موج اول و دوم کرونا ثابت کرده بسیاری کویید ۱۹ را جدی نمی گیرند و راهی سفر به شمال کشور می شوند.

در موج اول و دوم مشاهده کردیم وقتی راه های سهل و آسان سفر به مازندران با تعطیلی اقامتگاه های رسمی و بستن باب اجاره منزل و ویلا بسته شد، بررسی بستن راه های محتمل دیگر در دستور کار مسافران قرار گرفت و آن هم چیزی نبود مگر همان شیوه سنتی خیابان خوابی بابرپایی چادر و کمپ.

چادرخوابی یکی از قدیمی ترین شیوه اقامت گردشگران در استان مازندران است که از محدودیت های اقتصادی مردم و همچنین فقدان صحیح مدیریت گردشگری در استان ناشی می شود.

به گزارش متخصصان این حوزه، هرچند چادرخوابی که چندین دهه به معضلی برای گردشگری مازندران تبدیل شده بود و هیچ کس هم زورش به برچیدن این بساط که حتی تا پشت دروازه خانه های روستایی کشیده شده بود، نمی رسید اکنون با چالش کوید ۱۹ مواجه و ممنوع شد اما باز هم سیل مسافر در تعطیلات در مازندران تمامی ندارد.

به گفته کارشناسان منصرف شدن از سفر یکی از راه‌های متوقف کردن انتقال زنجیره ایی کرونا در این روزها است. مردم دنیا کنار همه بیم و امید هایشان از این که ویروس کرونا چه زمانی مهار می‌شود، از هر روشی برای آلوده نشدن به آن استفاده می‌کنند؛ کارهایی مانند رعایت نکات بهداشتی را انجام می‌دهند و از کارهایی نظیر سفر کردن منصرف شده اند.

حضور در اماکن پر جمعیت و هم چنین سفر کردن به حدی خطرناک است که سازمان جهانی بهداشت هشدار درمورد آن را جزو اولویت‌های اول خود قرار داده است. بسیاری از مردم دنیا قید سفر را دست کم برای عبور از این دوره و جلوگیری از شیوع بیماری زده اند.

ویروس چموش کرونا که جهان را به بازی گرفته است، به ما نشان داد اگر بخواهیم نادیده‌اش بگیریم، دوباره قدرتش را به رخمان می‌کشد. وقتی مردم سفر رفتند، وقتی دوباره در مهمانی‌ها و دورهمی‌ها گرد هم آمدند، ویروس کرونا خاموش و پنهان، کار خودش را می‌کرد و این بار، بی‌رحمانه‌تر به ما حمله کرده است.

بررسی میدانی متخصصان اپیدمی وزارت بهداشت طی چندین ماه گذشته موید این نکته مهم است که میزان ابتلا و فوت ناشی از کرونا، ارتباط مستقیم با رفتن به سفر در سطح کشور داشته است و بنابراین رفتن به سفر به معنی قبول ریسک مبتلا شدن و مبتلا کردن سایر هموطنان به ویرووس کوید ۱۹ است.

به عقیده کارشناسان کاهش تلفات ناشی از کرونا تنها با کنترل ابتلا به این ویرووس میسر بوده و همزمان کمک به کادر درمان برای فراهم آوردن امکان رسیدگی به سالمندان و افراد دارای بیماری های زمینه ای است.

در زمان شیوع کرونا حتی حداقلی از تعاملات اجتماعی هم می‌تواند زمینه ساز ابتلا به این بیماری باشد به خصوص اگر بر این قاعده باشیم که تا وقتی همه مردم مبتلا نشوند این قضیه تمام نمی‌شود. پس باید همواره نرخ ابتلا و شیوع بیماری را در حدی نگه داریم که تیم درمانی بتواند از پسش برآید. وقتی نظام درمانی نتواند به وضعیت مراجعان رسیدگی کند، نسبت میان فوتی‌های حاصل از کرونا به مبتلایان مراجعه کننده بیشتر می‌شود

باید گفت ما در یک ارتباط دوسویه با این ویروس ناشناخته قرار داریم و باید با هرآنچه فعلا در چنته داریم، در برابرش مقابله کنیم. ویروس کرونا احساس و وجدان ندارد که از یک بار سفررفتن ما چشم پوشی کند و در صورت تکرار این رفتار، بخواهد به جان ما و عزیزانمان چنگ بیندازد. با این ویروس دهشتناک شوخی نکنیم. گذشتن از سفر می‌تواند قطع یکی از زنجیره‌های انتقال باشد.

انتهای پیام